ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 174

นอกจากนั้นแล้วมันยังมีแต้มค่าแรง 5 แต้ม และเงินเดือน 13 หยวนของเธอด้วย

ทั้งหมู่บ้านนี้ ชีวิตครอบครัวของเธอคงไม่ย่ำแย่แล้วล่ะ

ยิ่งกว่านั้นการที่หลินชิงเหอได้มาเป็นคุณครูและมีรายได้อย่างสม่ำเสมอ มันก็ทำให้เธอสั่งซื้อนมเพิ่มเป็น 4 ขวดจากเดิมที่สั่ง 3 ขวดได้

ท่านพ่อโจวกับท่านแม่โจวไม่ได้รับส่วนแบ่งนี้ เพราะนมขวดที่เพิ่มมานั้นเป็นของโจวชิงไป๋

โจวชิงไป๋ไม่คิดจะดื่มมัน เขาคะยั้นคะยอให้เธอดื่มเอง แต่หลินชิงเหอก็ไม่เห็นด้วย

แม้ร่างกายของเขาตอนนี้จะไม่มีปัญหาใหญ่ แต่หลินชิงเหอก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสมา

อีกอย่างหนึ่งผู้ชายคนนี้ก็เป็นคนปากแข็งด้วย ต่อให้เขารู้สึกไม่สบาย เขาก็ไม่เอ่ยอะไรออกมา

หลินชิงเหอรู้จักเขาเป็นอย่างดี

เธอโน้มน้าวให้เขาทำงานรับค่าแรงแค่ 7 หรือ 8 แต้มบ่อย ๆ แต่เขาก็ไม่เคยฟัง

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมหลินชิงเหอถึงพยายามอย่างเป็นที่สุดให้เขาได้กินอาหารดี ๆ สามมื้อต่อวัน เธอกลัวว่าอาการเจ็บป่วยที่มองไม่เห็นของเขาจะกำเริบขึ้นมาอีก

เมื่อพวกเขาแก่ตัวลง วันเวลาดี ๆ ก็จะมาถึงเช่นกัน เธอจึงไม่อยากให้เขาพลาดโอกาสที่จะได้มีชีวิตดี ๆ

ส่วนท่านพ่อโจวกับท่านแม่โจวนั้นเธอไม่สนใจ

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากซื้อหรอก แต่ทั้งคู่คงจะไม่สบายใจมากกว่าหากเธอซื้อมา การที่เธอต้องได้รับความยินยอมจากพวกเขาก่อนนี่เองจึงทำให้เธอไม่ได้ซื้อนมให้พวกเขาดื่ม ด้วยเหตุนี้เองเธอเลยซื้อเพิ่มเฉพาะส่วนของโจวชิงไป๋ ยิ่งกว่านั้นเธอยังต้องจับตาดูเขาดื่มก่อนออกไปทำงานด้วย

โจวชิงไป๋เองก็จนใจกับเรื่องนี้ ในขณะที่ท่านแม่โจวรู้สึกยินดีอยู่ในใจ เพราะนางได้เห็นว่าสะใภ้สี่ดูแลลูกชายคนเล็กของนางดีแค่ไหน

เธอเอาใจใส่กว่านางที่เป็นแม่แท้ ๆ ของเขาเสียอีก

และนมขวดนี้ก็ซื้อจากเงินของสะใภ้สี่เอง ท่านพ่อโจวกับท่านแม่โจวเลยไม่ได้ว่าอะไร

โจวชิงไป๋ได้รับการดูแลเหมือนกับลูกชายทั้งสามของเขาตรงที่ได้ดื่มนม 1 ขวดทุกวัน แม้แต่ชาวบ้านยังรับรู้เรื่องนี้

แต่เมื่อเห็นผิวพรรณสดใสและดวงตาเป็นประกายของโจวชิงไป๋แล้ว พวกเขาก็อิจฉาขึ้นมา

ภรรยาบางบ้านถึงกับร้องคร่ำครวญ พวกหล่อนเอาแต่พูดกันถึงความสามารถในด้านนั้นของโจวชิงไป๋ว่าอยากประสบกับอะไรแบบนั้นบ้าง และมักจะอิจฉาหลินชิงเหออยู่บ่อยครั้ง

หลินชิงเหอที่เป็นเป้าความอิจฉาไม่รู้เลยว่าเธอถูกอิจฉา

กลับกันเธอขอร้องให้โจวชิงไป๋เพลา ๆ เรื่องนั้นลงหน่อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่การเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงประจำปีได้มาถึงในชั่วพริบตาเดียว

สิ้นเดือนนี้ แตรสัญญาณการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงก็ดังขึ้น

ช่วงเวลานี้จะยุ่งวุ่นวายอย่างมาก ทุกโรงเรียนต่างหยุดเรียน ซึ่งโดยปกติแล้วจะมีการเรียนการสอนในตอนเช้าและจะหยุดในช่วงบ่ายเพื่อให้ทุกคนได้ร่วมการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงและรับแต้มค่าแรง

ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนประถมหรือโรงเรียนมัธยมต้น มันก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด

ในฤดูใบไม้ร่วงไม่มีอะไรสำคัญมากกว่าการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงอีกแล้ว

นับจากตอนนี้ไป หลินชิงเหอก็มีกะจิตจะใจจะมาบำรุงร่างกายให้โจวชิงไป๋แล้ว

พรุ่งนี้เช้าเธอต้องไปหาเม่ยเจี่ยเพื่อรับเนื้อ นอกจากส่วนที่เหลือทิ้งแล้ว เธอก็ยังสั่งเนื้อสามชั้นด้วยจำนวน 2 ชั่ง

ในมิติมีเนื้อเหลือให้กินอยู่ไม่มากแล้วจริง ๆ

โจวชิงไป๋กับท่านพ่อโจวกลับมาบ้านพร้อมกับเจ้าใหญ่กับเจ้ารอง หลังจากล้างมือทำความสะอาดกันแล้ว ทั้งครอบครัวก็มารวมตัวกันกินข้าว

อาหารจานหลักของมื้อนี้เป็นแกงจืดไข่คนกับมะเขือเทศโดยมีข้าวสวยแช่อยู่ในน้ำแกง ให้รสชาติทั้งเปรี้ยวและหวาน อา…ช่างเป็นรสชาติที่สุดยอดเหลือเกิน

นอกจากนี้ยังมีแกงบวบใส่กระดูกหมูที่มีรสชาติเยี่ยมเหมือนกัน

ทั้งครอบครัวต่างพอใจอย่างยิ่ง

“คุณพ่อคุณแม่คะ ถ้ากลับไปถึงบ้านแล้วก็อย่าลืมกินโจ๊กแปดขุมทรัพย์ที่ฉันใส่กล่องกลับไปให้ด้วยนะคะ” หลินชิงเหอบอก

วันนี้เธอทำโจ๊กแปดขุมทรัพย์ไว้ โดยที่แต่ละคนได้กินกันคนละชามเท่านั้น

“ได้สิ” ท่านพ่อโจวตอบ

หลังกินเสร็จ ครอบครัวของพวกเขาก็กลับไป ท่านแม่โจวไม่ได้อยู่ต่อ นางพาซูสวิ่นน้อยกับท่านพ่อโจวกลับบ้านพร้อมโจ๊กแปดขุมทรัพย์บรรจุอยู่ในกล่องอาหาร

ซูเฉิงน้อยยังอยู่ที่บ้านของพวกเขา ตอนนี้เขาจะได้กินและอยู่กับลูกพี่ทั้งสามคน

เด็กชายตัวน้อยกินจนตัวอ้วนกลม ต้องบอกว่าเขาได้รับการเลี้ยงดูไม่เลวเลย

“พรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อน้ำมันถั่วลิงสงในอำเภอนะคะ คุณอยากกินอะไรเพิ่มเติมไหม?” หลินชิงเหอถามโจวชิงไป๋