ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 177
บทที่ 177 อากาศเย็นลง
โดย
EnjoyBook
บทที่ 177 อากาศเย็นลง
หลินชิงเหอตั้งใจจะเก็บข้าวสาลีจำนวน 30 ชั่งไว้ให้ครอบครัวของเธอเอง
ปีนี้เธอไม่ได้ขอให้น้องชายสามตระกูลหลินช่วยสะสมธัญพืช เพราะเธอได้งานที่เป็นหลักเป็นแหล่ง แถมยังมีคนจากครอบครัวตระกูลหลินคอยจับตามองอยู่
หลินชิงเหอเลยวางแผนให้น้องชายสามสะสมธัญพืชมากขึ้นและส่งมาให้เธอแทน เธอจะได้มีธัญพืชทางฝั่งของตนเองมากขึ้น และการให้น้องชายสามตระกูลหลินเป็นคนส่งข้าวสาลีมามันก็เป็นการปิดปากท่านแม่โจวไปด้วยในตัว
เมื่อเวลานั้นมาถึง เธอก็จะได้บอกว่ามันเป็นของขวัญจากน้องชาย
การเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงปีนี้ช่างเหนื่อยยากนัก หลังผ่านการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงไปได้ 40 วัน โจวชิงไป๋ก็มีผิวคล้ำแดดขึ้น
ท่านพ่อโจวเองก็เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
เขาอายุมากขึ้นและกำลังกายของเขาก็ถดถอยลงจากปีก่อน ๆ เขาไม่อาจทำได้อย่างตอนหนุ่ม ๆ อีกแล้ว
นอกจากนี้ท่านพ่อโจวยังเคยทำงานได้แต้มค่าแรงถึง 10 แต้ม แต่ตอนนี้เขาทำงานได้แต้มค่าแรง 8 แต้มเท่านั้น
ไม่มีใครเอ่ยอะไรกับชายสูงวัยคนนี้
ส่วนท่านแม่โจวในตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานในทุ่งนา แต่นางก็ยังทำงานอย่างการกะเทาะข้าวโพดออกจากฝักอยู่
นางจะพาเจ้าสามกับคนที่เหลือไปด้วย และพวกเขาก็จะได้แต้มค่าแรงหลังช่วยกันกะเทาะข้าวโพดเสร็จ
ส่วนซูสวิ่นน้อยนั้นอยู่ในความดูแลของหลินชิงเหอตอนที่เธออยู่บ้านในช่วงบ่าย
ซูสวิ่นน้อยช่างว่านอนสอนง่ายเหมือนกับพี่ชายของเขา เมื่อใดที่เขาได้กินอิ่มและได้เปลี่ยนผ้าอ้อม ก็ไม่ต้องดูแลอะไรเขามากนักไปชั่วขณะหนึ่ง ถ้าปล่อยให้เขาอยู่กับตัวเองเขาก็ยังเล่นได้อย่างร่าเริง และหลังจากเล่นได้ไม่นานนักเขาก็จะหลับไป
ในวันเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงวันสุดท้าย ทุกคนต่างถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเสร็จงาน
ขั้นตอนต่อไปคือการตากธัญพืชในปริมาณมหาศาลให้แห้ง จากนั้นก็ส่งให้กับฝ่ายจัดสรร
บริเวณลานตากเมล็ดพืชในช่วงนี้ไม่มีที่ไหนว่างเลย ผลผลิตในปีนี้ก็ดีเหมือนกับหลายปีก่อนหน้านั้นเหมือนกัน ทำให้ผู้หญิงในหมู่บ้านต่างคุยกันว่าจะหาเวลาว่างซื้อผ้ามาจากในอำเภอเพื่อมาตัดชุดใหม่ให้คนในครอบครัวคนละ 2 ชุด
ตอนนี้เองสะใภ้รองก็อยากประสานรอยร้าวในความสัมพันธ์กับหลินชิงเหอ เมื่อหล่อนมาหาหลินชิงเหอ หล่อนก็ถามว่าปีนี้เธอจะซื้อผ้าหรือไม่ หากเธออยากซื้อผ้า หล่อนจะได้นำผ้าของเธอกลับมาด้วยกันกับส่วนของหล่อน
เมื่อเห็นว่าหล่อนเต็มใจจะสนทนากับเธอแล้ว เธอก็ตอบกลับว่าไม่เป็นไร
ปีนี้ยังมีผ้าบางส่วนเหลืออยู่ที่บ้าน ยิ่งกว่านั้นมันก็ยังไม่จำเป็นต้องตัดเย็บเสื้อผ้าใหม่ให้กับคนในบ้าน ยกเว้นชุดชั้นในใหม่สำหรับเจ้ารอง
ใช่แล้ว เธอต้องตัดเย็บกางเกงในใหม่อีกคู่หนึ่งให้เขากับเจ้าใหญ่ด้วย
ส่วนเจ้าสามนั้นไม่จำเป็น เขาไม่ต้องมีตัวใหม่ก็ได้
วันนั้นเองหลินชิงเหอก็กลับมาจากที่โรงเรียนพร้อมกับนำธัญพืชมาด้วยหนึ่งกระสอบ
มันเป็นค่าตอบแทนที่ให้กับคุณครูสำหรับการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงนี้ ซึ่งแต่ละคนจะได้เมล็ดข้าวโพดกัน 30 ชั่ง
ต้องยอมรับว่าใครบ้างไม่ต้องการอาหารฟรี? เพียงแต่น่าเสียดายที่เงินเดือนกับแต้มค่าแรงของเดือนนี้ถูกหักไปครึ่งหนึ่งเท่านั้น
หลังส่งส่วนที่ต้องแจกจ่ายให้สาธารณชนแล้ว หมู่บ้านนี้ก็รีบแจกจ่ายธัญพืชกันทันที
เป็นเรื่องดีที่ทุกบ้านสามารถสะสมอาหารจำนวนมากสำหรับครอบครัวของตัวเองได้ ผู้คนทุกวันนี้ต่างกลัวต่อความอดอยากโดยแท้ พวกเขาไม่ได้กินอาหารอย่างเท่าเทียมกันเหมือนตอนยุค 1950 แล้ว ใครล่ะไม่อยากให้บ้านของตัวเองมีอาหารกินมากขึ้น?
ครอบครัวของเธอจึงขอยืมรถเข็นจากบ้านของโจวต้งกับโจวซีอีกครั้งเพื่อขนพวกมันกลับไป
ปีนี้พวกเขาได้แต้มค่าแรงเพิ่มขึ้นเพราะหลินชิงเหอ ทำให้พวกเขาได้ส่วนแบ่งอาหารมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นหลินชิงเหอก็ยังซื้ออาหารให้ตัวเธอเองเป็นจำนวนมาก
จากนั้นเธอก็บ่นให้ฝ่ายผลิตฟังว่าเด็ก ๆ บ้านเธอเติบโตขึ้นทุกวัน พวกเขาสามารถกินอาหารเยอะขนาดที่ทำให้ครอบครัวยากจนได้เลยทีเดียว
เนื่องจากตอนนี้เธอมีชื่อเสียงเป็นไปในทางที่ดีแล้ว เธอจึงต้องให้คำอธิบายเพิ่มเติม
ใครบางคนจึงเสนอให้แต่ละมื้อกินกันน้อยลงบ้าง
แต่หลินชิงเหอก็ตอบกลับไปว่า “ตอนนี้เด็ก ๆ กำลังโต พวกเขากินน้อยลงกว่านี้ไม่ได้หรอกค่ะ พวกเขาต้องกินให้อิ่มร้อยละเก้าสิบ หากพวกเขาอดอาหารในตอนนี้ แล้วในอนาคตตัวไม่สูงขึ้นจะทำอย่างไรคะ?”
ดังนั้นแล้วพวกเขายังต้องกินมากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...