ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 196

ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม – บทที่ 196 อยากมีลูกอีกหนึ่งคน
บทที่ 196 อยากมีลูกอีกหนึ่งคน
โดย
EnjoyBook
บทที่ 196 อยากมีลูกอีกหนึ่งคน

หลินชิงเหอรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีที่ได้เป็นคุณครู​ แม้ต้องจัดสมดุลระหว่างชีวิตการงานกับชีวิตครอบครัวก็ตาม

เธอได้เงินเดือน​ 13​ หยวน​ แถมยังมีคูปองผ้ากับคูปองอาหารอีกนิดหน่อยเมื่อถึงสิ้นปี​ ต่อให้เธอจะไม่ได้ใช้​ แต่ก็คงมีคนจำนวนมากพร้อมใจแห่มาขอแลกไป​ ซึ่งนี่ก็ถือเป็นผลพลอยได้อีกอย่างหนึ่ง

ระหว่างปิดเทอมฤดูร้อนนี้หลินชิงเหอก็ว่างงาน​ ในขณะที่โจวชิงไป๋ยังคงทำงานอยู่ เขาต้องทำงานในทุ่งนาที่ควรทำให้เสร็จ​ เนื่องเพราะเมล็ดพันธุ์​ในฤดูนี้จะส่งผลต่อผลผลิตในช่วงการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง​ ซึ่งเรื่องนี้ไม่อาจปล่อยปละละเลย​ได้

“แม่​ ผมจะไปว่ายน้ำกับพี่ใหญ่และคนอื่น ๆ​ นะครับ” เจ้าสามบอก

“อย่าลืมผูกแท่งโฟมนี้กับแขนด้วยนะ” หลินชิงเหอบอกขณะเดินไปหยิบแท่งโฟมมาให้

นี่คือโฟมที่ได้จากกล่องโฟมที่เคยใช้ใส่ซาลาเปา​ หลังกินซาลาเปาหมดแล้วมันก็เหลือกล่องอยู่​ หลักถอดแยกชิ้นส่วนออกแล้วเธอก็มัดรวมกัน​ สามารถใช้เป็นทุ่นลอยตัวได้

เจ้าสามหยิบแท่งโฟมและเดินออกไป

หลินชิงเหอออกไปดูด้วย​ เมื่อเห็นว่าเขาผูกท่อนโฟมกับแขนของตัวเองแล้วเธอก็ไม่ว่าอะไร

เด็กในชนบทต้องเรียนรู้ที่จะว่ายน้ำให้เป็น​ ซึ่งเจ้าใหญ่ว่ายน้ำเป็นแล้ว​ เจ้ารองก็เช่นกัน​ ส่วนเจ้าสามยังว่ายไม่เป็นและยังหัดว่ายอยู่

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องสนุกในฤดูร้อนของเด็ก ๆ​ อีกอย่างการว่ายน้ำก็เป็นการออกกำลังกายที่ดีเยี่ยมด้วย

“คอยดูน้องไว้ด้วยนะ” หลินชิงเหอกำชับเจ้าใหญ่กับเจ้ารอง

“คุณครูหลินไม่ต้องเป็นห่วงครับ​ ผมจะดูแลพวกเขาทั้งสามคนเลย” เด็กหนุ่มอายุราว 13-14 ปีคนหนึ่งเอ่ย

“จ้ะ​ ขอบคุณมากนะจ๊ะ” หลินชิงเหอยิ้มให้เขา

คราวที่แล้วที่ไปเก็บเห็ด​ เด็กหนุ่มคนนี้ก็เก็บได้เยอะมาก​ ตอนที่เธอรวบรวมปลาไหล​ เขาก็จับมาได้มากเหมือนกัน​ หลินชิงเหอทำการค้าขายอย่างยุติธรรมเสมอ​ เธอไม่เคยให้พวกเขาขาดแม้แต่เหมาเดียว​ จึงเป็นเหตุว่าทำไมเด็กหนุ่มคนนี้ถึงมีความประทับใจต่อคุณครูหลินอย่างหาใดเปรียบ

และเด็ก ๆ​ ทั้งหลายก็มีความชื่นชมต่อคุณครูหลินโดยธรรมชาติ

ซูเฉิงน้อยเองก็อยู่ตรงนั้น​ แต่เขาไม่ได้ลงไปในน้ำ​ กลับขุดหาปลาหนีชิวกับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันตรงบริเวณหนึ่ง​ ซึ่งหลินชิงเหอก็ปล่อยให้เขาทำแบบนั้น

มันเป็นเวลาเกือบเย็นย่ำแล้วในตอนที่เหล่าพี่น้องกลุ่มนี้กลับมาพร้อมกัน

“คุณป้าสะใภ้สี่ครับ​ เย็นนี้เราจะกินอะไรกันเหรอครับ?” ซูเฉิงน้อยถามในทันทีที่กลับมา

แม้ซูต้าหลินจะพูดติดอ่าง​ แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ถูกถ่ายทอดมาให้ลูกชาย​ โดยเฉพาะตั้งแต่ตอนที่ซูเฉิงน้อยโตขึ้นมาในบ้านตระกูลโจวและได้พบปะเด็กคนอื่นมากหน้าหลายตา​ ซึ่งเขาเองก็พูดปร๋อมากเลยทีเดียว

“วันนี้เราจะกินซูเฉิงน้อยตุ๋นกันจ้ะ” หลินชิงเหอตอบ

ซูเฉิงน้อยนิ่งค้าง​ ขณะที่เจ้าสามหัวเราะพลางพูดล้อ​ว่า​ ซูเฉิงน้อยตุ๋น​

ซูเฉิงน้อยยิ้มกริ่มเช่นกัน​ อย่าตัดสินความฉลาดจากอายุของเขาเชียว​ เขาเองก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น

วันนี้พวกเขากินผัดมะเขือเทศใส่ไข่​ หมูผัดแตงกวา​ ซุปปลาหนีชิวกับเต้าหู้​ และซุปกุ้งแห้ง​

ในช่วงต้นปีนี้เจ้าใหญ่ยังเป็นตะคริวอยู่​ แต่ตอนนี้มันไม่เกิดขึ้​นแล้ว​ ส่วนสูงของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ก่อนหน้านี้หลินชิงเหอคิดว่าเขาคงจะสูงอย่างมาก 155 เซนติเมตรในปีนี้​ แต่ในครึ่งปีแรกเขาก็สูงถึง​ 155​ เซนติเมตรแล้ว​ สิ้นปีนี้น่ากลัวว่าเขาจะสูงถึง​ 160​ เซนติเมตร

หลินชิงเหอเก็บนม 2 ขวดต่อวันไว้ให้เขาดื่ม​ ส่วนน้องชายอีกสองคนยังไม่ถึงเวลานั้น​ จึงไม่จำเป็นต้องสั่งซื้อมามากนัก

แต่เมื่อไหร่ที่ปีนี้เธอได้คูปองผ้ามา​ มันก็จำเป็นที่จะตัดชุดใหม่ให้เจ้าใหญ่​ แม้เธอจะตัดชุดแบบเผื่อโตไว้บ้างแล้ว​ แต่มันก็ใหญ่ไม่พอสำหรับตัวเจ้าใหญ่ปีนี้​ ดังนั้นเธอคงต้องส่งต่อมันให้เจ้ารอง

ถึงอย่างนั้นหลินชิงเหอก็ยังรู้สึกภาคภูมิใจ​ยามมองเด็กคนนี้ เขาช่างเหมือนพ่อไม่น้อย​ เธอรู้สึกพอใจมาก

ในกลางเดือนสิงหาคม​ ซูต้าหลินกับโจวเสี่ยวเม่ยก็มาที่ชนบทเพื่อพักผ่อนในวันหยุด

ซูเฉิงน้อยโตมาอย่างดี​ ส่วนซูสวิ่นน้อยคลานได้รวดเร็วแล้ว​ ซึ่งท่านแม่โจวเป็นคนดูแลเขาเป็นส่วนใหญ่

หลินชิงเหอไม่ว่างเลย​ เพราะต้องสอนหนังสือในชั้นเรียน

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี

เมื่อคนทั้งคู่มาถึง​ ซูต้าหลินก็มาหาลูกชายที่รักทั้งสอง​ ขณะที่โจวเสี่ยวเม่ยคุยกับหลินชิงเหอตามประสาผู้หญิงคุยกัน

เรื่องหลัก ๆ​ ก็คือซูต้าหลินอยากได้ลูกสาวสักคน

หลินชิงเหอไร้คำพูดไป​ ทำไมถึงมาคุยเรื่องนี้กับเธอล่ะ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม