ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 201
บทที่ 201 แสดงความกตัญญู
โดย
EnjoyBook
บทที่ 201 แสดงความกตัญญู
“ทำไมจู่ ๆ คุณป้าหวังถึงเอาไข่ต้มมาให้พี่ใหญ่ของลูก ๆ ล่ะ?” ช่วงนี้หลินชิงเหอยุ่งมาก การเก็บเกี่ยวประจำฤดูใบไม้ร่วงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ทำให้เธอง่วนอยู่กับการทำอาหารดี ๆ และตุ๋นแกงสารพัดชนิด จึงไม่รู้ว่าคนในหมู่บ้านเล่าลือกันว่าอย่างไร
“คนในหมู่บ้านพูดกันว่าพี่ใหญ่มีแววจะได้เข้ามหาวิทยาลัยคนงาน ชาวนา และทหาร พวกเขาทุกคนเลยหวังให้พี่ใหญ่เป็นเขยของพวกเขาน่ะครับ” เจ้ารองตอบ
เจ้าใหญ่ออกมาจากห้องพอดี ใบหน้าของเขามีสีหน้าจนใจเล็กน้อย
หลินชิงเหอได้ฟังก็หัวเราะและเอ่ยตอบ “สรุปว่าเป็นเรื่องนี้เองสินะ”
จากนั้นเธอก็ให้เจ้าใหญ่ส่งไข่ต้มเหล่านั้นกลับไปให้คุณป้าหวัง พร้อมกับข้อความว่า ‘ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณนะคะ แต่ที่บ้านของเรามีไข่อยู่แล้ว และตอนนี้ยังเป็นช่วงเก็บเกี่ยวประจำฤดูใบไม้ร่วงอีกด้วย ดังนั้นแล้วเก็บพวกมันไว้ให้คนในครอบครัวของคุณเถอะค่ะ’
ไม่ใช่แค่คุณป้าหวัง แต่คนอื่น ๆ ก็ส่งของมาให้ด้วย หลินชิงเหอทำได้เพียงปฏิเสธของทั้งหมด หากเธอรับแต่ของของคนบางคนไว้และไม่ได้รับหมดทุกคน มันก็จะทำให้คนอื่น ๆ ไม่พอใจ หากเธอไม่ได้รับของของใครไว้เลย มันคงไม่เกิดเรื่องนั้นขึ้นเพราะทุกคนได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันทั้งหมด
หลินชิงเหออดไม่ได้ที่จะระเบิดหัวเราะเมื่อเธอบอกกับท่านแม่โจวเกี่ยวกับเรื่องนี้
ท่านแม่โจวไม่รู้สึกประหลาดใจขณะเอ่ยขึ้น “คุณป้าไฉ่เองก็เหมือนกัน หล่อนเอาแต่ถามฉันว่าเจ้าใหญ่โตขึ้นไปแล้วจะเป็นคนแบบไหน?”
แม้ไฉ่ปาเม่ยจะเป็นคนเดียวที่ได้แต่งงานในปีนี้ แต่คุณป้าไฉ่เองก็ยังมีหลาน ๆ จากลูกคนแรกของนางที่มีอายุมากกว่าเจ้าใหญ่ ซึ่งบรรดาหลาน ๆ เหล่านั้นของนางก็มีเด็กสาวหลายคนที่มีอายุเหมาะสมพอดีอยู่
“แล้วคุณแม่ตอบกลับไปว่ายังไงคะ?” หลินชิงเหอถาม
“ฉันบอกไปว่าเธอเป็นคนที่มีสิทธิ์ตัดสินชีวิตคู่ของเจ้าใหญ่ ฉันไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้” ท่านแม่โจวบอก
พูดถึงตรงนี้แล้วท่านแม่โจวก็รู้สึกอยากหัวเราะ ก่อนหน้านี้นางเอาแต่กังวลว่าเด็กชายทั้งสามคนจะได้แต่งงานไหม แต่ตอนนี้มันกลายเป็นที่รับรู้ทั่วหมู่บ้านแล้วว่าเจ้าใหญ่มีแววจะได้เข้ามหาวิทยาลัย เจ้าใหญ่จึงกลายเป็นคนที่มีสิทธิ์เลือกสาว ๆ ได้ทั้งหมู่บ้านเลยทีเดียว
หลินชิงเหอไม่ได้เอ่ยอะไร
ในความคิดของคนยุคนี้ สิ่งที่เรียกว่ามหาวิทยาลัยคือมหาวิทยาลัยคนงาน ชาวนา และทหาร
คนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยทำเพียงแค่ได้รับการแนะนำจากคนอื่นก็เข้าได้แล้ว ซึ่งคุณค่าของมันนับว่าธรรมดา ไม่ดีเท่ากับการสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยได้หรอก
แต่ถึงอย่างนั้น พลังของคำสองคำอย่าง นักศึกษามหาวิทยาลัย ก็มีพลังท่วมท้น เป็นคำที่กระแทกใจคนฟังอย่างมากทีเดียว
ในการได้รับคำแนะนำฝากเข้ามหาวิทยาลัยคนงาน ชาวนา และทหาร คน ๆ นั้นจะต้องมีประวัติขาวสะอาด ก่อนหน้านี้หลินชิงเหอไม่ได้กังวลมากนักว่าชื่อเสียงการเป็นหญิงขี้เกียจสันหลังยาวและฟุ่มเฟือยจะกระทบกับเจ้าใหญ่ อย่าว่าแต่เรื่องนี้เลย เธอได้ชำระตัวเองให้ขาวสะอาดจนสำเร็จแล้ว
หากเจ้าใหญ่มีความสามารถมากพอ ก็ไม่มีปัญหาอะไร
ความสนใจในตัวเจ้าใหญ่ยังคงอยู่ในหมู่บ้าน แต่ไม่กี่วันก่อน การเก็บเกี่ยวประจำฤดูใบไม้ร่วงก็เริ่มวุ่นวายขึ้นมา ทุกคนจึงไม่มีเวลาสนใจกับเรื่องแรกมากนัก
สองวันในช่วงการเก็บเกี่ยวประจำฤดูใบไม้ร่วง โจวชิงไป๋ผู้เป็นพ่อก็จับกระต่ายอ้วนได้อีกตัวหนึ่ง
เรื่องนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกอิจฉา
ไม่แปลกใจเลยที่โจวชิงไป๋สามารถทำให้ผู้หญิงอย่างคุณครูหลินลดตัวมาอยู่ด้วยได้ เขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาเลย
ไม่ต้องกล่าวถึงฝ่ายผลิตนี้ทั้งหมด แม้แต่ในฝ่ายผลิตกลุ่มอื่นก็ไม่มีเหตุการณ์แบบที่เขาจับกระต่ายได้ในทุกครั้งที่มีการเก็บเกี่ยวผลผลิต
แม้แต่ซูเฉิงน้อยยังเข้าร่วมเก็บรวงข้าวสาลีในการเก็บเกี่ยวประจำฤดูใบไม้ร่วงนี้ ต่อให้สุดท่ายแล้วเขาจะเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย เด็กชายตัวน้อยก็ยังรู้สึกตื่นเต้น
เพราะเด็กทุกคนอยู่ที่นั่นกันหมด มันจึงดูคึกคักอย่างมาก
เมื่อคนรุ่นนี้ในภายภาคหน้าย้อนกลับไปมองตัวเองในอดีต พวกเขาก็ต้องยอมรับว่าวัยเด็กของพวกเขาช่างขมขื่นไม่น้อย แต่ถึงกระนั้นวัยเด็กนั้นก็เป็นวัยเด็กที่แท้จริง
“เนื้อกระต่าย เนื้อกระต่าย” ซูเฉิงน้อยดีใจจนแทบขึ้นสวรรค์ชั้นเก้าเมื่อได้ยินว่าคุณลุงสี่ของเขาจับกระต่ายได้ตัวหนึ่ง
“กระต่ายน่ารักจะตาย นายกินมันเข้าไปได้ยังไงน่ะ?” เด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งกล่าว
“กระต่ายมันขโมยอาหารนะ แถมยังขุดโพรงลงไปใต้ดินทำให้เราปลูกพืชไม่ได้ ถือว่ามันไม่น่ารักเลยล่ะ แต่เนื้อมันตอนเอาไปตุ๋นนี่อร่อยมากเลยนะ” เจ้าสามชิงพูดขึ้นมา เพราะซูเฉิงน้อยยังเด็กเกินไปจนไม่สามารถตอบคำถามซับซ้อนแบบนั้นได้
เมื่อเจ้าสามตอบดังนี้ ซูเฉิงน้อยก็ผงกหัวหงึก ๆ “ใช่ ตุ๋นมัน!”
ต่อให้เขายังเล็กอยู่ เด็กชายก็ยังจำได้ราง ๆ ว่าเนื้อกระต่ายตุ๋นมันอร่อยมาก!
เด็กหญิงตัวน้อยเริ่มอยากกินขึ้นมาบ้างแล้วเมื่อได้ยินคำว่าเนื้อกระต่ายตุ๋น เธอเลยกระซิบถาม “นายเอามาให้ฉันชิมหน่อยได้ไหมจ๊ะ ฉันยังไม่เคยกินเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...