ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 211

หลินชิงเหอเหลือบขึ้นมองหลังทายาให้โจวชิงไป๋เสร็จและเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังจ้องมองเธอ หญิงสาวชะงักไปครู่หนึ่งและเอ่ยขึ้น “คุณมองอะไรน่ะคะ?”

“ครั้งต่อไปผมจะจำใส่ใจไว้นะ” โจวชิงไป๋ลั่นวาจา

หลินชิงเหอ​แค่นเสียงพลางหัวเราะ​ “คุณไม่ต้องใส่ใจหรอกค่ะ​ ถ้าเกิดคุณโชคร้ายเป็นอะไรขึ้นมา​ ก็อย่าหวังว่าฉันจะอยู่เป็นหม้ายเพื่อคุณเลยค่ะ​ ฉันจะแต่งงานใหม่และพาลูก ๆ​ ไปอยู่ด้วย​ แล้วก็ให้ลูกๆ​ ของคุณเรียกผู้ชายคนใหม่ว่าพ่อแทน”

สีหน้าของโจวชิงไป๋เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที

หลินชิงเหอไม่สนใจเขาและหันหลังเดินออกไป

โจวชิงไป๋รู้สึกหมดแรง ภรรยาของเขาถึงกับกล้าพูดอะไรออกมาแบบนี้ เธอพูดว่า แต่งงานใหม่ ต่อหน้าเขาได้อย่างหน้าตาเฉย

แต่เมื่อชายหนุ่มนึกภาพเธอกลายเป็นผู้หญิงของคนอื่นและลูก ๆ ของเขากลายเป็นลูกของคนอื่นขึ้นมา เขาก็รับไม่ได้

ดังนั้นเขาคงต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ แล้วล่ะ

หลินชิงเหอเดินออกมาตรวจร่างกายของเจ้าใหญ่ แต่เจ้าใหญ่ก็เอ่ยให้เธอสบายใจว่า “แม่ครับ แม่ไม่ต้องกังวลไปหรอก มีพ่อคนเดียวที่ล้มหมูป่าลง คุณน้ากับผมไม่ได้เข้าไปช่วยเลย”

พูดถึงตอนนี้เจ้าใหญ่ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่เลย

พ่อของเขาแข็งแรงมากจริง ๆ จนเขาอิจฉาในฝีมือมาก เขาอยากจะเรียนอะไรแบบนี้จากพ่อเหลือเกิน!

หลินชิงเหอยังไม่รู้ว่าเจ้าใหญ่แอบไปหาพ่อและบอกเรื่องนี้กับเขา ซึ่งโจวชิงไป๋ก็ไม่คัดค้าน เขาเรียนได้เท่าที่เขาจะอยากเรียน

นับตั้งแต่เหตุการณ์ล้มหมูป่าครั้งนี้เกิดขึ้น เจ้าใหญ่ก็เริ่มเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้จากพ่อของเขา

ด้วยการฝึกปรือแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้เจ้าใหญ่กินจุกว่าพ่อของเขา จนทำให้หลินชิงเหอรู้สึกว่าถ้าครอบครัวของเธอไม่มีรายได้แบบไม่โปร่งใสบางอย่างล่ะก็ เธอก็ไม่อาจมีลูกชายที่กินจุแบบนี้ได้จริง ๆ ยิ่งกว่านั้นลูกชายที่ว่ายังมีอีกสองคนด้วย…

เนื้อหมูป่าถูกกินจนหมดในสิ้นเดือนมกราคม ซึ่งอากาศในตอนนั้นควรจะอุ่นขึ้นแล้ว แต่ปีนี้กลับยังเย็นอยู่ จนถึงตอนนี้อุณหภูมิยังไม่เพิ่มขึ้นเลย

เกรงว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อการเพาะปลูกในฤดูใบไม้ผลิเสียแล้ว

หลินชิงเหอลางานในเช้าวันนั้น จากนั้นก็เดินทางเข้ามาในอำเภอเพื่อระบายขายสิ่งที่เธอสะสมไว้

หลังสะสมของมาครึ่งเดือน มันก็ถึงวันที่สิบห้ามกราคมซึ่งเป็นวันที่เธอกับโจวชิงไป๋พาเด็ก ๆ เข้ามาในเมืองเพื่อถ่ายรูปและเที่ยวเล่นเช่นเดียวกับขายเนื้อหมูชุดที่สะสมไว้ ซึ่งมันเป็นชุดที่เธอเพิ่งซื้อกับเม่ยเจี่ยในครั้งล่าสุด

ปีนี้เป็นปี 1975 แม้อะไร ๆ จะยังเข้มงวดอยู่ แต่บรรยากาศก็ดีขึ้นกว่าปีก่อน ๆ มากนัก

ไม่ว่าจะเป็นเธอหรือเม่ยเจี่ย พวกเธอต่างก็เป็นมือเก่ามากประสบการณ์ในพื้นที่นี้ ไม่เคยมีใครพลาดโดนจับได้แม้แต่ครั้งเดียว

เม่ยเจี่ยได้เงินจากเธอ ในขณะที่เธอสามารถทำเงินได้มหาศาลจากการขายหมูชั่งหนึ่ง

ครั้งนี้เธอได้รับกำไรสุทธิไปเกือบ 30 หยวน

มันเป็นอย่างนี้มาครึ่งเดือนแล้ว แสดงให้เห็นว่าในตลาดตอนนี้มีความต้องการเนื้อมากเพียงใด

หลินชิงเหอหยิบตะกร้าออกมาสองใบจากในมิติและเข้าไปในตลาดมืดเพื่อซื้อไข่ ความต้องการไข่ของที่บ้านช่างสูงลิ่วอย่างน่าประหลาดใจ มากเสียจนเธอต้องซื้อกลับมาทุกครั้งที่เข้ามาในอำเภอ

ส่วนของที่เหลือไม่ต้องซื้อมากนัก เธอมีเก็บอยู่ที่บ้านหมดแล้ว หลินชิงเหอจึงซื้ออุปกรณฺ์การเรียนบางอย่างและกลับบ้าน

อากาศอุ่นขึ้นในวันที่เจ็ดหรือแปดของเดือนมกราคม แต่หลังจากนั้นลมหนาวก็กลับมาอีกระลอกหนึ่ง

“เราจะทำยังไงกันดี?” คนแก่คนเฒ่าบางคนในหมู่บ้านเริ่มเป็นกังวล ตอนนี้อากาศยังเย็นอยู่เลย เกรงว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการทำนาในปีนี้เสียแล้ว

พอถึงกลางเดือนกุมภาพันธ์ อากาศก็อุ่นขึ้นในที่สุด ทุกคนจึงได้ลงมือทำงาน

การเพาะปลูกในฤดูใบไม้ผลิของปีนี้ล่าช้ากว่าปีก่อน ๆ ไปสิบวัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ล่าช้าอีกไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นปีนี้พวกเขาคงได้เคี้ยวเปลือกไม้แทนข้าว

ปีนี้เจ้าใหญ่เข้าเรียนในชั้นปีที่สอง เมื่อโรงเรียนเปิด เขาก็เดินเข้าไปในห้องพักครูใหญ่เพื่อให้คุณครูประจำชั้นมัธยมศึกษาปีที่สองตั้งโจทย์ทดสอบ จากนั้นเขาก็สอบผ่าน

เขาสอบได้คะแนนเกิน 90 คะแนนในทุกวิชา ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาอะไรที่เขาจะเรียนในชั้นปีนี้

แต่ถึงอย่างนั้นคุณครูทั้งหลายก็ยังประหลาดใจมากอยู่ดี พวกเขาจึงถามหลินชิงเหอว่าเธอสอนลูกอย่างไรเขาถึงได้ฉลาดขนาดนี้?

หลินชิงเหอบอกว่าเด็กคนนี้ขยันเรียนหนักมาก เพื่อที่จะอยากช่วยแบ่งเบาภาระให้กับครอบครัว