ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 215

หลังโดนเอ็ดให้ถอยไป น้องชายสามตระกูลหลินก็พูดอะไรไม่ออก

หลินชิงเหอไม่ใส่ใจเขาอีก น้องชายของเธอเป็นคนใจดีบริสุทธิ์ เป็นหน่อพันธุ์ที่ดีจากกอไผ่ที่เลว ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ติดต่อเขาอยู่หรอก

พี่ชายรองตระกูลหลินไม่ได้มีเมตตาอะไรต่อผู้เป็นน้องชาย ครั้งที่แล้วน้องชายสามตระกูลหลินอยากจะแยกตัวออก พี่ชายรองตระกูลหลินยังยุยงให้เขาออกจากตระกูลอยู่เลย

เรื่องนี้สะใภ้สามตระกูลหลินแอบเล่าให้เธอฟัง

แต่ในตอนที่เกิดเรื่องกับพี่ชายรองตระกูลหลิน น้องชายสามตระกูลหลินกลับยังมีความสุขที่จะช่วยเหลือเป็นธุระให้

ท่านพ่อหลินกับท่านแม่หลินบอกได้ว่าลูกสาวคนนี้ไม่มีเจตนาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริง ๆ ท่านแม่หลินถึงกับหยุดเรียกร้องความสนใจ ดวงตาของนางฉายแววราวกับจะกินเลือดกินเนื้อหลินชิงเหอ

“ถ้าแกไม่ช่วยอาสอง หญิงแก่คนนี้ก็จะตายตรงนี้ล่ะ!” ท่านแม่หลินลุกขึ้นและส่งเสียงคำรามดุร้าย

“งั้นฉันก็จะให้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นค่าโลงศพและฝังคุณแบบศพสวย ๆ นะคะ” หลินชิงเหอพยักหน้า

คิดขู่เธอเหรอ? ไม่ได้ผลหรอก ถ้าพวกเขาขู่เธอได้ครั้งหนึ่ง พวกเขาก็จะขู่ครั้งต่อไปได้ ครั้งนี้เป็นเรื่องของพี่ชายรองตระกูลหลิน แล้วครั้งต่อไปจะเป็นเรื่องไหนล่ะ?

เธอจึงตัดไฟแต่ต้นลมเสีย

“ดี​ ดีมาก​ งั้นฉันจะให้แกได้เห็นฉันตายตรงนี้แหละ!” ท่านแม่หลินประกาศกร้าวและวิ่งพุ่งตรงไปที่กำแพงในทันที

หลินชิงเหอไม่ได้ปิดตาเลย​ ขณะที่น้องชายสามตระกูลหลินหวาดกลัวเสียจนต้องรีบหยุดนางไว้​ “แม่ครับ​ ค่อย ๆ​ พูดกันนะครับ​ อย่าฆ่าตัวตายเลย!”

“นังคนใจร้าย​ ฉันอุตส่าห์คลอดแกกับเลี้ยงดูแกมา​ ตอนนี้แกกลับตอบแทนเราด้วยการดูฉันที่เป็นแม่แกตายตรงหน้าน่ะเหรอ!” ท่านแม่หลินไม่สนใจลูกชายและถลึงจ้องมองหลินชิงเหอ

นางกำลังจะพุ่งชนกำแพงฆ่าตัวตายอยู่แล้ว แต่เธอกลับยังเฉยและไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำ ท่าทีดูราวกับว่านางไม่ใช่แม่ของเธอ

“แม่เฒ่า ลูกสาวของคุณน่ะตายไปแล้ว หล่อนตายไปตั้งแต่ตอนที่กลับไปขอเงินที่บ้านแม่ตัวเองแล้วไม่ได้เงินนี่แหละ คุณมาที่นี่เพื่อมีปัญหากับฉัน ฉันก็ไม่สนใจคุณเหมือนกัน” หลินชิงเหอเอ่ยอย่างไม่แยแส

“พอได้แล้ว ฉันจะบอกให้นะ ต่อให้แกไม่คิดจะจดจำฉัน ฉันก็ยังเป็นแม่แก!” ท่านแม่หลินขบฟันกรอด

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบกลับไปเถอะค่ะ ไม่อย่างนั้นแม่สามีของฉันก็จะมาในทันที แล้วเรื่องนี้ก็จะไม่จบลงง่าย ๆ ด้วย คราวที่แล้วแม่สามีของฉันเรียกผู้หญิงในหมู่บ้านบางคนไปช่วยตบตีแม่สามีกับสะใภ้ของพี่สาวรองฝั่งสามีมาแล้ว และไม่มีใครกล้าพูดอะไรด้วย” หลินชิงเหอบอก

ท่านแม่หลินที่ชอบรังแกคนอ่อนแอแต่ขลาดกลัวคนแข็งแกร่งถึงกับมีสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินดังนี้

นางได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน เพราะหมู่บ้านโจวเจี่ยไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านตระกูลหลินนัก ยิ่งกว่านั้นเหตุการณ์นี้ยังบานปลายไปไกล เมื่อใดที่มีคนมารวมตัวกันเพื่ออัดใครสักคน เรื่องราวก็ย่อมจะขยายเป็นวงกว้าง

“ตราบใดที่แกให้ชิงไป๋ช่วยประกันตัวพี่ชายรองออกมา เราก็จะไม่มายุ่งกับแกอีก ถ้าแกอยากจะตัดสัมพันธ์กับตระกูลหลินล่ะก็ ไม่มีปัญหา!” ท่านพ่อหลินขบฟันกรอด

“ไม่ว่ายังไงมันก็เกิดไปแล้วค่ะ ฉันตัดสัมพันธ์ของฉันเอง คุณจะยังเหลือเยื่อใยอยู่ก็เป็นเรื่องของคุณ ฉันไม่เกี่ยว แล้วอีกอย่างหนึ่ง อย่าคิดที่จะได้เงินไปจากฉันแม้แต่เหมาเดียว แต่ถ้าคุณเสียเมื่อไหร่ ฉันก็จะสงเคราะห์ให้บ้างสักเล็กน้อย” หลินชิงเหอแค่นเสียงก่อนจะเอ่ยตอบ

“งั้นแกบอกฉันมาสิว่าแกจะช่วยในเรื่องนี้ยังไง!” ท่านพ่อหลินจ้องมองเธอ

“ผมจะเข้าไปในอำเภอเพื่อตรวจสอบเรื่องของพี่ชายรองตระกูลหลินครับ” โจวชิงไป๋เอ่ยขึ้นขณะเดินเข้ามาในบ้าน

หลินชิงเหอมองเขาพลางย่นคิ้ว “คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ? ทำไมคุณถึงกลับมาล่ะ? อีกอย่างคุณจะช่วยเหลือเรื่องของพี่ชายรองตระกูลหลินไม่ได้นะคะ”

“ผมแค่ตรวจสอบดูน่ะ” โจวชิงไป๋ส่งสายตาเป็นเชิงรับประกัน

หลินชิงเหอจึงกวาดสายตามองท่านพ่อหลินและท่านแม่หลิน “งั้นฟังให้ดีแล้วกันค่ะ ชิงไป๋ของฉันยินดีที่จะไปตรวจสอบเรื่องนี้ในอำเภอ พี่ชายรองตระกูลหลินกระทำความผิด เขาต้องได้รับโทษ ไม่ว่าเขาจะได้รับการปล่อยตัวหรือไม่หรือจะเป็นยังไงหลังถูกปล่อยตัวแล้วก็เชิญพวกคุณจัดการกันเอาเอง ถ้าในอนาคตพวกคุณกล้ามาทำร้ายครอบครัวฉัน ฉันก็จะปล่อยให้สุนัขที่บ้านกัดซะ!”

ท่านพ่อหลินกับท่านแม่หลินรู้ว่าเธอเอาจริง ทั้งคู่จึงหันไปทางโจวชิงไป๋ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่สนใจ “คำพูดของภรรยาผมถือเป็นคำสั่งสูงสุดครับ”

สองสามีภรรยาชราได้ยินก็แทบจะกระอักเลือด

แต่ถึงอย่างนั้นโจวชิงไป๋ก็ยังไปสืบเรื่องให้ เขาขี่จักรยานไปที่อำเภอ

พี่ชายรองตระกูลหลินถูกจับกุมเมื่อวานนี้ พอโจวชิงไป๋เห็นเขา อีกฝ่ายก็ถูกซ้อมจนมีสภาพเละเทะแล้ว