ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 214

ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม – บทที่ 214 มาขอร้องอ้อนวอน
บทที่ 214 มาขอร้องอ้อนวอน
โดย
EnjoyBook
บทที่ 214 มาขอร้องอ้อนวอน

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเดือนพฤษภาคมได้มาถึง

ในช่วงนี้อากาศเริ่มร้อนขึ้นแล้ว ผักบางส่วนที่ปลูกไว้ในสวนหลังบ้านก็งอกงามพร้อมรับประทานพอดี

แน่นอนว่าพวกเขากินกุยช่ายกันมานานแล้ว ขนมกุยช่ายถือว่าเป็นของโปรดของครอบครัวเลยทีเดียว

หลินชิงเหอยังสอนหนังสืออยู่ เธอยุ่งมากในทุกวัน ส่วนเม่ยเจี่ยก็ได้ทำงานอีกครั้ง และยังคงดำเนินธุรกิจขายเนื้อหมูต่อ

สามีของหล่อนทำงานในฟาร์มหมูและสามารถได้ผลประโยชน์จากตำแหน่งงานนี้ได้ ทำไมหล่อนถึงจะไม่ทำงานนี้ล่ะ?

“ในเมืองเหมือนจะไม่สงบไปชั่วขณะหนึ่งนะ จะไม่เป็นปัญหากับลูกค้ารายต่อไปของเธอเหรอ?” เม่ยเจี่ยถามเสียงเบาตอนที่หลินชิงเหอมารับเนื้อหมูในวันนั้น

“ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ” หลินชิงเหอพยักหน้าและถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“พี่ได้ยินมาว่าตอนนี้มีทหารแดงจากข้างนอกเข้ามาในเมืองนี้ ทำให้ในเมืองไม่สงบไปครู่หนึ่งเลยล่ะ” เม่ยเจี่ยบอก

“หลังผ่านพ้นช่วงนี้ไปแล้วก็คงดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ” หลินชิงเหอตอบ

หลังทะลุมิติมาที่นี่ เธอก็เริ่มรู้เรื่องราวบางอย่างในยุคนี้แล้ว อย่างเช่นเรื่องทหารแดงพวกนี้

พวกเขาทำงานกันอย่างแข็งขัน แต่อีกไม่นานก็จะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว จากนั้นพวกเขาจะหายไปในปีหน้าและไม่มาสร้างปัญหาใด ๆ อีก

แต่ถึงอย่างนั้นการเคลื่อนไหวของทหารแดงจากภายนอกกลุ่มนี้นับว่ายิ่งใหญ่ไม่น้อย

ประเด็นที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขาก็คือหวังหลิงกับโจวเหอที่มีความผิดฐานเป็นชู้กัน

จากเรื่องดำมืดในอดีตนี่เอง พวกเขาสองคนจึงถูกอัปเปหิออกจากหมู่บ้าน เล่ากันว่าโจวเหอถูกหามกลับมา ยิ่งกว่านั้นเขายังกลับมาในสภาพถูกตอนด้วย

ส่วนหวังหลิงก็มีสภาพน่าอนาถไม่ต่างกัน ใบหน้าของหล่อนถูกตบตีจนบวมช้ำ แม้แต่คนใกล้ตัวของหล่อนก็ยังจำหล่อนไม่ได้

ด้วยจลาจลที่เกิดขึ้นในเมือง ทุกคนในหมู่บ้านจึงหลีกเลี่ยงสองคนนี้ราวกับเลี่ยงหลบเชื้อโรคไปชั่วขณะหนึ่ง

ในหมู่บ้านโจวเจี่ยไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็ใช่ว่าจะไม่เกิดขึ้นกับบ้านตระกูลหลิน

เป็นน้องชายสามตระกูลหลินที่มาแจ้งเรื่องกับพวกเขา

“พี่รองหลินกล้าไปติดพันกับแม่หม้ายในหมู่บ้านเชียวเหรอ? เขาอยากตายหรือไง?” หลินชิงเหออุทานอย่างประหลาดใจ

สภาพแวดล้อมในช่วงนี้นับว่าเข้มงวดกวดขันอย่างยิ่ง แต่พี่ชายรองตระกูลหลินกลับกล้าฝ่าม่านประเพณี แถมภรรยาของเขาก็ไม่ใช่คนที่จะอยู่เงียบ ๆ ด้วย

“ปกติแล้วในหมู่บ้านจะสงบสุขดีและไม่รู้ว่าโลกข้างนอกเกิดจลาจลร้ายแรงเพียงใด แต่เมื่อวานนี้พวกเขาถูกพาตัวออกไปแล้ว” น้องชายสามตระกูลหลินเอ่ย “พ่อแม่ของเรากับคนอื่น ๆ ก็กำลังจะมาขอความช่วยเหลือจากพี่เขยด้วยเหมือนกัน”

“ในเมื่อตระกูลหลินอยากจะได้ตัวเขาคืน มันก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะจ่ายไหวไหม!” หลินชิงเหอแค่นเสียง

น้องชายสามตระกูลหลินเม้มปากก่อนเอ่ยขึ้น “พี่ครับ ต่อให้ในอดีตจะมีเรื่องบาดหมางกันขนาดไหน แต่เรายังเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่นะครับ”

“พี่รองหลินกับพี่ไม่ใช่พี่น้องกัน เช่นเดียวกับพ่อเฒ่าแม่เฒ่าคู่นั้นด้วย ไม่มีเหตุผลที่จะดึงตัวลูกสาวที่แต่งงานเหมือนสาดน้ำออกนอกเรือนไปแล้วกลับเข้ามาในเรือนอีก” หลินชิงเหอเอ่ยอย่างไร้ใจ

เธอไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม ต่อให้อยู่ในร่างของหล่อนก็ตาม เธอก็ไม่สนับสนุนพ่อแม่ของเจ้าของร่างเดิมหรอก

แน่นอนว่าถ้าพ่อแม่ของเจ้าของร่างเดิมเป็นคนดี หากไม่ช่วยก็คงจะเกินไป แต่พ่อเฒ่าแม่เฒ่าคู่นี้เป็นแบบนั้นไหมล่ะ?

เธอไม่มีเจตนารังแกแต่อย่างใด คนพวกนี้ที่อ้างว่าตัวเองอายุมากกว่าทำอะไรเธอไม่ได้หรอก เธอจะไม่สุภาพกับเรื่องนี้

“อีกไม่นานพ่อกับแม่จะมาที่นี่แล้วนะครับ” น้องชายสามตระกูลหลินบอก

เขาไม่ได้ออกไปเช่นกัน และแน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่นาน ท่านพ่อหลินกับท่านแม่หลินก็เดินทางมาถึง เป็นเรื่องหายากทีเดียวที่คนทั้งคู่จะมาด้วยกัน