ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 221
บทที่ 221 เชื่อฟังภรรยา
โดย
EnjoyBook
บทที่ 221 เชื่อฟังภรรยา
หลังทำธุรกรรมกันเสร็จเรียบร้อย หลินชิงเหอก็เก็บกำไลทองไว้และผละจากไป
จากนั้นเธอก็เริ่มครุ่นคิดเรื่องนี้ เรื่องที่ว่าของสีเหลืองกับสีขาวพวกนี้ยังเอาออกมาให้เห็นได้อยู่ ต่อให้พวกมันยังมีมูลค่ามหาศาล แต่จะมีใครกล้าหยิบมันออกมาล่ะ?
แล้วหญิงสาวก็เกิดความคิดที่จะทำธุรกิจสะสมทองคำ
หลังจากราคาพุ่งสูงขึ้นแล้ว มันจะวิเศษขนาดไหนกันนะที่มีรายได้มหาศาลจากพวกมัน?
หลินชิงเหอจึงมาที่ตลาดมืดและใช้ผ้าคลุมอำพรางใบหน้าตัวเองไว้ หลังบอกรหัสลับแล้วเธอก็มาถามหาทองคำ
“ต่อให้ไม่มีใครกล้าเอามันออกมาในตอนนี้ แต่ราคาของมันก็ไม่ถูกเลยครับ” ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ย
ถึงหลินชิงเหอจะอำพรางใบหน้าด้วยผ้าและทาหน้าผากให้มอมแมม เขาก็รู้ว่าคน ๆ นี้เป็นลูกค้าประจำที่สามารถค้าขายด้วยได้
“คิดราคายังไงเหรอคะ?” หลินชิงเหอถาม
“ผมมี 2 เส้นอยู่กับตัว ถ้าคุณอยากได้ผมก็ให้คุณได้นะครับ” ชายหนุ่มเอ่ย เขาเดินเข้าไปหยิบสร้อยทอง 2 เส้นมาจากคน ๆ หนึ่งก่อนจะเดินออกมา
“ราคาเท่าไหร่คะเนี่ย?” หลินชิงเหอเอ่ยขณะรับมาดู
“เส้นนี้ 100 กรัม ส่วนเส้นนี้ 150 กรัม ผมคิดราคาคุณ 200 หยวนแล้วกันครับ” ชายหนุ่มมองเธอและเอ่ยตอบ
“คิดแพงขนาดนี้คุณมาปล้นกันเลยดีกว่าค่ะ” หลินชิงเหอกลอกตา
“มันเป็นทองแท้นะครับ ในเมื่อคุณอยากได้ คุณก็น่าจะรู้ว่าในอนาคตราคาของมันจะแพงขึ้นอีก” ชายหนุ่มตอบ
“50 หยวนแล้วกันค่ะ ถ้าคุณพอใจฉันก็จะรับ ถ้าคุณไม่พอใจก็ลืมที่เราคุยกันเถอะค่ะ” หลินชิงเหอเอ่ยตรง ๆ
“ก็ได้ครับ 50 หยวนก็ 50 หยวน” ชายหนุ่มตอบทันควัน
หลินชิงเหอรู้สึกว่ายังไงเธอก็ไม่เข้าใจกลไกตลาดในตอนนี้เลย นี่มันปั่นราคากันเห็น ๆ!
“ผมบอกพี่สาวแล้ว พี่อย่าทำเหมือนกับว่าถูกหลอกสิครับ ผมคิดราคา 50 หยวนก็เพราะเห็นพี่เป็นลูกค้าประจำของที่นี่ ไม่อย่างนั้นแล้วพี่คิดว่าผมจะขายให้เหรอครับ?” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่พอใจนัก
จากนั้นหลินชิงเหอก็ไม่พูดอะไร เธอหยิบสร้อยทองไปและเอ่ยกระซิบ “คุณยังมีอีกไหมคะ?”
“ถ้าพี่สาวอยากได้อีก เราก็มีให้ครับ แต่ขายของพวกนี้มันออกจะเสี่ยงมากอยู่ หากพี่ต้องการ ครั้งหน้ามันจะไม่ถูกแบบนี้แล้วนะครับ” ชายหนุ่มพูด
“งั้นเก็บไว้ให้ฉันสักหน่อยนะคะ ครั้งหน้าฉันจะลองมาดูอีก” หลินชิงเหอบอก
“ก็ได้ครับ แต่ผมจะเก็บไว้ไม่เยอะ หากพี่ต้องการก็มาซื้อครั้งหน้านะครับ” ชายหนุ่มตอบ
หลังหลินชิงเหอจากไปแล้ว ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้อง ซึ่งในนั้นมีชายกลางคนพุงพลุ้ยคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ ซึ่งในยุคนี้น้อยคนนักที่จะเป็นแบบเขา
“ลุงใหญ่ ผู้หญิงคนนี้บอกว่าหล่อนอยากได้ทองอีก เราควรเก็บเพิ่มไหมครับ?” ชายหนุ่มถาม
“น่าสนใจแฮะ ยุคนี้ยังมีคนที่อยากจะเก็บของพวกนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย หล่อนไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหนน่ะ?” ชายกลางคนพุงพลุ้ยเอ่ย
“ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว จะได้ยินเรื่องนี้มาจากไหนได้ล่ะครับ” ชายหนุ่มตอบ
เมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่ทหารแดงจากข้างนอกเข้ามาในอำเภอ ตลาดมืดแห่งนี้ก็ถูกปิดไปชั่วคราวแบบไม่เห็นเงาและธุรกิจต่าง ๆ ก็ซบเซาไปครู่หนึ่ง
“อย่าได้ประมาทคนพวกนี้เชียว” ชายกลางคนเอ่ย จากนั้นก็พูดต่อ “งั้นไปหามาให้หล่อนอีก ครั้งหน้าถ้าหล่อนมาที่นี่ แกก็ให้รางวัลบางอย่างกับหล่อนไป”
“ได้ครับ” ชายหนุ่มตกลง
หลินชิงเหอมองหาตรอกเล็ก ๆ สายหนึ่งและหยิบผ้าขนหนูหมาดออกมาจากมิติมาเช็ดหน้าจนสะอาดก่อนเดินออกมา
เธอกำลังอารมณ์ดี เพราะเธอสะสมทองไว้ในมิติเป็นจำนวนมากโดยไม่ต้องเป็นกังวลใด ๆ เมื่อถึงภายภาคหน้าเธอคงจะขายมันได้
แต่ตอนนี้ต้องสะสมของพวกนี้ไว้ให้มาก ๆ เพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต
เมื่อคิดได้แล้วหลินชิงเหอจึงไปซื้อของบางอย่างในอำเภอก่อนจะกลับบ้าน
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็เห็นว่าโจวชิงไป๋กลับมาแล้ว วันนี้เขาไม่ได้ไปทำงานเพราะต้องไปซื้อยาฆ่าแมลง และกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกติ
“คุณกลับมาเร็วจังค่ะ” หลินชิงเหอยิ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...