ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 227
บทที่ 227 พระเอกในนิยายต้นฉบับ
โดย
EnjoyBook
บทที่ 227 พระเอกในนิยายต้นฉบับ
เจ้าใหญ่ได้หยุด 1 วันระหว่างเทศกาลล่าปา เนื่องจากในยุคนี้ไม่ได้เคร่งเหมือนกับยุคต่อมา
หลินชิงเหอเองก็ได้หยุด 1 วันเหมือนกับเจ้าใหญ่ ปีนี้เธอได้รับคูปองผ้ากับคูปองอาหารเพิ่มขึ้นอีก 2 ใบจากปีที่แล้ว แต่ยังได้ธัญพืชจำนวนเท่าเดิม
เจ้าใหญ่กลับมาที่บ้าน แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า “แม่ ผมเจอคุณน้าสามในอำเภอด้วยล่ะครับ เพราะว่าคุณตาไม่สบาย”
หลินชิงเหอพูดในใจ ชายแก่คนนั้นจะป่วยเป็นอะไรก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่พอเป็นคำพูดที่ออกจากปากของเธอ หญิงสาวกลับจ้องมองเขาและเอ่ยว่า “ถ้างั้นลูกคิดว่าเราควรทำยังไงดีล่ะ?”
“จะว่าไปแล้ว แม่ส่งเงินให้คุณตาสักหน่อยดีไหมครับ?” เจ้าใหญ่เสนอ
เขายังเป็นลูกชายตัวร้ายของเธออยู่หรือเปล่าน่ะ? เธอชักนำเขาผิด ๆ งั้นเหรอ?
“เราทุกคนเป็นลูกสาวที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว ตอนแรกแม่ก็ไม่อยากจะสนใจพวกเขาหรอก เพราะแม่ให้ความเคารพกับพวกเขามากพอแล้ว เป็นพวกเขาเองที่ไม่รักใคร่แม่ แต่ใครปล่อยให้แม่มีลูกชายคนโตแสนกตัญญูกันล่ะ”
เจ้าใหญ่ผุดยิ้มกริ่ม หลินชิงเหอจึงพูดต่อ “ฝันไปเถอะว่าแม่จะให้เงินเขา ถ้าแม่กลับถึงบ้านแล้ว แม่จะไปหั่นเนื้อมาสักส่วนให้คุณน้าเอาไปให้แทน”
เธอยังไม่ให้พวกเขารู้ด้วยว่าเป็นฝีมือของเธอ
เจ้าใหญ่พยักหน้า วิธีนี้นับว่าเข้าท่า
“อ๋อแม่ครับ เพื่อนร่วมชั้นของผมบอกว่าเขาจะมาเล่นที่บ้านเราสักวันนะครับ” เจ้าใหญ่เอ่ยขึ้น
“จริงเหรอ เมื่อไหร่ล่ะ? ถ้าเป็นหลังการแจกจ่ายเนื้อเราก็เลี้ยงอาหารเขาได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็จะได้กินของธรรมดานะ” หลินชิงเหอบอก
เธอไม่คัดค้านอะไรหากลูกชายจะพาเพื่อนร่วมชั้นมาที่บ้าน แถมเธอยังยินดีต้อนรับ ในเมื่อลูกชายผูกมิตรกับคนอื่นได้ เธอต้องสนับสนุนพวกเขาในเรื่องนี้
“อาหารที่เรากินตามปกติก็ไม่เลวเลยนะครับ” เจ้าใหญ่เอ่ยตามตรง
บางครั้งเพื่อนร่วมชั้นของเขาก็ชวนเขาไปกินอาหารที่บ้านของพวกเขา แต่เขาไม่เคยไปหาอีกเลยหลังจากไปครั้งหนึ่ง
เพราะอาหารที่บ้านเพื่อนสุดแสนจะธรรมดามาก ต่อให้พวกเขาจะทำอาหารที่ดีที่สุดต้อนรับเขาแล้วก็ตาม
พูดถึงเรื่องนี้แล้วเขาก็ต้องพูดถึงทักษะการทำอาหารของคุณอาซู
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมโจวเสี่ยวเม่ยถึงอวบอ้วนขึ้นถึงขนาดนี้ระหว่างอยู่ในช่วงพักฟื้นร่างกายหลังคลอด ฝีมือการทำอาหารของซูต้าหลินนับว่าเสมอกับหลินชิงเหอเลยทีเดียว
เขาสามารถทำอาหารอร่อย ๆ ได้ทุกอย่าง
หลังคุ้นเคยกับอาหารที่คุณอาทำแล้ว เจ้าใหญ่ก็กินอาหารที่บ้านเพื่อนไม่ลงเลยแม้แต่คำเดียว
หลังจากไปเยี่ยมเพียงครั้งเดียวเขาก็ไม่ไปอีก
เขาเห็นได้ว่าไม่ทุกคนที่เต็มใจทำอาหารเหมือนกับแม่ของเขา เงินทั้งหมดที่ครอบครัวของเขาหามาได้ล้วนทุ่มไปกับอาหารการกิน
แน่นอนว่าเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้อื่น ๆ ก็มีไม่ขาดเช่นกัน
เจ้าใหญ่ยังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ของตัวเองอยู่
หลินชิงเหอยิ้ม เธอชอบสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เพื่อนลูกชื่ออะไรล่ะ? แล้วเขาจะมาเมื่อไหร่?”
“วันมะรืนนี้ครับ เขาชื่อหานสวี้เจี๋ย” เจ้าใหญ่ตอบ
หลินชิงเหอได้ยินก็แทบจะสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไป เธอจ้องมองลูกชายคนโต “ลูกบอกว่าเพื่อนลูกชื่ออะไรนะ?”
“หานสวี้เจี๋ยครับ” เจ้าใหญ่หันมองแม่ของเขา “แม่รู้จักเขาเหรอครับ?”
“อ๋อ หานสวี้เจี๋ยนี่เอง แม่จำคนผิดอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย” หลินชิงเหอตอบก่อนดื่มน้ำทั้งหมดในแก้วเคลือบจนหมดรวดเดียว
ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอต้องไม่ตกใจสิ
หานสวี้เจี๋ยนี่มันพระเอกในนิยายต้นฉบับนี่ เธอไม่คิดเลยว่าโลกจะกลมขนาดนี้ เขามาข้องเกี่ยวกับลูกชายคนโตของเธอนี่เอง
พลังของเส้นเรื่องเดิมในเรื่องนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว
“เพื่อนผมเก่งบาสเกตบอลแล้วก็เรียนเก่งด้วยนะครับ คราวที่แล้วเขาเกือบจะโค่นผมได้เลย” เจ้าใหญ่บอก
เขาร่วมหุ้นกันซื้อลูกบาสเกตบอลกับหานสวี้เจี๋ย ต้องบอกว่าเด็กทั้งคู่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกลมเกลียวกันมาก อย่างน้อยก็มากกว่าคนอื่น ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...