ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 260

ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม – บทที่ 260 ข้ามแม่น้ำเสร็จก็ทำลายสะพาน
บทที่ 260 ข้ามแม่น้ำเสร็จก็ทำลายสะพาน
โดย
EnjoyBook
บทที่ 260 ข้ามแม่น้ำเสร็จก็ทำลายสะพาน

ท่านแม่โจวไม่พูดอะไรมันก็ดีอยู่แล้ว แต่พอนางพูดขึ้นมา โจวชิงไป๋ก็ยิ่งคิดถึงภรรยาของเขามากขึ้น

ภายนอกเขาดูไม่เปลี่ยนแปลงและไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แต่ท่านแม่โจวคือใครกันล่ะ? โจวชิงไป๋ออกมาจากท้องของนางนะ

นางบอกได้ว่าลูกชายของนางกำลังคิดอะไรอยู่

ครั้งนี้หลินชิงเหอทิ้งอาหารอร่อย ๆ ไว้ให้เป็นจำนวนมากทีเดียว

ไม่ใช่เพราะอยากให้สามีของเธอกินให้มากขึ้นและใช้โอกาสในตอนนี้พักผ่อนให้เพียงพอหรอกหรือ?

หญิงสาวกับลูกชายคนโตของเธอมาถึงเมืองหลวงในเวลาไม่นาน

พวกเขามาถึงมหาวิทยาลัยในตอนเย็นของวันที่เก้า

หลินชิงเหอยื่นโรตีเนื้อให้ลูกชายคนโต และอาหารเย็นก็มีเพียงเท่านี้

เธอกลับไปที่หอพักพร้อมกับห่อสัมภาระ

ในนั้นมีของไม่มากนัก จึงไม่จำเป็นต้องให้ลูกชายคนโตมาส่งเธอที่หอ เมื่อกลับมาถึง หวังลี่ก็รออยู่แล้ว

หล่อนดีใจมากที่เห็นเธอกลับมา “ฉันรู้ว่าเธอจะกลับมาที่นี่ตอนนี้ล่ะ”

“วันหยุดหน้าหนาวครั้งนี้เธอไม่ได้กลับไปเหรอ คิดถึงบ้านไหม?” หลินชิงเหอยิ้ม

“ก็คิดถึงนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ทั้งพ่อกับลูกชายจะมาหาฉันหลังปีใหม่นี้น่ะ” หวังลี่ยิ้มกริ่ม

ก่อนการไถพรวนประจำฤดูใบไม้ผลิ ก็ยังเป็นไปได้ที่จะเดินทางมาหา

โจวชิงไป๋จะทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่หลินชิงเหอห้ามไว้ การเดินทางบนถนนมันต้องใช้เวลาไปกลับกี่วันกันล่ะ? ช่างทรมานร่างกายนัก ให้เขาพักอยู่บ้านจะดีกว่า ตอนปีใหม่พวกเขาก็เพิ่งเจอกันไปแล้วนี่ถูกไหม?

“เธอกลับไปก่อน คงจะไม่รู้เรื่องนี้สินะ” หวังลี่กระซิบกระซาบ

“เกิดอะไรขึ้น?” หลินชิงเหอถามเมื่อรู้สึกได้ถึงข่าวร้าย

“ในวันสิ้นปีของปีที่แล้ว วันที่ยี่สิบเจ็ด สามีของเฉินเสวี่ยพาลูกชายกับลูกสาวมาตามหาหล่อนกันให้ทั่ว เขาอยากพาหล่อนกลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้านน่ะ” หวังลี่เอ่ย

“แล้วหลังจากนั้นมันแย่ไหม?” หลินชิงเหอไม่สนใจมากนักเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่เธอก็ยังถามตามน้ำไป

เดิมทีเธอคิดว่าจะมีการพัฒนาใหม่ ๆ เกิดขึ้นในช่วงปีใหม่เสียอีก

“เธอเดาสิ” หวังลี่เอ่ย “ทั้งสามมาที่นี่เพียงเพื่อจะมารับหล่อนกลับไปฉลองปีใหม่ ให้ทายว่าหล่อนทำยังไง?”

โดยไม่รอให้หลินชิงเหอถาม หล่อนก็พูดต่อ

เฉินเสวี่ยเอ่ยเรื่องขอหย่าในทันที ข่าวนี้ทำให้ชายคนนั้นสะเทือนใจอย่างใหญ่หลวง

ไม่ใช่ว่าเขารับไม่ได้ เมื่อเขามาถึงเขาก็ทำใจไว้แล้ว เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทั่วประเทศ ไม่ใช่เรื่องที่เกิดเฉพาะในท้องถิ่น

และในเมื่อเฉินเสวี่ยภรรยาของเขาได้มาเรียนแล้ว หล่อนก็จะไม่มีวันกลับไป ความคิดแบบนี้ทำไมเขาถึงจะบอกไม่ได้ล่ะ?

แต่การขอหย่าแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ ชายคนนั้นจึงอยากจะสานสัมพันธ์ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม

เขาพาลูก ๆ มาพาตัวเฉินเสวี่ยกลับ แต่เฉินเสวี่ยปฏิเสธ หล่อนแข็งใจและเอ่ยปฏิเสธไป

ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนบอกชายคนนั้นในเรื่องที่เฉินเสวี่ยอยู่กับบัณฑิตหนุ่มอีกคนหนึ่ง กับเรื่องที่หล่อนตั้งครรภ์และแท้งลูก

ก่อนที่ชายคนนั้นจะกลับไป เขาก็บังเอิญเจอกับผู้ชายคนใหม่ของเฉินเสวี่ยและทำการอัดเขาจนถึงขั้นต้องส่งเข้าโรงพยาบาล

จากนั้นเขาก็พาลูก ๆ กลับไป

ก่อนที่เขาจะกลับ เขาก็ได้เตือนเฉินเสวี่ยว่าอย่าเสียใจภายหลัง นับจากวันนี้เป็นต้นไป เด็กสองคนนี้จะไม่มีวันเห็นหล่อนเป็นแม่ของพวกเขาอีก!

คนจำนวนมากที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่างถอนหายใจ

“เด็กสองคนนั้นฉลาดไม่น้อย โดยเฉพาะคนเป็นลูกชาย ฉันเดาว่าถ้าโตขึ้นไปเขาต้องกลายเป็นคนมีพรสวรรค์แน่ หล่อนคิดอะไรอยู่นะถึงได้ทิ้งสามีและลูก ๆ ไปแบบนั้น?” หวังลี่เอ่ย

ในความคิดของหล่อน ชายคนนั้นสามารถแบกรับความรับผิดชอบและยังไม่ไร้จุดหมายเหมือนชาวนาทั่วไป ความจริงแล้วเขามีพื้นฐานครอบครัวดีมากทีเดียว ครอบครัวของเขาสามารถอยู่กันได้อย่างสุขสบาย

แต่เฉินเสวี่ยก็ไม่พอใจ บางทีอาจเป็นเพราะชายคนนั้นกับเด็กสองคนเป็นเหมือนตราบาปของหล่อนที่ครั้งหนึ่งเคยก้มหัวให้กับความเป็นจริง