ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 278

เมื่อเดินทางถึงตัวอำเภอ หญิงสาวก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของโจวเสี่ยวเหมย จากนั้นก็พบว่าโจวเสี่ยวเหมยคลอดบุตรแล้ว

หล่อนได้ลูกสาวที่ตอนนี้มีอายุพ้น 2 เดือน

หลินชิงเหอเห็นแล้วก็รู้สึกชื่นชม “เธอนี่มีลูกง่ายจริงนะ ลูกชาย 2 คน ลูกสาว 2 คนเลยทีเดียว”

ช่างลงตัวอย่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ

โจวเสี่ยวเหมยได้รับการดูแลอย่างดีจากซูต้าหลินจนทั้งร่างอวบกลม หล่อนจีบปากจีบคออย่างร่าเริง “ลูกสาวคนนี้ส่งเสียงดังมากเลยค่ะ น่ารำคาญยิ่งกว่า 3 คนแรกอีก”

คำพูดของโจวเสี่ยวเหมยเต็มไปด้วยการดูถูก แต่ในดวงตาของหล่อนกลับปรากฏแววปิติ

อาการนี้มาจากคนที่เคยบอกว่าหล่อนต้องการลูกสาวแค่คนเดียว

แต่ตอนนี้หล่อนกลับมีลูกทั้งหมด 4 คน

ซูต้าหลินยังไม่ได้หยุดงาน เมื่อเขากลับมาจากที่ทำงานในตอนกลางวัน เขาก็เห็นหลินชิงเหอจนต้องร้องอย่างดีใจ “ทำไม…ทำไมคุณ…ทำกับข้าวล่ะครับ?”

ตอนที่เขากลับมานั้นเป็นเวลา 11.50 แล้ว แต่โจวเสี่ยวเหมยทำอาหารไม่เป็น หล่อนจึงได้แต่รอให้ซูต้าหลินกลับมา

ซึ่งซูต้าหลินก็ไม่บ่นอะไรทั้งสิ้น

หลังผ่านมานานหลายปี ต้องบอกตามตรงว่าในชีวิตนี้โจวเสี่ยวเหมยแต่งงานกับผู้ชายถูกคนแล้ว

ในเมื่อเธอมาที่นี่แล้ว หลินชิงเหอก็คงต้องลงมือทำอาหารเหมือนกัน

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกจ้ะ” หลินชิงเหอยิ้มและเอ่ยขึ้น “พี่ต้องดีใจกับนายด้วยนะน้องเขย ที่นายได้เป็นพ่อคนอีกครั้งแล้ว”

ซูต้าหลินเผยรอยยิ้มกว้างระบายบนใบหน้า

พ่อแม่ของเขามีเขาแค่คนเดียว ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวในวัยเด็ก แต่เมื่อถึงคราวของเขา เขากลับมีลูกชาย 2 คนและลูกสาว 2 คน ชีวิตของเขาไม่มีอะไรน่ายินดีไปมากกว่านี้แล้ว

หลังกินอาหารกลางวันเสร็จ หลินชิงเหอก็หยิบเป็ดย่างที่พันห่อด้วยกระดาษไขออกมาจากกระเป๋า

“พี่สะใภ้สี่ทำไมไม่เอาออกมากินตั้งแต่มื้อกลางวันเมื่อกี้ล่ะคะ” โจวเสี่ยวเหมยถาม

“ถ้าพี่อยากกิน พี่ก็คงเอาออกมากินเมื่อกี้แล้วล่ะ ที่อยู่ในห่อในกระเป๋านี่คือพี่จะเอามาฝากคนอื่นต่างหาก” หลินชิงเหอตอบ เธอเองก็มอบขนมและลูกกวาดให้กับเด็ก ๆ ด้วยเช่นกัน

จากนั้นเธอก็หยิบสัมภาระขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน และให้ซูต้าหลินผูกยึดไว้ให้มั่นคงก่อนจะปั่นกลับบ้าน

ส่วนโจวเสี่ยวเหมยไม่ได้กลับไปที่บ้านฝั่งแม่ในปีนี้ เพราะทารกยังเล็กนัก ส่งซูต้าหลินไปเยี่ยมครอบครัวฝั่งนั้นแค่คนเดียวก็พอแล้ว

เมื่อหลินชิงเหอกลับถึงบ้าน โจวชิงไป๋กลับไม่อยู่ เขากับน้องชายสามตระกูลหลินออกไปล่าไก่ฟ้ากับกระต่ายด้วยกัน

ที่บ้านจึงมีแค่ท่านแม่โจวกับเจ้าสามเท่านั้น ส่วนเจ้ารองออกไปล่าสัตว์กับพ่อด้วย

“ชิงไปออกไปตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้วล่ะ แต่เมื่อวานนี้เขาคิดว่าเธอกำลังจะกลับมาก็เลยไม่ได้ไปและรออยู่ที่บ้านแทน แต่พอเห็นว่าเธอไม่ได้กลับมาวันนี้เขาก็เลยออกไป ปรากฏเธอดันกลับมาพอดีอีก” ท่านแม่โจวเอ่ยอย่างขบขัน

หลินชิงเหอก็เห็นว่าเป็นเรื่องตลกเช่นกัน

“แม่หิวหรือยังครับ? ผมทำเกี๊ยวให้กินสักชามดีไหมครับ?” เจ้าสามถาม

“ไม่เป็นไรหรอก แม่เพิ่งกลับมาจากบ้านของอาเล็กน่ะ” หลินชิงเหอตอบ

จากนั้นเธอก็เริ่มสั่งงาน “เอาเป็ดย่างพวกนี้ไปส่งให้คุณลุงสามคนหน่อยสิ”

เธอยังมีของบางส่วนให้พี่สาวใหญ่กับพี่สาวรองด้วย แต่พวกเขาอยู่ค่อนข้างห่างไกล เมื่อใดที่เจ้ารองกลับมา เธอจะให้เขาเป็นคนไปส่งพวกมัน

ส่วนเพื่อนบ้านคนอื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญ จึงไม่ต้องกังวลว่าจะแบ่งของให้อย่างเท่าเทียมกันหรือไม่ ไม่ว่าจะมีของมากขนาดไหนก็แบ่งให้ไม่พอหรอก และไม่มีใครว่าอะไรได้หากเป็นของที่แบ่งกันเองภายในครอบครัว

“ทำไมเธอถึงซื้อของกลับมาบ้านทุกปีเลยฮึ” ท่านแม่โจวเอ่ยด้วยความเสียดายเงิน

“แค่ปีละครั้งเอง ถือว่าเป็นของรับขวัญที่ได้มาเจอหน้ากันอีกแล้วกันค่ะ” หลินชิงเหอบอก

ท่านแม่โจวไม่เอ่ยอะไรมากกว่านั้นและเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เมื่อวานชิงไป๋เพิ่งเชือดเป็ดไป 2 ตัว แช่แข็งอยู่ในสวนหลังบ้านน่ะ รอให้เธอกลับมาจัดการกับพวกมันอยู่”

“ค่ะ คืนนี้ฉันจะเอาไปตุ๋นหนึ่งตัว ส่วนที่เหลือจะสับ หมัก แล้วก็ทอดนะคะ” หลินชิงเหอพยักหน้า