ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 287

ต้องบอกว่าครั้งนี้จางเหมยเหอทำพลาดครั้งใหญ่

ไม่เพียงแต่จะทะนงตัวเองแล้ว แต่ยังประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโจวชิงไป๋กับหลินชิงเหอต่ำเกินไปอีกด้วย

ทุกคนในตึกอพาร์ทเมนต์รู้กันหมดว่าอาจารย์หลินกับคู่ครองของเธอมีความสัมพันธ์ต่อกันอย่างแน่นเหนียว เรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องดีได้อย่างไรล่ะ? พวกเขามีลูกชายด้วยกัน 3 คน แถมอาจารย์หลินยังพาสามีและลูก ๆ มาอยู่ด้วยในทันทีที่ได้ที่พักอาศัยอีก ชัดขนาดนี้แล้วยังต้องทำอะไรอีกเหรอ?

ต่อให้ตอนนี้เป็นยุค 80 ที่ไม่มีคู่รักคนไหนจับมือถือแขนกันบนถนนเลยก็ตาม

นอกจากนี้ หลินชิงเหอยังเป็นอาจารย์ภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ขณะที่โจวชิงไป๋เป็นเถ้าแก่ร้านค้า สถานะของเขาเทียบกับภรรยาไม่ได้เลย

ซึ่งจุดนี้ทำให้หล่อนสำคัญผิดไป

แต่หลินชิงเหอก็โต้กลับแบบเจ็บแสบ ทำให้ทั้งชุมชนเอาแต่พูดถึงเรื่องของหล่อน

เมื่อจางเหมยเหลียนกลับมาถึงบ้าน หล่อนก็รู้สึกทั้งอับอายและโมโห

“ทำไมพี่ไร้ยางอายแบบนี้ เรายังต้องเจอหน้าคนอีกเยอะนะ พี่ทนไม่ไหวขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับต้องไปหาผู้ชายถึงร้านเขา ไปหาอย่างเดียวจะไม่ว่าอะไรเลยแต่ดันทำให้เมียเขามาเจอได้!” จางเหมยเหลียนขบฟันกรอด

โจวข่ายจะรู้สึกดีกับหล่อนได้อย่างไรล่ะหลังเจอเหตุการณ์แบบนี้ไปแล้ว!

จางเหมยเหอหัวร้อนอยู่แล้ว หล่อนจะสุภาพกับน้องสาวได้อย่างไร? หญิงสาวจึงจัดการเหวี่ยงมือตบอีกฝ่าย “ฉันเป็นแบบนี้แล้วแกยังจะด่าฉันเหมือนคนข้างนอกนั่นอีกเหรอ!”

“แกไปยั่วผู้ชายที่แต่งงานแล้วอย่างหน้าด้าน ๆ แล้วยังกล้าตบฉันอีกเหรอ!” จางเหมยเหลียนโกรธควันออกหู

ตั้งแต่แรกเริ่มหล่อนก็ไม่เห็นด้วยกับการที่พี่สาวอ่อยพ่อของโจวข่ายแล้ว ถ้าพวกเขาคบกันขึ้นมา หล่อนก็จะกลายเป็นพี่สะใภ้ของโจวข่ายน่ะสิ แล้วหล่อนจะยังได้คู่กับโจวข่ายอยู่เหรอ?

ภายในวินาทีเดียว จางเหมยเหลียนก็สู้กับพี่สาวของตัวเอง

สองสาวเข้าโรมรันพันตูกัน

เมื่อคุณป้าจางกับสะใภ้กลับมาถึง พวกหล่อนก็กำลังสู้กันดุเดือด

“หยุด พวกแกสองคนหยุดเดี๋ยวนี้!”

เพียงเท่านั้น สองสาวพี่น้องจึงได้ปล่อยมือ

“แม่ ฉันเป็นแบบนี้แล้วจางเหมยเหลียนก็ไม่หวังให้ฉันได้ดีน่ะค่ะ มันด่าฉันต่อหน้าในทันทีที่กลับมาถึงบ้าน ถ้าฉันไม่สั่งสอนมันหน่อย ก็อย่านับเป็นพี่สาวเลย!” จางเหมยเหอพูด

“พี่มีค่าพอจะเป็นพี่สาวฉันด้วยเหรอ? ไม่รู้ว่าพี่เป็นสินค้าผ่านมากี่มือ พี่มีลูกไม่ได้ด้วยซ้ำ ผู้หญิงอย่างพี่สมควรเรียกว่าผู้หญิงด้วยเหรอ?” จางเหมยเหลียนแย้ง

จางเหมยเหอได้ยินก็แทบจะพุ่งตัวเข้าใส่อีกครั้ง

ประโยคนี้แทงใจดำหล่อนอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องเพราะตอนนั้นหล่อนไม่ได้พักฟื้นให้เพียงพอหลังจากแท้งลูกและมุ่งหน้าตรงไปยังชนบทเลย

ดูเหมือนว่าหล่อนจะเริ่มเจ็บป่วยนับตั้งแต่ตอนนั้น หล่อนแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งในชนบท แต่อยู่กินกันมาหลายปีแล้วก็ไม่มีลูก

ไม่อย่างนั้นหล่อนจะถูกหย่าและหนีจากมาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร? ไม่ใช่เพราะชายชนบทคนนั้นดูถูกที่หล่อนมีลูกไม่ได้งั้นหรือ

นอกจากหลงใหลในรูปกายอันแข็งแกร่งและเหมือนจะเปี่ยมพลังทางด้านเพศของโจวชิงไป๋แล้ว เหตุผลหนึ่งที่หล่อนอยากจะสร้างความร้าวฉานในความสัมพันธ์ให้กับหลินชิงเหอก็คือเรื่องที่เขามีลูกชาย 3 คน

การมีลูกชาย 3 คนทำให้หล่อนไม่ต้องให้กำเนิดบุตรด้วยตัวเอง หากมีใครอยากพูดอะไรขึ้นมา หล่อนก็แค่ใช้ข้ออ้างว่าดูแลลูกเลี้ยงเหมือนลูกในไส้ หล่อนจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดีโดยไม่ปล่อยให้ต้องลำบาก

ใครล่ะจะไม่ชื่นชมว่าหล่อนเป็นคนดีเลิศ?

ในอนาคต เด็กชาย 3 คนนี้ก็จะกลายเป็นคนคอยดูแลหล่อนตอนแก่เฒ่า ต่อให้พวกเขาจะโตกันหมดแล้วในตอนนี้ แต่บุญคุณการให้กำเนิดก็ไม่เท่ากับบุญคุณการเลี้ยงดูให้เติบโตหรอก ยังจะมีเรื่องอะไรให้กังวลอีกล่ะ?

ทุกอย่างล้วนถูกคิดวางแผนไว้อย่างดี​ ยัยคนแซ่หลินนั่นเหมือนจะเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองสูงมาก​ และคงจะเป็นฝ่ายเดินจากไปด้วยตัวเอง

แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะด่าคนอื่นเป็นและด่าหล่อนได้อย่างโหดร้าย ที่สำคัญก็คือจี้ตรงจุดอ่อนของหล่อนเข้าเต็ม ๆ!

ไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างระหว่างพวกเธอหรือการที่หล่อนมีลูกไม่ได้ ทั้งสองอย่างล้วนจี้ใจดำหล่อนจัง ๆ

หล่อนไม่อาจสู้หลินชิงเหอได้ แต่หล่อนสู้น้องสาวของตัวเองได้