ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 327

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกว่าจางเหมยเหอไม่ได้สนใจในตัวโจวชิงไป๋

ผู้ชายแบบโจวชิงไป๋เป็นแบบที่ผู้หญิงสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้วมักจะชื่นชอบ ด้วยรูปร่างที่สูงและร่างกายแข็งแรงบึกบึน สมเป็นชายชาตรีอย่างมาก

ความมีเสน่ห์ดึงดูดใจพวกผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลย

บางคนที่ไปกินเกี๊ยวที่ร้านถึงกับอดไม่ได้ที่จะแอบมองเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องเพราะหลินชิงเหอไม่ชอบใจนักที่เขาเริ่มเจ้าเนื้อมากเกินไปเมื่อปีที่แล้ว เขาจึงเริ่มหันกลับมาออกกำลังกายอีกครั้งในปีนี้ บางโอกาสเขาจะให้ลูกชายคนโตมารับช่วงดูแลร้านแทนเพื่อที่เขาจะได้ไปสนามบาสเกตบอลที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งเพื่อเล่นบาสเกตบอล

เขาจึงมีรูปร่างที่ดีมาก

หลินชิงเหอไม่สามารถปล่อยมือออกห่างจากเขาได้เลย

จะไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงผู้อื่นได้อย่างไรล่ะ? โดยเฉพาะจางเหมยเหอผู้ซึ่งแต่งออกไปและมีความสัมพันธ์กับหนุ่มข้างบ้านนั้น เมื่อหล่อนหันกลับมามองก็ยังพบว่าคนโปรดของหล่อนเป็นโจวชิงไป๋อยู่ดี

แต่จะทำอะไรได้ บุปผาร่วงหล่นมีใจแต่สายน้ำกลับไร้ไมตรี โจวชิงไป๋ไม่แม้แต่จะชายตามองมาที่หล่อนตั้งแต่ต้นจนจบ

สะใภ้ตระกูลจางจะมองไม่ออกได้อย่างไรว่าหล่อนเป็นคนที่มีศีลธรรมอะไรบ้าง หล่อนจึงเอ่ยปาก “ฉันว่านะคะพี่สาว พี่น่าจะหยุดมองได้แล้ว ด้วยท่าทางแบบนี้ของเขา แล้วเขาจะไปมองพี่ได้อย่างไรกันคะ?”

ในเดือนมีนาคมของปีนี้ สะใภ้บ้านจางได้ให้กำเนิดลูกชายคนโตกับบ้านตระกูลจาง ตอนนี้หล่อนมีความมั่นใจขึ้นมามากในเรื่องคำพูดคำจา และไม่สามารถเก็บปากเก็บคำไว้ได้เช่นกัน

“ทำไมเขาจะไม่สนใจล่ะ? เธอไม่เห็นหรือว่ายัยคนแซ่หลินนั่นหยิ่งยโสขนาดไหน? ผู้ชายที่ไหนจะไปชอบผู้หญิงอย่างนั้นกัน?” จางเหมยเหอย้อนกลับ

หล่อนได้เผชิญหน้ากับหลินชิงเหอมามากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว หลินชิงเหอเป็นคนนิสัยอย่างไร? หลินชิงเหอไม่แยแสหล่อนโดยสิ้นเชิง ถึงอย่างไรพวกหล่อนต่างก็เคยฉีกหน้ากันมาแล้ว ดังนั้นหล่อนยังจะตีหน้าแบบไหนได้อีก?

หลินชิงเหอจะให้เกียรติผู้หญิงที่กล้าไปสนใจสามีของหล่อนอย่างนั้นหรือ? ไม่มีทาง

“ไม่ชอบคนแบบอาจารย์หลินงั้นหรือ? แล้วเขาควรจะมาชอบคนแบบพี่เนี่ยนะคะ?” สะใภ้จางเอ่ยพูดอย่างไม่เกรงใจ

“ฉันเป็นยังไง?” จางเหมยเหอรู้สึกว่าตนเองยังคงดูดีอยู่มาก

ผู้ชายที่หล่อนแต่งงานไปด้วยก็ดีมากทีเดียว อย่างน้อยเขาก็สามารถทำให้หล่อนพึงพอใจได้มาก แต่เขาเปลี่ยนอาชีพและจะกลับบ้านได้เพียงแค่เดือนละ 2 หรือ 3 วันเท่านั้น นี่มันไม่ใช่อยู่อย่างกับตนเป็นแม่ม่ายอย่างนั้นหรือ?

ดังนั้นในคืนหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว เมื่อเด็กทั้งสองคนนอนหลับไปแล้ว ผู้ชายที่อยู่ข้างบ้านก็เข้ามาเอาถังน้ำที่บ้าน

จากนั้นหล่อนก็พาเขากลับมาที่ห้องและต่อจากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปตามธรรมชาติ

แต่เพื่อความปลอดภัย พวกเขาไม่กล้าที่จะทำเรื่องอย่างนั้นที่บ้านทุกครั้ง แต่ใครจะไปคาดคิดว่าถึงจะออกไปหาห้องพักที่ข้างนอกแล้ว พวกเขาก็ยังถูกภรรยาของผู้ชายคนนั้นจับได้อยู่ดี

ตอนที่ถูกจับได้เป็นตอนที่พวกเขากำลังเดินจับมือถือแขนกันออกมาพอดี จากนั้นภรรยาของฝ่ายชายก็ไปถามพนักงานของที่พักว่าพวกเขาเป็นแขกที่มาที่นี่เป็นประจำหรือเปล่า?

ไม่ต้องพูดอะไรแก้ตัวอีก พวกเขาไปที่นั่นกันบ่อยมาก พนักงานยืนยันพร้อมบอกว่าพวกเขาไปที่นั่นเป็นประจำประมาณ 3 ถึง 4 ครั้งต่อสัปดาห์

ในตอนนั้นเองที่ทุกอย่างถูกเปิดโปงออกมา

อดีตสามีของหล่อนก็ไม่สามารถรับได้กับเรื่องประเภทนี้เช่นกัน

เนื่องเพราะเวลาในการเข้างานของเขาถูกปรับเปลี่ยน ดังนั้นจำนวนครั้งที่ได้กลับบ้านในแต่ละเดือนก็ถูกจำกัดลงจนเหลือน้อยมาก ดังนั้นภรรยาที่เขาแต่งกลับมาคนนี้มีอะไรกับเขาน้อยกว่ามีกับเจ้าคนข้างบ้านนั่นเสียอีก ยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่ไหม?

เขาซ้อมเจ้าคนข้างบ้านนั่นจนน่วมและหย่าขาดจากหล่อน

สะใภ้บ้านจางรู้เรื่องเหล่านี้ดี ดังนั้นจางเหมยเหอจึงได้รับคำพูดเยาะเย้ยถากถางจากหล่อนมากมาย ในเวลานี้เมื่อหล่อนได้ยินคำพูดยกตัวเองเสียจนสูงส่งของจางเหมยเหอแล้ว หล่อนจึงเอ่ยขึ้นว่า “พี่สาว ครอบครัวนี้คงไม่สามารถเลี้ยงดูคนได้จำนวนมากนักหรอกนะคะ ถ้าพี่มีความสามารถถึงขนาดนั้นจริง ๆ พี่ก็อย่ามาเป็นภาระให้กับที่บ้านเลยค่ะ”

หลังจากที่สามารถกำจัดจางเหมยเหลียนน้องสาวคนเล็กของสามีออกไปได้แล้วในที่สุด พี่สาวคนโตของสามียังจะกลับมาอีก

สะใภ้บ้านจางรู้สึกว่าชีวิตของหล่อนช่างเลวร้ายจริง ๆ

สามีของหล่อนกลับบ้านได้แค่เดือนละ 1 ครั้ง น้อยกว่าสามีเก่าของจางเหมยเหอเสียอีก นอกจากนั้นเขายังกลับมาได้แค่อย่างมาก 2 วันต่อเดือนเท่านั้น

ดังนั้นตั้งแต่แต่งเข้ามา สะใภ้บ้านจางถึงเพิ่งจะมีหลานชายให้ตระกูลจางได้ในปีนี้ และแม่เฒ่าจางก็ไม่สามารถจะว่าอะไรหล่อนได้อีก