ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 431
สรุปบท บทที่ 431 ฉาวโฉ่: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
สรุปเนื้อหา บทที่ 431 ฉาวโฉ่ – ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม โดย Internet
บท บทที่ 431 ฉาวโฉ่ ของ ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 431 ฉาวโฉ่
“ฉันจะปรับการเรียนการสอนตอนบ่ายวันพรุ่งนี้นะคะ ให้เจ้ารองทำแบบนี้เหมือนกันแล้วมาเฝ้าร้านให้คุณ จากนั้นเราไปที่สระว่ายน้ำกันดีไหมคะ?” หลินชิงเหอถามเขาทันทีที่มาถึง
“มีสระว่ายน้ำด้วยเหรอ?” โจวชิงไป๋ถาม เขาชอบว่ายน้ำมาก
“ฉันเพิ่งได้ยินมาจากเพื่อนร่วมงานวันนี้เองค่ะ” หลินชิงเหอพยักหน้า
สระว่ายน้ำที่ว่านี้เป็นสระเปิดใหม่ การเดินทางไปที่นั่นสามารถนั่งรถตรงไปได้เลยไม่ต้องเปลี่ยนสายรถประจำทาง ซึ่งมันอยู่ที่ป้ายรถประจำทางห้าป้ายสุดท้าย เปิดตลอด 24 ชั่วโมง ฟังดูดีมากจริงๆ
โจวชิงไป๋พยักหน้า
เขาใส่ใจดูแลร่างกายตนเองและรักการเล่นกีฬามาก เขามักจะไปเล่นบาสเกตบอลหรือไม่ก็กีฬาอื่น ๆ 3 หรือ 4 ครั้ง
ทั้งคู่เห็นพ้องต้องกัน จากนั้นโจวชิงไป๋ก็เล่าเรื่องของหู่จือกับจางเหมยเหลียนให้ฟัง
“อะไรนะ?” หลินชิงเหอเบิกตากว้างแทบถลนและรีบหันไปถามคุณป้าหม่า “คุณป้าคะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”
“ป้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นน่ะจ้ะ ป้าเห็นพวกเขายืนอยู่ตรงโถงตึกเมื่อเช้านี้ ลองถามหู่จือดูสิจ๊ะ” คุณป้าหม่ายตอบ
จางเหมยเหลียนคนนี้เป็นคนอย่างไรน่ะเหรอ? หล่อนกับพี่สาวก็คืออาวุธทำลายล้างน่ะสิ ผู้หญิงอย่างพวกหล่อนเข้าตระกูลไหนก็สร้างหายนะเมื่อนั้น ทำให้ตระกูลนั้นเผชิญแต่ความเดือดร้อน
หลินชิงเหอไม่รีรอต่อไป เธอรีบมาที่ร้านเสื้อผ้าผู้ชายเพื่อหาหู่จือ
เธออยากบ่มเพาะหู่จือผู้เป็นหลานชายคนนี้ด้วยใจจริง หากเขาต้องแปดเปื้อนด้วยมือผู้หญิงแบบนี้ เธอก็ไม่ลังเลที่จะเตะโด่งเขากลับบ้าน
“หู่จือ ออกมาหาน้าหน่อย” หลินชิงเหอมาถึงร้านและเห็นผู้ชายสองคนกำลังเลือกเสื้อผ้า เธอจึงปล่อยให้กังจือกับหม่าเฉิงหมินจัดการเรื่องนั้นไป
แม้ตอนนี้หม่าเฉิงหมินจะได้ทำงานในตำแหน่งหัวหน้างานแล้ว เขาก็ยังมาช่วยเฝ้าร้านค้าอยู่
หู่จือเดินตามเธอออกมา เขาคิดว่าต้องมีเรื่องอย่างอื่น แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินน้าสะใภ้ถามเขาตรง ๆ “เธอกำลังคบกับจางเหมยเหลียนใช่ไหม?”
หู่จือนิ่งไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาพลันแข็งค้างและเอ่ยตอบทันที “ไม่มีทางครับ!”
หลินชิงเหอจ้องมองเขาและเอ่ยต่อ “แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ? คุณป้าหม่าเห็นเธอกับจางเหมยเหลียนยืนคุยกันอยู่ที่ชั้นล่างนานมากเลยนะ!”
หู่จือเข้าใจสถานการณ์ในทันทีและรีบอธิบาย “น้าสะใภ้ มันไม่ใช่อย่างที่น้าคิดนะครับ ผมไม่มีอะไรกับจางเหมยเหลียนเลย”
“เธอไม่สนใจหล่อน แต่หล่อนสนใจเธองั้นเหรอ?” หลินชิงเหอเอ่ยเสียงเรียบ
เธอถามได้ตรงจุดพอดี หู่จือไม่พูดอะไรเมื่อได้ยินดังนี้
ตอนแรกหลินชิงเหอแค่ถามเฉย ๆ ดูจากปฏิกิริยานี้ของเขาแล้วมันก็ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจจางเหมยเหลียน เธอจึงอยากเตือนให้เขาหนีห่างจากหล่อน
แต่เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ หลินชิงเหอก็อดรนทนไม่ไหวและดึงหูเขาในทันที “เจ้าเด็กเหลือขอ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น!”
แม้เขาจะเป็นหลานชายที่ตัวค่อนข้างสูง แต่หลินชิงเหอก็ไม่ปรานีแต่อย่างใดขณะสั่งสอนเขา
หู่จือตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บปวดและละล่ำละลัก “น้าสะใภ้ ไว้หน้าผมด้วยครับ ไว้หน้าผมด้วย คนเยอะแยะกำลังมองเราอยู่นะครับ”
หลินชิงเหอมองรอบ ๆ จากนั้นก็ปล่อยใบหูของเขาและเอ่ยเสียงต่ำ “รีบอธิบายมาเร็วเข้า พวกเธอไปกันถึงขั้นไหนแล้ว? เจ้าเด็กโง่ ไม่รู้เหรอว่าหล่อนเป็นคนยังไง? เธอกล้าท้าทายหล่อนเหรอ!”
“หล่อนเป็นยังไงเหรอครับ?” หู่จือถามอย่างงงงวย
หลินชิงเหอจึงโพล่งออกมา “เธออยู่บ้านมาตั้งนานแล้วไม่รู้ว่าลูกสาวตระกูลจางเป็นยังไงกันน่ะเหรอ? หล่อนพาบรรดาคู่ควงไปนอนค้างคืนที่ห้อง แล้วก็มีมากกว่าหนึ่งหรือสองคนด้วย แถมใครบางคนยังบอกว่าหล่อนไปโรงพยาบาลเพื่อทำแท้งเอาเด็กออกอีก!”
แม้เธอจะรับไม่ได้กับจางเหมยเหลียนและจางเหมยเหอ แต่เธอก็ไม่ได้พูดข้อบกพร่องของพวกหล่อนออกไปตราบใดที่พวกหล่อนรู้จักวางตัว แต่ตอนนี้เธอไม่เกรงใจแล้วที่จะเตือนหลานชายซื่อบื้อคนนี้สักหน่อย!
หู่จือตะลึงไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างพร้อมกับมีสีหน้าเหลือเชื่อ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?
“เธอไม่รู้เหรอ?” หลินชิงเหอย่นคิ้วเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา
“อย่างน้อยเธอก็มีเหตุผลและไม่เดินตามรอยสวี่เชิ่งเหม่ย ไม่อย่างนั้นเธอต้องทุกข์ทรมานแน่!” หลินชิงเหอดุอย่างขบขันเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางหวาดกลัวของเขา
จากนั้นเธอก็มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าและเอ่ยต่อ “คนแรกก็จูเจินเจิน มาคราวนี้เป็นจางเหมยเหลียน ไม่ยักรู้ว่าเธอจะมีเสน่ห์ขนาดนี้นะหนุ่มน้อย?”
“อย่าพูดอีกเลยครับน้าสะใภ้ แต่ละคนที่พูดมาเป็นผู้หญิงแบบไหนกันล่ะครับ?” หู่จือตอบ
สังคมเมืองหลวงช่างลึกลับซับซ้อนนัก เขาอยากกลับไปที่ชนบทเหลือเกิน
“เธอขยันทำงานไว้ซะ ตอนนี้เพิ่งจะอายุ 19 ปี จะรีบไปถึงไหนกัน? ถ้ามีโอกาสในอนาคต น้าจะแนะนำคนดี ๆ ให้เธอนะ” หลินชิงเหอปลอบ
“ผมจะกลับไปแต่งงานที่ชนบทครับ” หู่จือส่ายหน้า
“ไม่ใช่ว่าสาวเมืองหลวงทุกคนจะเป็นแบบนั้นสักหน่อย เธอแค่เจอส่วนที่ไม่ดีเท่านั้น ถ้าเธอได้เจอคนดี ๆ แล้วเธอจะไม่พูดแบบนั้น เอาล่ะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว กลับไปบริการลูกค้าเถอะ” หลินชิงเหอโบกมือ
เธอเดินกลับไปที่ร้านเกี๊ยวและบ่นกับคุณป้าหม่าถึงเรื่องที่ลูกสาวตระกูลจางคนนี้เน่าในเพียงใด หล่อนล่อลวงหู่จือที่ไม่รู้เรื่องราวเพื่อที่เขาจะได้วอนโดนทุบ
“แต่คุณป้าอย่าบอกใครนะคะ สุดท้ายแล้วเดี๋ยวกรรมก็ตามสนองเองล่ะค่ะ” หลินชิงเหอเอ่ยหลังบ่นเสร็จแล้ว
เธอไม่อยากเอาแต่สนใจเรื่องของจางเหมยเหลียนเพราะไม่อยากให้มันกระทบกับหู่จือ
………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ในที่สุดแม่ก็บอกหลานเกี่ยวกับเรื่องของยัยจางสักทีค่ะ หลานชายเกือบโดนงาบไปแล้วไหมล่ะคะ ดีที่หลานชายคนนี้จิตใจแข็งแกร่ง ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่
หมดมารผจญสักทีนะหู่จือ ยินดีกับหนูด้วยค่ะ
ไหหม่า(海馬)
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...