ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 499

บทที่ 499 คิดคำนวณมาอย่างดี

ท่านแม่โจวไม่ต้องการจะสร้างปัญหาให้กับตัวเองในช่วงเทศกาลปีใหม่ นางจึงยังทำตัวสุภาพด้วย แม้นางจะไม่อยากเจอแม่เฒ่าจูเลยก็ตาม

แม่เฒ่าจูเพิ่งเห็นโจวชิงไป๋ขับรถมารับท่านพ่อโจวและคนอื่น ๆ ซึ่งได้ยินว่าพวกเขาจะไปบ่อน้ำพุร้อนกัน

มันน่าสนุกมากจริง ๆ

ดังนั้นแม่เฒ่าจูจึงมาหาทันที นางรู้ว่าท่านแม่โจวไม่อยากจะเจอหน้าตน อันที่จริงนางก็ดูถูกท่านแม่โจวหญิงชราจากชนบทผู้นี้ แต่ถึงอย่างไรนี่เป็นสิ่งที่นางทำเพื่อหลานชายของตนเอง

ได้เกี่ยวดองกับครอบครัวเช่นนี้ อนาคตของหลานชายนางต้องสดใสแน่

แม่เฒ่าจูไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องการจับคู่ขึ้นในทันที นางคุยกับท่านแม่โจวถึงเรื่องซุบซิบต่าง ๆ ท่านแม่โจวไม่ได้พูดอะไรมากนัก แค่ตอบเป็นครั้งคราวเท่านั้น ทีท่าแสดงออกมานั้นกล่าวได้ว่าชัดเจนมาก

ดังนั้นแม่เฒ่าจูจึงไม่สามารถพูดเรื่องที่นางอยากจะพูดออกมาได้ เมื่อกลับไปที่บ้านจึงได้บอกเรื่องนี้กับเฒ่าจู

“ฉันไปอวยพรปีใหม่ด้วยความปรารถนาดีแท้ ๆ หล่อนก็ยังทำท่าไม่สนใจฉันอีก อุตส่าห์ให้หน้าแต่กลับไม่ยอมรับไว้!” แม่เฒ่าจูด่า

“พอแล้วน่า ในเมื่อหล่อนไม่สนใจคุณ คุณก็ไปที่นั่นให้มันน้อยลง แล้วเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นมาจากอะไรล่ะ?” เฒ่าจูตอบ

“จะทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ? ฉันอยากจะจับคู่ให้หลานชายของเรากับหลานสาวจากชนบทของหล่อนนี่น่า” แม่เฒ่าจูปฏิเสธ

เฒ่าจูตะลึงงันไปชั่วขณะ เขาไม่รู้เลยว่าภรรยาของตนมีความคิดพวกนี้อยู่ด้วย จึงเอ่ยอย่างท้อใจ “ลืมมันไปซะเถอะน่า”

หลานชายคนนั้นตอนนี้เป็นลูกจ้างชั่วคราว เขายังไม่มีหน่วยงานประจำอยู่ อีกทั้งหน้าตาของเขาก็ดูไม่ดี หากครอบครัวตระกูลโจวชายตามองมาที่เขาก็คงจะเป็นเรื่องที่แปลกแล้ว

นางไม่เห็นหลานเขยของพวกเขาหรือ? เขาก่อตั้งโรงงานของตัวเองเชียวนะ

“อะไรคะ? เกิดอะไรขึ้น? นี่คุณไม่ชอบหลานชายของเรามากขนาดนั้นเลยหรือคะ? เขามีอะไรไม่ดี? เขามีงานมีการทำและก็มีทะเบียนบ้านอยู่ในปักกิ่งด้วย เด็กสาวคนนั้นมีทะเบียนของชนบทนะคะ!” แม่เฒ่าจูตอบอย่างไม่พอใจ

เฒ่าจูไม่ต้องการจะพูดกับนางอีกต่อไปแล้ว กลับกันเขาถามว่า “พูดถึงแต่เรื่องทะเบียนบ้านชนบท ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงอยากแนะนำหล่อนให้หลานชายตัวเองเล่า?”

“แหม ก็ครอบครัวโจวฐานะดีไม่ใช่หรือคะ? แถมพี่สาวของเด็กคนนั้นก็กำลังจะแต่งงานกับเถ้าแก่ใหญ่ด้วย งานของหลานชายเราตอนนี้ก็ยังไม่มั่นคงนัก ถ้าเขาได้อยู่กับหล่อน แล้วพี่เขยของหล่อนจะไม่แนะนำงานต่อไปให้เขาหรอกหรือคะ?” แม่เฒ่าจูอธิบาย

เฒ่าจูไม่ได้คิดไปถึงเรื่องนี้เลยจริง ๆ อันที่จริงก็มีเหตุผล ถ้างานนี้สำเร็จได้ก็คงจะดีทีเดียว ในความเห็นของเขาแล้ว เขาก็อยากเกี่ยวดองเป็นญาติกับครอบครัวตระกูลโจวเช่นกัน อย่างไรครอบครัวตระกูลโจวก็นิสัยดีมากจริง ๆ ไม่เหมือนพวกเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนเหล่านั้น

“ไปคุยกับพี่สะใภ้หูไหม?” เฒ่าจูถาม

ไม่ใช่ว่าแม่เฒ่าจูไม่เคยไปหาแม่เฒ่าหู แต่หญิงชราผู้นั้นยังขุ่นเคืองกับคำพูดของหล่อนเรื่องการจับคู่ของเจินเจินในคราวก่อนอยู่ แม่เฒ่าหูจึงไม่เต็มใจจะรับหน้าที่นี้

อย่างไรก็ตาม แม่เฒ่าจูเป็นเพื่อนบ้านกับนางมานานหลายปี จะไม่รู้จักนิสัยของแม่เฒ่าหูได้อย่างไร ดังนั้นนางจึงไปเคาะประตูเรียกพร้อมด้วยของขวัญและสนทนากับแม่เฒ่าหูเป็นอย่างดี หากเรื่องนี้สำเร็จลงแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นนางจะไม่ลืมอั่งเปาของแม่เฒ่าหูแน่

เพียงเท่านั้นแม่เฒ่าหูก็ขยับตัวและแสดงท่าทางออกมาว่าหากมีเวลาจะช่วยถามให้ ส่วนเรื่องอั่งเปาหรืออะไรนั้นไม่จำเป็น

แม่เฒ่าจูยืนกรานว่าอย่างไรก็จะต้องให้อั่งเปาด้วย ด้วยเหตุนี้แม่เฒ่าหูจึงแสดงความสุภาพมากขึ้นและพูดคุยกับนาง จากนั้นก็ร่ำลากันตอนส่งนางกลับไป

เฒ่าหูก็อยู่ที่บ้านด้วย เขาพูดอย่างงุนงง “เป็นภาพที่หาได้ยากจริง ๆ ครอบครัวของหล่อนไม่ได้ดูถูกทะเบียนบ้านในชนบทหรอกเหรอ?”

ครั้งก่อนแม่เฒ่าหูอยากจะจับคู่หู่จือกับจูเจินเจิน เฒ่าหูก็รู้เรื่องนี้ด้วย อันที่จริงตามความเห็นของเฒ่าหู หู่จือเป็นเด็กหนุ่มที่ดีมากจริง ๆ ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ ในอนาคตจะต้องไม่ย่ำแย่แน่

ทว่าแม่เฒ่าจูกลับไม่เห็นด้วยและดูถูกว่าหู่จือมีทะเบียนบ้านอยู่ในชนบท

ทำไมตอนนี้หล่อนกลับไม่รังเกียจแล้วล่ะ?

“จูเจินเจินแต่งงานออกไป หลานชายของหล่อนแต่งคนเข้ามา แน่นอนว่ามันต่างกันสิคะ” แม่เฒ่าหูตอบ