ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 514

บทที่ 514 ให้เงินมาก็รับสินค้าไป

ไม่ว่าอย่างไรสวี่เชิ่งเหม่ยก็ไม่ยอมให้หล่อนมีความสุขเลย ดังนั้นหล่อนก็ไม่จำเป็นต้องปิดความลับให้สวี่เชิ่งเหม่ยอีกแล้ว!

“หมายความว่ายังไง?” โจวกุยหลายหรี่ดวงตาถามด้วยรอยยิ้ม

เขารู้ว่ามันต้องมีอะไรบางอย่าง จางเหมยเหลียนกับสวี่เชิ่งเหม่ยมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่อยู่ ๆ ฝ่ายแรกก็มาอยู่กับสวี่เชิ่งเฉียงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พูดถึงตรงนี้แล้วเขาก็ไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไรนัก

“นายน่าจะรู้สินะ ว่าก่อนหน้านี้ฉันอยากจะคบกับหวงหู่” จางเหมยเหลียนพูดเสียงเรียบ

“แล้วหลังจากนั้นล่ะ” โจวกุยหลายพูด

“สวี่เชิ่งเหม่ยสนับสนุนฉันมาก หล่อนให้ท้ายฉันกับหวงหู่ ให้ฉันได้ใกล้ชิดกับเขา หล่อนพูดให้กำลังใจกับฉันไม่น้อย ทั้งยังบอกกับฉันว่าหวงหู่เป็นแค่คนบ้านนอก ถ้าเขาสามารถแต่งฉันเป็นภรรยาได้ถือว่าเป็นโชคดีของเขา แล้วทำไมพอฉันคบกับเชิ่งเฉียงถึงไม่ใช่โชคดีของเขาแล้ว? ทั้งยังวิ่งแจ้นไปขอความช่วยเหลือจากบ้านใหญ่โจวอีก?” จางเหมยเหลียนเอ่ยถากถาง

โจวกุยหลายหลุดขำ “ฉันจำเป็นต้องเชื่อคำพูดของเธอด้วยเหรอ”

“มีอะไรที่ทำให้นายไม่เชื่อฉันล่ะ แต่เดิมฉันกับเชิ่งเฉียงไม่ค่อยไปมาหาสู่อะไรกันหรอก ไม่ใช่เป็นเพราะสวี่เชิ่งเหม่ยฉันถึงรู้จักเขาเหรอ เรื่องที่หล่อนมีร้านเป็นของตัวเองนายก็รู้นี่” ในใจของจางเหมยเหลียนไม่อยากให้สวี่เชิ่งเหม่ยมีความสุขอีกต่อไป เพราะงั้นทำไมหล่อนยังต้องเก็บความลับของอีกฝ่ายไว้ด้วยล่ะ?

“รู้สิ” โจวกุยหลายพยักหน้า

“ฉันเองก็เป็นหุ้นส่วนร้านนั้นของหล่อนเหมือนกัน นายดูสิ หล่อนรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตระกูลจางมีชื่อเสียงเป็นอย่างไร แต่หล่อนก็ยังร่วมกันเปิดร้านนั้นกับฉัน และฉันก็เจอเชิ่งเฉียงที่นั่น ได้อยู่ด้วยกันกับเขาที่นั่นมาตั้งแต่ปีก่อนแล้ว หล่อนเพิ่งจะมารู้ก็ตอนปีใหม่นี้เอง ถึงรีบไล่ฉันออกมา เชิ่งเฉียงเลยออกมาอยู่กับฉัน ส่วนเรื่องหลังจากนี้นายคงรู้แล้วล่ะว่าฉันกับเชิ่งเฉียงออกมาเปิดร้านนี้ด้วยกัน” จางเหมยเหลียนอธิบาย

แม้สวี่เชิ่งเหม่ยจะไม่ได้ทำอะไรจนเกินกว่าเหตุนัก แต่ก็เคยช่วยหล่อนอยากให้หล่อนลงเอยกับหวงหู่

ทั้งที่บ้านใหญ่โจวไม่ค่อยชอบหล่อน แต่สวี่เชิ่งเหม่ยก็ยังร่วมมือเปิดร้านด้วยกันกับหล่อน

ไม่ต้องกล่าวอะไรให้มากความเลย เพียงสองเรื่องนี้ก็ทำให้สวี่เชิ่งเหม่ยมองหน้าบ้านใหญ่โจวแทบไม่ติดแล้ว

จางเหมยเหลียนเห็นโจวกุยหลายยังยิ้มอยู่ หล่อนก็เดาอารมณ์เขาไม่ออก “เรื่องพวกนี้ฉันพูดความจริง ไม่อย่างนั้นนายก็รอให้เชิ่งเฉียงกลับมา เขากำลังออกไปตั้งแผงลอยตามคำสั่งของฉัน ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง”

“เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว พอฉันกลับไปฉันจะไปพูดตามความจริงนี้” โจวกุยหลายพูดพลางพยักหน้า

“สวี่เชิ่งเหม่ยไปพูดกับทางนั้นว่าอะไร?” จางเหมยเหลียนรีบถาม

“หล่อนไปหาพี่เอ้อร์นีของฉัน หรือก็คือเถ้าแก่เนี้ยโรงงานเสื้อผ้า บอกว่าไม่ให้ส่งสินค้ามาให้พวกเธออีก” โจวกุยหลายบอกอย่างไม่เกรงใจและขายสวี่เชิ่งเหม่ยออกมาตรง ๆ

คนจิตใจร้ายกาจแบบนี้ไม่ขายหล่อนแล้วจะขายใคร? ก่อนหน้านี้หล่อนยังคิดยัดเยียดจางเหมยเหลียนให้กับหู่จือเลยไม่ใช่หรือ? ช่างมีความสามารถเสียจริง

ตอนนี้ลงเอยกับสวี่เชิ่งเฉียงก็นับว่าเหมาะสมกันแล้ว!

โจวกุยหลายออกจากร้านไปแล้ว แต่จางเหมยเหลียนยังคงโกรธแค้นจนเจ็บในอก เมื่อถึงหกโมงกว่าสวี่เชิ่งเฉียงจึงได้กลับมา พอกลับมาถึงเขาก็เห็นหล่อนร้องไห้แล้ว

สวี่เชิ่งเฉียงงุนงง “เกิดอะไรขึ้นครับ มีใครรังแกคุณ?”

“ฉันใกล้จะโดนคนรังแกจนตายแล้วค่ะ ฉันอยู่ไม่ได้แล้วเฉียงจือ ถ้าคุณอยากเลิกกับฉัน งั้นก็เลิกกับฉันเสียเถอะ แค่ได้อยู่เคียงข้างคุณฉันก็ไม่นึกเสียใจแล้ว!” จางเหมยเหลียนพูดพร้อมกับร้องไห้

“นี่หมายความว่าอะไรกันครับ คุณกับผมอีกนิดเดียวก็จะจดทะเบียนกันอยู่แล้ว ยังจะบอกให้เลิกอะไรกัน? เลิกแล้วคุณจะสามารถแต่งงานกับใครได้อีก?” สวี่เชิ่งเฉียงรีบปลอบประโลม

“งั้นทำไมพี่สาวคุณถึงต้องทำร้ายพวกเราด้วย ถ้าหล่อนแยกพวกเราออกจากกันไม่ได้ หล่อนก็จะไม่ยินยอมปล่อยพวกเราไป!” จางเหมยเหลียนร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย

“พี่สาวผมมาด่าคุณเหรอ?” ใบหน้าของสวี่เชิ่งเฉียงดำทะมึน สวี่เชิ่งเหม่ยมาหาที่นี่บ่อย ๆ เพื่อมาด่าว่าจางเหมยเหลียน ซึ่งเรื่องนี้สวี่เชิ่งเฉียงก็รู้