ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 520

บทที่ 520 ไม่มีใครมาเลย

น้ำเสียงของสะใภ้ใหญ่ฟังดูไม่สู้ดีแล้ว “หล่อนทำเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”

“พี่ก็รู้จักนิสัยของชิงไป๋ดี ถ้าไม่ใช่เพราะผิดหวังเกินไป เขาจะไม่สนใจเรื่องของจางเหมยเหลียนกับสวี่เชิ่งเฉียงเหรอคะ” หลินชิงเหอพูด และเสริมต่ออีกประโยค “พวกเราทางนี้ไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับตระกูลสวี่อีกแล้วค่ะ”

“งั้นพวกเราก็จะไม่ไปเหมือนกัน” สะใภ้ใหญ่พูดด้วยความโกรธเคือง

หล่อนไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ พี่สาวใหญ่ของหล่อนเลี้ยงดูลูกสาวลูกชายออกมาแบบไหนกัน?

แต่งผู้หญิงแบบนั้นเข้าบ้านแล้วต่อไปจะทำอย่างไร? ชื่อเสียงเลวร้ายออกขนาดนั้น สะใภ้ใหญ่ได้ฟังแล้วก็ไม่อยากจะไปงานเลยสักนิดเดียว

“พี่สะใภ้ใหญ่คะ ถ้าพี่มีเวลาว่างก็ไปบอกกับพี่สาวรองหน่อยนะคะ หู่จือกับกังจือปฏิบัติกับเชิ่งเหม่ยไม่มีขาดตกบกพร่องเลย แต่หล่อนกลับแทงข้างหลังหู่จือ เอาผู้หญิงแบบนั้นยัดเยียดให้กับเขา เรื่องนี้พี่ควรบอกกับพี่สาวรองนะคะ” หลินชิงเหอบอกเรื่องใหญ่ไป

บ้านใหญ่ทางนั้นไม่มีใครรู้เลยสักคนว่าสวี่เชิ่งเหม่ยจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ทั้งยังถูกกรรมตามสนอง กล่าวได้ว่าบ้านใหญ่โจวฝั่งนี้โชคดีแล้ว

ไม่อย่างนั้นคงคิดไปว่าตระกูลสวี่เป็นคนมีคุณธรรม

สะใภ้ใหญ่ตอบตกลง พอกลับมาถึงบ้านหล่อนก็บอกให้พี่ชายใหญ่รับรู้ พอได้ยินเขาก็โกรธอย่างมาก

สีหน้าของพี่ชายใหญ่ดำทะมึน “คุณพ่อคุณแม่รู้หรือเปล่า?”

“ชิงเหอปิดเป็นความลับเอาไว้ค่ะ หล่อนไม่กล้าบอก เพราะหากคุณพ่อคุณแม่รู้เข้าคงจะโมโหจนไม่เป็นผลดี” สะใภ้ใหญ่ส่ายหน้า

หล่อนเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ แต่เรื่องอื่น ๆ นั้นหล่อนไม่ได้เอ่ยออกมา พวกเขาเพียงแต่ไม่อยากไปงานดื่มสุรามงคลนี้แล้ว

สะใภ้ใหญ่ไปหาพี่สาวรองที่อยู่ภายในหมู่บ้านและบอกเรื่องนี้

พี่สาวรองได้ยินก็นิ่งอึ้งไป “มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ?”

“เฮ้อ พี่จะไปหรือไม่ไปก็หาวิธีเอาเองแล้วกันค่ะ” สะใภ้ใหญ่ถอนหายใจดังเฮือก

พี่สาวรองส่งน้องชายกับน้องสะใภ้กลับ แต่ตอนกลับมาถึงบ้าน สีหน้าของหล่อนนั้นดำแล้วดำอีก หล่อนบอกลูกชายคนโตที่จะไปให้เงินของขวัญงานแต่งว่าไม่ให้ไปแล้ว

สะใภ้ใหญ่เองก็ไม่ไปเช่นกัน แต่สะใภ้รองกลับจะไปให้ได้ สะใภ้ใหญ่กับหล่อนมีความสัมพันธ์ธรรมดา และเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหล่อน ดังนั้นจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับหล่อน แต่กลับบอกพี่ชายสามให้เอาเรื่องนี้ไปบอกกับสะใภ้สามด้วย

ดังนั้นในงานแต่งงานของสวี่เชิ่งเฉียงกับจางเหมยเหลียนที่ชนบท ทางพี่สาวใหญ่ตระกูลโจวจึงมีเพียงสะใภ้รองและพี่ชายรองเท่านั้นที่ไปงาน แน่นอนว่าพวกเขาได้นำซองเงินของขวัญมามอบให้ด้วย

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่มีใครมาเลยล่ะ?” พี่สาวใหญ่รู้สึกงุนงง

“ไม่รู้สิคะ เห็นบอกกันว่าไม่ว่าง แม้กระทั่งงานแต่งหลานชายห่าง ๆ ก็ไม่มา ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่ายุ่งเรื่องอะไรกัน” สะใภ้รองพูด

“คุณหยุดพูดเหน็บแหนมคนอื่นได้แล้ว” พี่ชายรองเอ่ยอย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นก็ดึงพี่สาวคนโตของตนไปอีกทาง “พี่สาวใหญ่ หรือว่าสะใภ้คนนี้จะไม่ดีครับ?”

“ไม่ดีเหรอ? จะไม่ดีได้ยังไง หล่อนทั้งสวยทั้งมีมารยาท บ้านหล่อนยังอยู่เมืองหลวงเสียด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าตระกูลสวี่ทำบุญด้วยอะไร” พี่สาวใหญ่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

พี่ชายรองมุ่นคิ้ว “ถ้าหล่อนดีจริง ทำไมคนอื่นถึงไม่มาเลยล่ะครับ?”

ไม่มาคนหนึ่งถือว่าไม่เป็นไร แต่นี่ทั้งบ้านน้องชายสาม บ้านพี่ชายใหญ่ และบ้านพี่สาวรองกลับไม่มากันหมดเลย

“รอให้งานวันนี้ผ่านไปก่อน ฉันจะไปถามพวกเขาให้รู้เรื่อง!” พี่สาวใหญ่พูดอย่างใจคอไม่ดี

หล่อนหรือก็จัดโต๊ะไว้ให้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่มา

งานแต่งงานในชนบทไม่ได้เสียเวลาอะไรขนาดนั้น แต่สวี่เชิ่งเฉียงบอกว่าอย่างไรก็จะจัดงานให้ใหญ่โตให้ได้ ทำให้ต้องล้มหมูถึง 2 ตัวเต็ม ๆ เพื่อรับแขก

นี่ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ เลย มีคนในชนบทไม่น้อยพากันพูดถึงเรื่องนี้ ว่าสวี่เชิ่งเฉียงในตอนนี้ร่ำรวยขึ้นแล้ว

แต่งกับสาวเมืองหลวงไม่พอ แต่ยังจัดงานแต่งออกมาได้สมฐานะอีกต่างหาก?