ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 524

บทที่ 524 คาดหวังแฝดมังกรหงส์

โจวเอ้อร์นีตั้งครรภ์ลูกแฝด ซึ่งถ้าอิงนโยบายการวางแผนครอบครัวในปัจจุบันนี้ ใครบ้างที่ได้ยินแล้วจะไม่อิจฉา

โจวซานนีรู้ก็เกิดความอิจฉาแทบทนไม่ไหว

แต่ท้องนี้ของหล่อนไม่ได้ใหญ่เท่าโจวเอ้อร์นี และถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปกติ ดังนั้นก็ไม่ต้องหาวิธีเอาชนะอะไรแล้ว

แม้ว่าการมีท้องแฝดจะมีความสุข แต่ก็มาพร้อมกับแรงกดดันไม่น้อยเลย โดยเฉพาะในช่วงหลัง ๆ ที่ท้องจะใหญ่ขึ้น ซึ่งเมื่อถึงตอนนั้นโจวเอ้อร์ก็ไม่ต้องไปโรงงานเสื้อผ้าแล้ว

หล่อนอาศัยอยู่ที่บ้านของท่านพ่อท่านแม่โจว เพราะว่าท้องใหญ่มากจนทำอะไรไม่สะดวก จึงไม่ได้ไปอยู่กับหวังหยวนที่โรงงาน

ที่นี่ดูแลหล่อนอย่างดี อีกทั้งหล่อนยังรู้สึกง่วงและเหนื่อยง่ายเป็นพิเศษด้วย

“หลานสาวบ้านเธอใกล้จะคลอดแล้วสิเนี่ย?” แม่เฒ่าจูถามท่านแม่โจว

เมื่อต้นปีแม่เฒ่าจูยังอยากจะให้หลานชายห่าง ๆ ของนางคบกับโจวซื่อนีอยู่เลย ถึงกับต้องให้แม่เฒ่าหูเป็นแม่สื่อให้เลยทีเดียว

แต่ใครจะรู้ว่าพอกลับไปบอกเรื่องนี้แล้ว หลานชายห่าง ๆ ของนางกลับมีแฟนแล้วเป็นตัวเป็นตน แถมหญิงคนนั้นยังทำงานและเป็นคนปักกิ่งด้วย

แม่เฒ่าจูรู้สึกยินดีที่ตัวเองไม่ได้พูดออกมา ไม่อย่างนั้นจะไม่กลายเป็นการเสียเวลาหลานชายของนางหรือ?

แต่เมื่อมองท้องของโจวเอ้อร์นี นางก็ถามออกมาอย่างไม่คิดอะไร

“นั่นยังอีกสักระยะจ้ะ” ท่านแม่โจวพูด

“ขนาดนี้นับว่าไม่เล็กแล้วนะ” แม่เฒ่าจูแย้ง

ท่านแม่โจวจึงตอบกลับไปว่า “ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว นี่ท้องแฝดนะ มันต้องใหญ่กว่าคนปกติอยู่แล้ว”

“หะ? ท้องแฝด?” แม่เฒ่าจูนิ่งอึ้งไปแล้ว สายตานางจ้องไปยังท้องของโจวเอ้อร์นี คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวชนบทคนนี้จะโชคดีขนาดนี้ ได้แต่งงานกับคนรวยในเมืองหลวงยังไม่พอ นี่ยังท้องลูกแฝดด้วยงั้นเหรอ?

“ใช่จ๊ะ แต่ก็ไม่แปลก ตระกูลโจวเราเคยมีท้องแฝดมาแล้ว เมื่อก่อนพ่อสามีกับแม่สามีก็เคยมีลูกแฝด ฉันน่ะก็เคยท้องลูกแฝดเหมือนกัน ตอนนี้คนรุ่นหลังจะท้องลูกแฝดก็ไม่แปลก”

อย่าพึ่งสงสัยอะไรทั้งสิ้น นี่เป็นแค่การคุยโม้ เนื่องจากแม่เฒ่าจูไม่สามารถกลับไปพิสูจน์ความจริงที่บ้านเกิดนางได้ ดังนั้นนางจะคุยโม้อย่างไรก็ได้

โจวเอ้อร์นีที่กำลังกินมะเขือเทศอยู่ถึงกับแทบสำลัก

แม่เฒ่าจูเองก็สงสัยเช่นกัน “ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยล่ะ?”

“เป็นเรื่องเล่าของบรรพบุรุษน่ะ เรื่องไหนแปลก ๆ ฉันก็เอามาเล่าหมดแหละ” ท่านแม่โจวโบกมือ

โจวเอ้อร์นีกินมะเขือเทศเงียบ ๆ แสดงออกว่าเรื่องนี้ตนไม่รู้อะไรด้วย

แม่เฒ่าจูกลับไปด้วยท่าทางเศร้าสร้อย

พอกลับไปแล้วนางก็พูดเรื่องนี้กับพ่อเฒ่าจู “บรรพบุรุษตระกูลโจวเคยมีแฝดด้วย ถ้าหลานชายพวกเรายังไม่มีคนรัก ให้จับคู่กับโจวซื่อนีก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเลย”

เพราะมีการวางแผนครอบครัวนี่เอง ใครจะสามารถมีลูกแบบส่ง ๆ ได้ นอกเสียจากว่าไม่ต้องการสืบทอดมรดกแล้ว ถ้าไม่ได้สืบทอดมรดกแล้วจะเอาอะไรกิน?

แค่ตั้งท้องครั้งหนึ่งแล้วได้ท้องแฝดเลยก็เพียงพอแก่ความต้องการได้แล้ว ใครล่ะจะไม่อยากได้เด็กเยอะ ๆ

พ่อเฒ่าจูไม่ได้สนใจนาง ถ้าสามารถเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลโจวได้อย่างไรก็ต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก

ส่วนในลานบ้านตระกูลโจวตอนนี้นั้น ท่านแม่โจวที่คุยโม้จนพอใจแล้วก็ได้หันมาถามโจวเอ้อร์นี “เอ้อร์นีกินบะหมี่ไหมจ๊ะ ย่าจะลงครัวไปเอาบะหมี่มาให้กิน”

“ฉันลงครัวเองก็ได้ค่ะ” โจวเอ้อร์นีพูด

“ท้องหนูใหญ่ขนาดนี้ทำอะไรไม่สะดวกหรอก ให้ย่าเอามาให้ดีกว่า” ท่านแม่โจวตอบ แขนขาของนางยังคงคล่องแคล่วอยู่มาก

เมื่อส่งบะหมี่ผักกวางตุ้งใส่ไข่ชามหนึ่งให้หล่อนแล้ว นางก็มองหลานสาวกินและเอ่ยขึ้น “ตอนนี้ชีวิตหนูช่างมีความสุขจริง ๆ เลย”

นางเริ่มจะกลับมาคิดมากอีกแล้ว ซึ่งเรื่องนี้ไม่ควรกลับมาคิดหรือ ก่อนหน้านี้ตอนที่ตัวเองท้อง ไม่ต้องพูดถึงว่าวันหนึ่งจะได้กินข้าวหลายมื้อขนาดนี้เลย วันหนึ่งแค่ได้กินข้าวสามมื้อก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

ตอนนี้ชีวิตช่างมีความสุขจริง ๆ ที่ในหนึ่งวันได้กินข้าวหลายมื้อขนาดนี้ หิวเมื่อไรก็มีข้าวให้กิน

โจวเอ้อร์นีเพียงยิ้มบาง ๆ หลังจากนั้นเธอก็ทานบะหมี่จะหมดชาม แม้แต่น้ำซุปก็ยังดื่มจนหมดเกลี้ยง