ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 525

บทที่ 525 เวิ่งกั๋วต้งผู้ย่างเข้าวัยเลขสาม

หลินชิงเหอไม่รู้เรื่องเลยว่าวิธีดูแลหลังคลอดของโจวซานนีต้องดูแลอย่างไร โชคดีที่มีโจวซื่อนีรับหน้าที่นี้พอดี

เธอจึงให้ค่าจ้างหล่อนไปดูแลโจวซานนีหลังคลอด

หลังจากที่โจวซานนีพักฟื้นในโรงพยาบาล 3 วัน หล่อนก็กลับมาพักต่อที่ร้านขายอาหารทะเลแห้ง

เด็กทารกน้อยคนนั้นเป็นเด็กดีมาก อุ้มง่าย ตราบใดที่ล้างก้นสะอาดและได้กินอิ่ม เขาก็นอนหลับปุ๋ย ต่อให้มีเสียงดังอย่างไรก็ไม่ตื่น

ในตอนเช้าโจวซื่อนีจะเป็นคนมาดูแลเด็ก รวมทั้งช่วยดูแลงานขายอาหารทะเลแห้งด้วย งานซักผ้าอ้อมหรืออะไรสำหรับเด็กหล่อนก็ทำทั้งหมด แต่ในตอนทำอาหาร หล่อนก็จะให้หลี่อ้ายกั๋วเป็นคนดูแลเด็กแทนตน และในตอนค่ำหลังจากที่ปิดร้านแล้วเขาก็เป็นคนซักผ้าอ้อมด้วยตนเองโดยไม่มีปัญหาอะไร

ส่วนหล่อนจะจัดเตรียมผ้าอ้อมเด็กจำนวนไม่น้อยให้

โจวซานนีสามารถอยู่ไฟได้อย่างสบายมาก เพราะว่าอากาศในช่วงนี้ไม่ร้อนมากนัก แน่นอนว่ามันก็ไม่หนาวมากเช่นกัน นับว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีมาก

แต่ขณะที่โจวซื่อนีกำลังดูแลหลังคลอดให้โจวซานนีอย่างดีนั้น พี่สาวของหล่อนก็เริ่มมีเค้าลางการเคลื่อนไหวแล้ว

เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น แต่หนึ่งเดือนนี้ท้องของโจวเอ้อร์นีกลับใหญ่ขึ้นจนน่าตกใจ ขนาดหวังหยวนเห็นแล้วก็ยังตกใจ ช่วงนี้เขาจึงไม่ได้ไปทำงานที่โรงงานเสื้อผ้าแต่มอบหมายงานให้ผู้จัดการเป็นคนดูแล ส่วนตนเองก็อยู่ที่บ้านคอยดูโจวเอ้อร์นี

ท้ายที่สุดแล้วครรภ์นี้ของโจวเอ้อร์นีก็เป็นครรภ์แฝด พอครบกำหนดแปดเดือน ท้องของหล่อนก็เริ่มเกิดการเคลื่อนไหวแล้ว

ซึ่งท้องแฝดมักจะเกิดเหตุคลอดก่อนกำหนดได้เป็นธรรมดา ต่อให้ยังไม่ครบเดือนดีก็ตาม

เมื่อหลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋มาถึง โจวเสี่ยวเหมยกับซูต้าหลินก็มาถึงก่อนแล้ว หวังหยวนเองก็ยืนรออยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางกระวนกระวาย

พวกเขารอแล้วรอเล่าจนสองชั่วโมงผ่านไปก็ยังไม่คลอดเสียที หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋เห็นดังนั้นจึงขอตัวกลับมาก่อน ซูต้าหลินเองก็ขอกลับเช่นเดียวกัน คนที่ยังรออยู่จึงเหลือเพียงโจวซื่อนี โจวเสี่ยวเหมย และหวังหยวนเท่านั้น

สุดท้ายหวังหยวนก็บอกให้โจวเสี่ยวเหมยกลับไปก่อน เหลือเพียงโจวซื่อนีที่ยืนรอเป็นเพื่อนเขา

เมื่อถึงรุ่งสาง เด็กทั้งคู่จึงได้ถือกำเนิดออกมา และก็เป็นอย่างที่หวังหยวนและโจวเอ้อร์นีคาดหวัง พวกเขาเป็นแฝดมังกรหงส์คู่หนึ่งจริง ๆ

หวังหยวนดีใจเสียจนอธิบายออกมาไม่ได้ ส่วนโจวซือนีก็รีบกลับไปทำของกินมาให้เอ้อร์นีกิน

โจวซานนีคลอดแล้วโจวเอ้อร์นีก็ยังมาคลอดอีก สองพี่น้องจึงต้องมาอยู่ด้วยกันแล้ว

ตอนที่คุณแม่เวิงมาถึงและได้ยินหลินชิงเหอพูดเรื่องนี้ หล่อนก็พูดอย่างกังวลใจ “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกั๋วต้งเลยค่ะ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมแต่งงานมีภรรยา นี่ก็อายุมากแล้วด้วย”

“มาตรฐานของกั๋วต้งคงจะสูงมากมั้งคะ” หลินชิงเหอพูด

“ฉันก็ไม่รู้ค่ะว่าเขาชอบแบบไหน นัดดูตัวให้เขาไปเขาก็ไปดู แต่ต่อให้มีสาว ๆ มาถูกใจเขา เขากลับไม่ถูกใจสาวคนไหนเลยค่ะ” คุณแม่เวิงเอ่ยอย่างอัดอั้น

หลินชิงเหออยากจะหัวเราะเช่นกัน ที่จริงอายุของเวิงกั๋วต้งยังไม่ถือว่ามาก เพียงแค่ถึงช่วงเวลาเหมาะสมที่จะแต่งงานแล้วก็เท่านั้น แต่มันกลับทำร้ายจิตใจของคุณแม่เวิงเป็นอย่างมาก

“แล้วหลานสาวคนเก่งคนนั้นของคุณล่ะคะ?” คุณแม่เวิงถาม

“คนไหนหรือคะ?” หลินชิงเหอนิ่งไปพักหนึ่ง

“ซื่อนีไงคะ” คุณแม่เวิงพูด

“ซื่อนีหรือคะ?” จู่ ๆ หลินชิงเหอก็รู้สึกร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออกขึ้นมา เธอมองหล่อนแล้วพูด “พี่เวิงคะ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างนี้เลยนะคะ ซื่อนีเป็นเด็กดีจริง ๆ พี่ดูสิคะ ทั้งซานนีเอ้อร์นีอยู่ไฟหลังคลอดก็ได้หล่อนดูแลอย่างคล่องแคล่วเชียว แต่จะว่าไปแล้วหล่อนไม่เหมาะกับกั๋วต้งหรอกค่ะ”

เธอไม่ได้รู้จักเวิงกั๋วต้งคนนี้มากนัก แต่เห็นได้ชัดว่าสายตาของเวิงกั๋วต้งนั้นสูงมากเกินไป แน่นอนว่าซื่อนีเองก็ไม่ขาดคุณสมบัติตรงไหน แต่อายุของทั้งสองห่างกันเหลือเกิน จุดนี้ไม่ต้องถามมากก็เห็นได้ชัดอยู่แล้ว

“ขนาดกั๋วต้งมีตัวเลือกเป็นสาว ๆ ปักกิ่งตั้งเยอะแยะ เขายังไม่มองเลยค่ะ” หลินชิงเหอพูด