ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 540

บทที่ 540 ปัญหาคู่ครอง

หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ไม่สนใจตระกูลหลินให้มากความ ครั้งนี้เงินที่ควรให้เธอก็ให้ไปอย่างไม่ขาดสักหยวนแล้ว แต่เรื่องอื่นที่ไม่สมควรทำ หลินชิงเหอก็จะไม่ทำมากไปกว่านั้น

ส่วนใครที่เจ้ากี้เจ้าการนัก ก็ให้คนคนนั้นไปจัดการเองเถอะ

เมื่อกลับมาถึงบ้านตระกูลโจว หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ก็เตรียมตัวกลับเข้าตัวอำเภอ และเตรียมตัวกลับปักกิ่งเช่นเดียวกัน

เพราะว่าล่าช้าขนาดนี้ พอกลับไปถึงปักกิ่งก็คงจะใกล้ถึงวันปีใหม่แล้ว

สะใภ้ใหญ่โจวจัดเตรียมไข่เค็มไว้สองกล่องและห่อไว้ให้อย่างดี สำหรับโจวชิงไป๋แล้วเขาไม่ได้รู้สึกหนักอะไรจึงเป็นคนถือให้ ซึ่งหลินชิงเหอก็ยอมรับในเรื่องนี้

“พี่สะใภ้ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเอ้อร์นีกับซื่อนีนะคะ พวกหล่อนสบายดี แต่จะว่าไปแล้ว ปีนี้หยางหยางจะกลับมาไหมคะ?” หลินชิงเหอถาม

“หยางหยางอยู่ที่นั่นแล้ว เขาโทรศัพท์กลับมาบอกว่ารับงานไว้งานหนึ่ง ปีนี้จึงไม่กลับแล้วล่ะจ้ะ” สะใภ้ใหญ่โจวพูด

หลินชิงเหอก็ไม่ก็พูดอะไรต่อ และรีบไปตัวอำเภอกับโจวชิงไป๋

พวกเขาตรงไปหาพี่ชายสามและสะใภ้สามโจวที่อยู่ที่นี่

พอกลับมาถึง คนทั้งคู่ก็รู้ว่าพวกเขาจัดการเรื่องนั้นเสร็จแล้ว

“อาสะใภ้สี่ หนูคิดว่าจะกลับมาเรียนหนังสือที่อำเภอนี้น่ะค่ะ” โจวอู่นีรินน้ำชาให้แล้วขณะพูดกับอาสะใภ้สี่ของหล่อน

“ที่อำเภอก็ไม่เลวเหมือนกัน แต่หนูไม่คิดอยากไปเรียนที่ปักกิ่งหรือจ๊ะ?” หลินชิงเหอถาม เธอชอบในตัวของหลานสาวคนนี้มาก หล่อนมีนิสัยคล้ายคลึงกับพ่อแม่หล่อน และทำอะไรคล่องแคล่วมากด้วย

“หนูยังไม่มั่นใจที่จะไปที่นั่นน่ะค่ะ รอปิดเทอมฤดูร้อนแล้วเดี๋ยวหนูจะไปหานะคะ” โจวอู่นีพูดด้วยรอยยิ้ม

“ได้จ๊ะ” หลินชิงเหอไม่ได้บังคับ เธอดูที่การตัดสินใจของแต่ละคน ถ้าอยากไปเรียนหนังสือที่ปักกิ่ง เธอจะช่วยจัดการให้ แต่หากอยากอยู่ที่อำเภอนี้เธอก็คิดว่าไม่เลวเหมือนกัน

อย่างน้อยพ่อกับแม่ของหล่อนก็อยู่ที่นี่ด้วย

“ที่จริงพี่ก็อยากให้หล่อนไปปักกิ่ง หาแฟนที่ปักกิ่งสักคนเหมือนกันนะ” สะใภ้สามโจวเอ่ยพลางหัวเราะ

“คนรักไม่แยกแยะว่าต้องอยู่ในเมืองหรือเปล่าหรอกนะคะ ที่สำคัญคือหล่อนต้องชอบเขา และเขาก็ทำดีกับหล่อนน่ะค่ะ” หลินชิงเหอยิ้ม

โจวอู่นีพูดขึ้นบ้าง “หนูชอบความคิดของอาสะใภ้สี่นะคะ แม่ของหนูเองก็เหมือนกัน หล่อนคงโดนป้าสะใภ้ใหญ่กล่อมสมองไปแล้ว ถึงได้คิดอยากให้หนูไปหาคู่ครองที่ปักกิ่ง”

ตัวเด็กสาวเองไม่ได้คิดแบบนั้น หล่อนคิดว่าอยู่ที่อำเภอนี้ก็ดีแล้ว ในเมื่อที่นี่มีหมดทุกอย่างแล้วทำไมต้องไปที่ปักกิ่งด้วยล่ะ? ทั้งยังต้องไปหาคู่ครองไกลถึงขนาดนั้นอีก นี่ออกจะเกินไปหน่อยแล้ว

“หนูเห็นหยางหยางไปหาแฟนที่ในเมืองด้วยค่ะ” โจวอู่นีเอ่ยประโยคที่ชวนให้คนตกใจออกมา

“หา?” หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ แต่สะใภ้สามโจวกลับตกใจมาก “ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เคยได้ยินลูกพูดเลย”

“หนูเห็นมาสองครั้งแล้ว เขาสองคนไปหอสมุดด้วยกันครั้งหนึ่ง ครั้งที่สองคือออกไปซื้อของข้างนอก หนูเดาได้เลยว่าหล่อนน่าจะเป็นแฟนของเขา ปีนี้ที่เขาไม่ยอมกลับมาหนูก็ยิ่งมั่นใจว่าต้องใช่แน่ ๆ ค่ะ” โจวอู่นีพูดพร้อมยิ้ม

“แม่ได้ยินว่าหยางหยางเขาจะกลับมาเรียนหนังสือที่อำเภอนี้นะ” สะใภ้สามโจวพูด

“ก็พาสาวคนนั้นมาด้วยไงคะ อำเภอของเราก็ไม่แย่เหมือนกัน ออกจะครึกครื้น” โจวอู่นีพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“นั้นก็แล้วแต่ความสมัครใจของคนด้วยนะจ๊ะ” สะใภ้สามโจวพูด

“หยางหยางก็ไม่ได้แย่ ถ้าไม่เต็มใจล่ะก็ งั้นก็ไม่มีวิธีแล้วค่ะ หนูคิดว่าหยางหยางน่าจะมีหล่อนอยู่ในใจไม่น้อย ขนาดปีใหม่ยังไม่กลับมาเลย” โจวอู่นีพูด

หลินชิงเหอหัวเราะ “ป้าสะใภ้ใหญ่คงยังไม่รู้สินะ”

“ป้าสะใภ้ใหญ่น่าจะยังไม่รู้ค่ะ” โจวอู่นีพยักหน้า

“ฉันได้ยินมาว่าเซี่ยเซี่ยกำลังคบหาอยู่กับลูกสาวของอาจารย์เขาหรือคะ” หลินชิงเหอพูด

สะใภ้สามโจวทำเสียงจุ๊ปากแล้วพูด “นิสัยแม่สาวคนนั้นของเซี่ยเซี่ยรุนแรงมากทีเดียว ครั้งก่อนตอนที่เขาพามาที่นี่แล้วให้หล่อนนั่งเก้าอี้เล็ก ๆ หล่อนก็ยังไม่เต็มใจจะนั่ง”

โจวชิงไป๋มุ่นคิ้ว หลินชิงเหอก็พูดกับเขา “เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่สะใภ้สามก่อน คุณไปเดินเล่นดูที่ร้านเฟอร์นิเจอร์ได้นะคะ”

โจวชิงไป๋จึงขี่จักรยานมาที่ร้านเฟอร์นิเจอร์

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นเขาเดินเข้ามาก็เข้าไปตะโกนเรียกคนทันที โจวเซี่ยเดินออกมาอย่างรวดเร็ว โดยที่ด้านหลังมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินตามมาด้วย

“คุณอาสี่!” โจวเซี่ยรู้สึกดีใจมากที่เห็นเขา