ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 571

บทที่ 571 อยากอาหาร

สองพี่น้องโจวกุยหลายกับโจวเฉวี่ยนทำงานกันเร็วมาก ประสิทธิภาพของทั้งคู่อยู่ในระดับสูงเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นหลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ยังคงโทรศัพท์กลับไปหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งในตอนนี้ร้านเกี๊ยวได้ติดตั้งโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หลินชิงเหอดูเวลาตรงหน้า จากนั้นก็ลองโทรศัพท์กลับไป

“ม้า!” เสียงของโจวกุยหลายดังลอดมาจากโทรศัพท์

“ลูกรู้ได้ยังไงว่าเป็นม้าที่โทรมา เกิดเป็นคนอื่นโทรมาล่ะ?” หลินชิงเหอหัวเราะ

“นั่นเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ามีแค่ม้ากับป๊าเท่านั้นที่โทรมา คนอื่นไม่ค่อยโทรมาหรอกครับ” โจวกุยหลายพูดพลางหัวเราะ

“จ่ายไปเท่าไหร่ล่ะ?” หลินชิงเหอถาม

“ทั้งหมด 4,000 กว่าหยวนครับ” โจวกุยหลายบอก และอดที่จะรู้สึกเจ็บปวดใจไม่ได้

“แพงขนาดนี้เลยเหรอ?” หลินชิงเหออุทาน

“พวกเขาบอกว่าตอนนี้ถูกลงมาเยอะแล้ว ก่อนหน้านี้ต้องจ่าย 6,000 หยวนแน่ะครับ” โจวกุยหลายพูด

ขูดรีดกันชัด ๆ

หลินชิงเหอแขวะในใจ หลังจากนั้นก็สนทนาในเรื่องที่พวกเขาสองคนทำการปฏิรูปร้านขายเสื้อผ้าขึ้นมา

“แม่อย่าไปฟังที่พวกหล่อนด่าพวกผมนะ ตอนนี้กิจการกำลังเป็นไปด้วยดี เดือนที่แล้วได้มาเกือบ 4,000 กว่าหยวนแน่ะ!” โจวกุยหลายกดเสียงต่ำลงในประโยคสุดท้าย

หลินชิงเหอได้ฟังก็ประหลาดใจ “มากขนาดนั้นเชียว?”

“แน่นอนอยู่แล้วครับ” โจวกุยหลายพูดอย่างลำพองใจ “ผมเคยไปดูในห้างสรรพสินค้ามาแล้ว ราคาของในนั้นสูงกว่าที่พวกเราขายมาก คุณภาพก็ไม่แน่ว่าจะดีเท่าของพวกเรา รูปแบบก็ไม่ทันสมัยเท่าของพวกเรา ดังนั้นผมจึงมีความคิดขึ้นมาแล้วก็จัดโปรโมชันลดราคาขึ้น”

“เจ้าดื้อ อย่าทำอะไรวุ่นวายตามใจตัวเองนักสิ มีอะไรก็ปรึกษาพี่รองของลูกบ้าง” หลินชิงเหอเอ่ย แม้จะพอใจมากที่ลูกชายฉลาด แต่ก็ต้องกดความมั่นใจของเขาลงมาหน่อย ไม่ได้ชื่นชมจนเขาเหลิงตัวเอง

“ไม่วุ่นวายแน่นอนครับ ผมปรึกษาพี่รองก่อนจะทำอะไรก็ตามอยู่แล้ว ทุกร้านซื้อพัดลมไว้ร้านละ 2 ตัว เรื่องนั้นผมก็ได้คำชมด้วย” โจวกุยหลายพูด

หลินชิงเหอยิ้ม

“นายหลบไปก่อน” โจวเฉวี่ยนรับโทรศัพท์มาถือไว้แล้วพูด “ม้าครับ ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

“สบายดีจ๊ะ ม้าอยู่กับป๊าของลูกแล้วจะมีปัญหาอะไรได้?” หลินชิงเหอยิ้ม

“งั้นก็ดีครับ ไม่ต้องกังวลกับทางนี้นะม้า ทั้งหมดเรียบร้อยดี” โจวเฉวี่ยนพูด

หลินชิงเหอพูดคุยกับพวกเขาสองคนสักพัก จึงวางสายไปและจ่ายเงินค่าโทรศัพท์ไป 10 กว่าหยวน

“พรุ่งนี้ผมจะทำเรื่องเบอร์โทรศัพท์และเอาให้พวกเขานะ” โจวชิงไป๋พูด

หลินชิงเหอพยักหน้า มีโทรศัพท์ก็ไม่เลวเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เธอคิดว่ามันแพงเกินไปและไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ ตอนนี้ติดตั้งไปแล้วก็ติดตั้งไปเถอะ แต่ว่าค่าติดตั้ง 4,000 กว่าหยวนนี่ออกจะแพงไปสักหน่อย

วันถัดมาโจวชิงไป๋ก็ได้ให้เบอร์โทรศัพท์เอาไว้ ทางสำนักงานจัดการที่อยู่อาศัยก็ให้เบอร์เขากลับมาด้วยเช่นกัน

เพียงชั่วพริบตาก็เข้าสู่เดือนมิถุนายนแล้ว

ครรภ์ของหลินชิงเหอนูนออกมาเล็กน้อยแล้ว ยิ่งตอนอาบน้ำยิ่งเห็นได้ชัด แต่ว่าในเวลาปกติยังมองไม่ค่อยออกนัก

ดังนั้นเธอจึงสามารถนั่งรถมาดูอสังหาริมทรัพย์กับโจวชิงไป๋ได้

แต่พอเข้าสู่เดือนมิถุนายนอากาศก็เริ่มร้อนขึ้นแล้ว หลินชิงเหอจึงไม่ค่อยอยากจะออกไปไหน

โจวชิงไป๋จึงออกไปซื้อด้วยตัวเอง

ยายเฒ่าเจียงมาหาที่บ้านและเอามะเขือเทศมาให้หนึ่งตะกร้า พลางพูดขึ้น “เสี่ยวโจวมีธุระอะไรเหรอจ๊ะ? ป้าเห็นเขาออกไปทุกวันเลย”

“เขาแค่ชอบสรรหาอะไรทำเท่านั้นเองค่ะ” หลินชิงเหอพูด เธอถือมะเขือเทศไปล้าง กินมะเขือเทศไปด้วยและก็พูดไปด้วย “ช่วงนี้เสี่ยวเกิงคงเริ่มสอบไปแล้วสินะคะ”

“สอบเสร็จไปแล้วจ้ะ อีกสองวันคะแนนสอบก็น่าจะออก ครั้งหน้าก็จะสอบปลายภาคอีกแล้ว” ยายเฒ่าเจียงยิ้มพูด

“เขาก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยค่ะ น่าจะได้อันดับไม่น้อย” หลินชิงเหอพูด

เธอคิดว่าวิชาอื่นของเจียงเกิงน่าจะอยู่ในระดับพอใช้ เนื่องจากภาษาอังกฤษของเขาอ่อนถึงขนาดนี้ แต่มันกลับกันทั้งหมด วิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาเดียวที่เจียงเกิงอ่อน ส่วนวิชาอื่น ๆ นั้นเขาติด 10 อันดับแรกของชั้นทั้งหมด

อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษของเขารู้สึกกลุ้มใจไม่น้อย ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไม่พอใจอาจารย์สอนภาษาอังกฤษหรือไม่ เพราะนอกจากวิชานี้แล้ววิชาอื่นของเขาก็ดีหมด

2 วันต่อมาคะแนนสอบก็ออก ครั้งนี้เจียงเกิงขึ้นมาติด 100 อันดับแรก จากอันดับที่ 100 กว่าของระดับชั้น