ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 578

บทที่ 578 เปิดเผยและบุคลิกดี

ตาเฒ่ากับยายเฒ่าเจียงพาเจียงเกิงมาด้วยกัน พวกเขาตามเจ้าสามไปเที่ยวที่ปักกิ่งแล้ว

เจ้าสามพาพวกเขามาหาท่านพ่อท่านแม่โจวที่นี่ เป็นธรรมดาที่ต้องแนะนำให้รู้จักสักหน่อย

ท่านแม่โจวเห็นแล้วดีใจมากเช่นกัน “เจ้าสี่ไปที่โน่นโชคดีที่ได้พวกคุณดูแลแล้วนะคะ”

“อะไรกันคะ พวกเราไม่ได้ช่วยอะไรเลย” ยายเฒ่าเจียงยิ้ม

“ไม่ทราบว่าพวกเขาสองคนอยู่ที่นั่นกันชินแล้วหรือยังคะ?” ท่านแม่โจวถาม

“ชินกันหมดแล้วค่ะ คุณอย่ากังวลไปเลย” ยายเฒ่าเจียงพยักหน้าพูดโดยไม่รู้สึกรำคาญใจแต่อย่างใด

โจวกุยหลายเอารูปถ่ายที่นำกลับมาให้คุณย่าของเขาดู “คุณย่ามาดูนี่สิครับ ป๊ากับม้าของผมไปอยู่ที่เซี่ยงไฮ้อ้วนขึ้นไม่น้อยเลย”

ท่านแม่โจวรับรูปมาดู พอเห็นรูปแล้วก็ดีใจ พูดพลางอมยิ้ม “พวกเขาสองคนไปไกลถึงที่นั่น ไม่มีคนรู้จักเลย ย่าก็กังวลใจเป็นธรรมดา”

โจวกุยหลายไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่มีอะไรให้ต้องเป็นกังวลอยู่แล้ว

พ่อของเขาทำให้ทุกอย่าง เขาสามารถขับรถไปตลาดอาหารทะเลไกล ๆ เพื่อไปซื้ออาหารกลับมาได้ มีทั้งกุ้งตัวใหญ่และก็ปลาสด ๆ เอาไปตุ๋นแล้วให้รสชาติสดใหม่เป็นพิเศษ แม่ของเขาถูกพ่อเขาเลี้ยงดูได้ไม่เลวเลย

ท่านพ่อโจวชวนตาเฒ่าเจียงเล่นหมากรุกจีน เล่นหมากไปก็พูดคุยไป พริบตาเดียวก็ใกล้จะถึงมื้อเย็นแล้ว ไม่นานนักโจวเฉวี่ยนกับซื่อนีก็มาถึง

วันนี้สองพี่น้องกังจือกับหู่จือออกไปตั้งแผงขายของอยู่ จึงมาช้าเล็กน้อยและไม่อาจกลับมาเร็ว ดังนั้นเก็บกับข้าวไว้ให้พวกเขาก็พอ

โจวกุยหลายแนะนำยายเฒ่าตาเฒ่าเจียงและก็เจียงเกิงน้องชายบุญธรรมให้รู้จัก โจวเฉวี่ยนก็พยักหน้าทักทายเช่นกัน “เจ้าสามพรุ่งนี้นายไปดูแลร้าน ฉันจะพาพวกคุณตาไปเที่ยวดูรอบ ๆ เอง”

“ได้เลย” โจวกุยหลายตอบรับ

มัคคุเทศก์นำเที่ยวจึงกลายเป็นแจ้ารองไป เขาพาตาเฒ่าเจียง ยายเฒ่าเจียง และเจียงเกิงเที่ยวรอบเมืองปักกิ่งรอบหนึ่ง

พวกเขาพักอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์แห่งนี้ ไม่ได้ไปพักโรงแรมอยู่

หลังจากนั้นสามวัน โจวเฉวี่ยนก็พาตาเฒ่าเจียง ยายเฒ่าเจียง และเจียงเกิงกลับมาที่เซี่ยงไฮ้

แม้ว่าจะเหนื่อยไปสักหน่อย แต่สองตายายกลับรู้สึกเต็มอิ่มและมีความสุขมาก เจียงเกิงยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เซี่ยงไฮ้ที่นี่ก็เป็นเมืองใหญ่เช่นกัน แต่อันดับหนึ่งก็ยังคงเป็นปักกิ่ง ที่นี่เองพวกเขาได้เห็นจัตุรัสกว้างใหญ่ของเทียนอันเหมินตามรูปภาพในหนังสือ แล้วก็กำแพงพันลี้(กำแพงเมืองจีน)

พี่ชายรองของเขายังถ่ายรูปให้ด้วยไม่น้อย และให้เก็บไว้เป็นความทรงจำ

เพราะว่ามีตาเฒ่าเจียงคอยนำทางขณะเดินทางมาที่นี่ โจวเฉวี่ยนจึงเพียงแค่เดินตามพวกเขามาเท่านั้น รอจนเมื่อมาถึงแล้ว เขาถึงได้เห็นว่าพ่อและแม่ของเขาสบายดีไม่ได้ขาดเหลืออะไร

ตอนที่เขามาถึง แม่ของเขากำลังกินเกี๊ยวกุ้งอยู่ ซึ่งในเกี๊ยวอัดแน่นด้วยกุ้งตัวใหญ่และดูสดใหม่มาก ๆ เนื่องจากโจวชิงไป๋ตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อไปซื้อกลับมา

“ป๊าครับ ม้าครับ” หลังจากก้าวเข้ามาเพียงหนึ่งก้าว โจวเฉวี่ยนก็ตะโกนเรียกด้วยรอยยิ้ม

หลินชิงเหอพูดอย่างแปลกใจ “กลับมาเร็วขนาดนี้เลย? ปู่เจียงของลูกยังเที่ยวได้ไม่กี่วันเอง?”

เจียงเกิงเข้ามาพร้อม ๆ กัน ขณะที่ปู่กับย่าของเขานั้นขอกลับบ้านไปก่อนแล้ว พอได้ยินประโยคนี้ก็พูดขึ้นว่า “แม่บุญธรรม พวกเราเที่ยวมาสามวันแล้วครับ สถานที่ท่องเที่ยวเด่นก็ไปมารอบหนึ่งแล้ว ทั้งยังถ่ายรูปไว้ตั้งหลายใบ”

“งั้นก็ได้จ้ะ” หลินชิงเหอยิ้ม

“ไปเรียกปู่กับย่าของเธอมากินข้าวก่อนสิ” โจวชิงไป๋เปิดปากพูด

“เดี๋ยวผมไปเรียกให้ครับ” เจียงเกิงพยักหน้าพูด และเดินไปเรียก โจวชิงไป๋จึงเดินเข้าไปทำอาหารในห้องครัว โจวเฉวี่ยนนั่งลงข้างแม่ของเขา แล้วมองไปที่ท้องของเธอ

พวกเขาสามคนโตกันหมดแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังเด็กก็เกิดใกล้ ๆ กัน เขาไม่เคยเห็นสภาพตอนที่ท้องของแม่เขาโตเลย ตอนนี้กลับได้เห็นแล้วเสียอย่างนั้น

“ตอนนี้แม่ดูทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียดเลยใช่ไหม?” หลินชิงเหอส่งเกี๊ยวกุ้งให้ลูกชายคนรอง และเอ่ยพลางถอนหายใจเบา ๆ