ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 601

บทที่ 601 ควบคุมอาหาร

สาวน้อยมี่มี่จะโตมาสวยหรือไม่สวยนั้น เรื่องนี้หลินชิงเหอไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก

ขอเพียงลูกสาวเธอเติบโตมาอย่างแข็งแรง กระตือรือร้นที่จะก้าวหน้า แม้ว่าหล่อนจะเป็นคนสวยที่สุดตามพิมพ์นิยม ถ้าจิตใจไม่สวย ความสวยทั้งหมดนั่นก็จะเป็นความน่าเกลียดได้

แต่คำพูดเหล่านี้หลินชิงเหอไม่พูดออกไป เธอพอจะรู้แล้วว่าบทบาทแม่ผู้เข้มงวดต่อให้เธอไม่เป็นก็ต้องเป็นแล้ว

เด็กน้อยพอเกิดมาก็เหมือนกระดาษขาว จะเติบโตอย่างไรทั้งหมดก็ต้องดูที่การสั่งสอนของผู้ใหญ่ สิ่งสำคัญของการเลี้ยงดูก็คือมาจากเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้เอง

เธอไม่ได้ให้เด็กน้อยอยู่ในห้อง และอุ้มออกมาด้านนอก

ท่านพ่อท่านแม่โจวและก็เฒ่าหวังเองก็ชอบมากเช่นกัน เพียงเด็กน้อยผิวขาวหยวกดวงตากลมโตมองมาหา ต่อให้ใจแข็งแค่ไหนพอโดนมองแบบนี้ก็ต้องใจอ่อนยวบยาบบ้างล่ะ

พวกเขากินข้าวมื้อเย็นกันที่นี่ ส่วนมี่มี่ที่นอนหลับปุ๋ยไปแล้วก็ถูกปล่อยให้นอนหลับไป จากนั้นหลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋จึงพากันไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำ และค่อยกลับมารู้สึกสบายตัวอีกครั้ง

ต่อมาก็พากันกลับบ้านพร้อมโจวเฉวี่ยนและโจวกุยหลายด้วยเช่นกัน

“ผมทำความสะอาดห้องไว้หมดแล้ว ผ้าปูที่นอนผ้าห่มก็เปลี่ยนใหม่หมดเหมือนกัน รับรองว่าอบอุ่นพอไม่ทำให้น้องสาวผมหนาวได้แน่นอน” โจวกุยหลายพูด

ตอนนี้น้องสาวอยู่ในอ้อมแขนของเขา และเขายังอุ้มหล่อนได้เหมือนราวกับลอกพ่อเขามาด้วย

เมื่อหลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋เข้ามาในห้อง ร่างกายก็รู้สึกผ่อนคลาย ยังคงเป็นบ้านของตัวเองที่ทำให้พวกเขาผ่อนคลายและสบายที่สุดแล้วอยู่ดี

ถึงที่เซี่ยงไฮ้จะไม่มีปัญหาอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่มีความรู้สึกเหมือนได้กลับมาบ้านแล้วแบบนี้ พอได้กลับมาที่ห้องเล็ก ๆ นี้แล้วความรู้สึกก็ไม่เหมือนกันเลย

คุณป้าหม่าที่อยู่ข้างบ้านกับหม่าเฉิงหมิน และหวงเสี่ยวหลิ่วก็มาหา

พวกเขาไม่ได้เจอกันมาจนปีหนึ่งแล้วเช่นเดียวกัน ย่อมมาเยี่ยมเยียนถามไถ่อยู่นาน แต่เนื่องจากตอนนี้ดึกแล้ว วันนี้ก็เพิ่งจะมาถึง ดังนั้นมีอะไรก็เอาไว้พูดวันพรุ่งนี้เถอะ

พวกเขาจึงไม่ได้อยู่ต่อนาน นั่งเพียงหนึ่งชั่วโมงก็กลับไปแล้ว

หลินชิงเหอส่งลูกสาวให้โจวชิงไป๋ไปดูแล ส่วนเธอถามเจ้ารองโจวเฉวี่ยนว่า “เรื่องกิจการมีอะไรไหมจ๊ะ?”

“ไม่มีครับ ม้าวางใจเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะครับ” โจวเฉวี่ยนพูด

หลินชิงเหอไม่พูดอะไรมาก หลังจากนั้นก็เข้าห้องไปนอนกับโจวชิงไป๋ ส่วนลูกสาวก็นอนอยู่ข้างโจวชิงไป๋และห่มด้วยผ้าห่มของตัวเอง ซึ่งอบอุ่นใช้ได้

ในคืนนั้นหลินชิงเหอตื่นมาให้นมลูกสองครั้ง หลังจากนั้นก็หลับไปจนฟ้าสว่างเช่นเดียวกับมี่มี่

ว่าไปแล้วลูกสาวคนเล็กของเธอก็เลี้ยงง่ายดีเหมือนกัน

เห็นได้ชัดเลยว่าโจวชิงไป๋เองก็เหนื่อยเหมือนกัน อีกทั้งเป็นเพราะการกลับมาบ้านทำให้เขาผ่อนคลาย ขนาดตอนเช้าหลินชิงเหอลุกขึ้นมาแล้ว เขาก็ยังไม่ตื่นนอนเลย

หลินชิงเหอรู้ว่าเมื่อวานตอนดึกดื่นค่อนคืนเขาเป็นคนที่อุ้มลูกสาวเดินออกไปกล่อมให้หลับแล้วกลับมาอีกครั้ง เดิมตั้งแต่ที่ลูกสาวคลอดออกมาเขาก็จะทำเช่นนี้ตลอด

หลินชิงเหอตั้งท้องมาอย่างยากลำบาก แต่เขาที่เป็นคนคอยเลี้ยงเด็กก็ลำบากไม่ต่างกัน

ตอนนี้กลับมาบ้านแล้ว ตัวคนจึงรู้สึกผ่อนคลายทุกอย่าง และเขาก็ไม่ต้องตื่นเช้าขนาดนั้นด้วยเหมือนกัน

หลินชิงเหอตื่นขึ้นมาก่อนก็ไปล้างหน้าแปรงฟัน เธอก็เห็นเจ้ารองโจวเฉวี่ยนซื้อน้ำเต้าหูกับซาลาเปากลับมาแล้ว ทั้งหมดมาจากร้านอาเขยเล็กของเขาเองทั้งสิ้น

ถ้าบอกว่าจะกินซาลาเปา ร้านอาเขยเล็กเป็นตัวเลือกแรกที่เขาจะซื้อ เพราะอย่างไรเสียก็อร่อยและสะอาด อีกทั้งยังจริงใจด้วยเช่นกัน

“ม้ามากินข้าวเช้าก่อนครับ ส่วนของป๊าเดี๋ยวผมรอเขาตื่นแล้วจะอุ่นให้อีกที” โจวเฉวี่ยนพูด

“เจ้าสามล่ะตื่นหรือยัง?” หลินชิงเหอบ้วนฟองยาสีฟันแล้วพูด

“ยังเลยครับ เดี๋ยวผมไปเรียกเขาให้” โจวเฉวี่ยนพูด

ตอนนี้พวกเขายังไม่ได้ปิดเทอมภาคฤดูหนาว กินเสร็จแล้วยังต้องไปเข้าเรียน เจ้าสามที่ถูกเรียกก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกมาทั้งที่ผมยุ่งกระเซิงไม่เป็นทรง

หลินชิงเหอทำธุระเสร็จแล้ว ตั้งแต่เมื่อวานหล่อนก็สังเกตเห็นผมของเขาอยู่ สายตามองเขาแล้วพูด “ไม่ใช่ว่าลูกควรไปตัดผมแล้วหรอกเหรอ?”