ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 634

บทที่ 634 พวกเรามีลูกกันเถอะ

ใบหน้าของจางเหมยเหลียนจึงค่อย ๆ ปรากฏรอยยิ้มขึ้น หลังจากนั้นก็พูดว่า “คุณอยู่ดูร้านก่อนนะคะ ฉันจะไปบอกพี่สาวของคุณหน่อย หล่อนเป็นห่วงคุณมาโดยตลอดเลย”

“ผมไปเอง…”

“คุณพักก่อนเถอะค่ะ เห็นคุณเดินทางกลับมาเหนื่อย ๆ ให้ฉันไปก็พอค่ะ” จางเหมยเหลียนรีบพูด

เธอพูดจบก็คว้ากระเป๋าของตัวเองแล้วรีบไปหาสวี่เชิ่งเหม่ย ซึ่งตอนนี้สวี่เชิ่งเหม่ยย่อมไม่อยู่บ้าน ดังนั้นคนที่หล่อนมาหาจริง ๆ จึงเป็นจ้าวจวิน

จ้าวจวินขมวดคิ้ว “ทำไมคุณมาซะเที่ยงขนาดนี้?”

จางเหมยเหลียนมองซ้ายมองขวาอย่างลนลาน เมื่อเห็นว่าไม่มีคนจึงถอยหายใจออกมาแล้วพูดเสียงเบาว่า “สวี่เชิ่งเฉียงกลับมาแล้วค่ะ!”

จ้าวจวินได้ยินดังนั้นก็ให้หล่อนเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้น “ไม่ใช่ว่าเขาจะออกปลายปีนี้เหรอ? ทำไมถึงกลับมาแล้ว?”

จางเหมยเหลียนไหนเลยจะรู้ หล่อนยังไม่เคยถามสวี่เชิ่งเฉียงมาก่อนเลย แต่ที่สวี่เชิ่งเฉียงถูกปล่อยตัวออกมาก่อนกำหนดนั้น ทำให้หล่อนตกใจแทบตายจริง ๆ

ยังดีที่เขากลับมาตอนกลางวัน นี่ถ้าเกิดเขากลับมาตอนเย็น แล้วจ้าวจวินอยู่ในบ้านของหล่อนพอดีล่ะจะทำอย่างไร?

สวี่เชิ่งเฉียงไม่รู้เลยว่าหลังจากที่เขาเข้าคุกไป 2 ปี จ้าวจวินก็มาหาหล่อนในตอนกลางคืน และอยู่ด้วยกันตลอดทั้งคืน หญิงชายอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่ต้องพูดก็รู้ว่ามันจะต้องเกิดอะไรขึ้น

และความสัมพันธ์นั้นยังอยู่มาจนถึงตอนนี้ กล่าวได้ว่าจางเหมยเหลียนก็คือภรรยาลับ ๆ คนหนึ่งของจ้าวจวิน

พอเข้ามาในบ้านตระกูลจ้าว มือของจางเหมยเหลียนก็ถูกจ้าวจวินดึงไป หล่อนเห็นจ้าวจวินสงบนิ่งขนาดนี้จึงอดพูดไม่ได้ว่า “ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงคะ?”

“ทำยังไงน่ะเหรอ? ก็ทำอย่างที่เราเคยทำกันอย่างไรล่ะ” จ้าวจวินตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก

สวี่เชิ่งเฉียงกลับมาแล้วอย่างไร เขาก็หลับนอนกับภรรยาเขาตามเดิม แล้วจะมีปัญหาอะไร?

“หรือว่าพวกเราควรจบกันเพียงเท่านี้คะ?” จางเหมยเหลียนพูดอย่างลังเล สวี่เชิ่งเฉียงยังไม่กลับมาจะทำอย่างไรก็ได้ เพราะว่าหล่อนเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ในเมื่อผู้ชายถูกคุมขังอยู่ ก็เป็นธรรมดาที่หล่อนจะมีความต้องการเหมือนกัน!

ดังนั้นเมื่อจ้าวจวินมาหาหล่อนในคืนนั้น หล่อนก็แกล้งทำเป็นปฏิเสธทั้งที่ใจจริงนั้นเต็มใจมาก เพียงแต่ก่อนหน้านั้นสวี่เชิ่งเฉียงยังไม่ได้กลับมา ในเมื่อตอนนี้เขากลับมาแล้ว พวกเขาจะยังสามารถสานสัมพันธ์ต่อไปได้อย่างไร?

ถ้าเกิดโดนจับได้ขึ้นมาจะทำอย่างไร?

“คุณกังวลอะไร? ต่อไปก็แค่ไม่ต้องนอนบ้านคุณ พวกเราไปเปิดห้องนอนสักคืนก็ได้นี่?” จ้าวจวินมองท่าทางหล่อนเช่นนี้แล้วก็พูดขึ้น

“ฉันว่าเราจบกันเท่านี้เถอะค่ะ” จางเหมยเหลียนพูดอย่างลังเลใจ

“คุณทำใจจบกับผมลงเหรอ” จ้าวจวินพูดและยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

จางเหมยเหลียนหน้าแดงเล็กน้อย ถ้าให้พูดความจริงคือหล่อนตัดใจไม่ลงหรอก จ้าวจวินเก่งกาจเรื่องนั้นมากจริง ๆ แม้จะฟังดูน่าอาย แต่หล่อนก็ยอมทอดกายใต้ร่างของเขาอย่างแสนจะเต็มใจ

“ไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้ เขาไม่รู้หรอก คุณให้เขาดูร้านแล้วก็ออกมาเจอผม แบบนี้เขาจะรู้ได้ยังไง” จ้าวจวินพูด

จางเหมยเหลียนถูกเขาปลอบประโลมขนาดนี้จึงได้ถอนหายใจออกมาเบา ๆ จากนั้นก็มองเขาแล้วพูด “สองสามวันมานี้คุณไปทำอะไรคะ ไม่เห็นมาหาฉันบ้างเลย”

“สองสามวันมานี้ผมไปดื่มเหล้ากับเพื่อน ทำไมเหรอครับ คิดถึงผมเหรอ?” จ้าวจวินพูดหยอกเย้า

จางเหมยเหลียนพยักหน้าด้วยอาการหน้าแดง เห็นใบหน้าเรียกร้องของหล่อนแล้ว จ้าวจวินก็พาขึ้นห้องบนชั้นสองของพวกเขาไป

รอจนกระทั่งออกมา ก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว จางเหมยเหลียนที่ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นมากจึงเดินไปหาสวี่เชิ่งเหม่ย

สวี่เชิ่งเหม่ยไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยสักนิด หลังจากน้องชายหล่อนถูกขังคุก 2 ปีกว่า หล่อนก็ไม่เคยย่างก้าวไปเหยียบที่บ้านของจางเหมยเหลียนอีกเลย ดังนั้นหล่อนจะรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนี้กับสามีหล่อนคลุกคลีอยู่ด้วยกันแล้ว?

แต่ถึงจะไม่รู้มันก็ไม่ทำให้หล่อนเกลียดจางเหมยเหลียนน้อยลง หล่อนรู้สึกว่าตั้งแต่ที่น้องชายแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ ก็เกิดเรื่องแย่ ๆ อย่างการทะเลาะต่อยตีกับคนอื่นแบบนี้ไปแล้วหลายครั้ง

ถ้าเขาได้ภรรยาที่มีคุณธรรม มีหรือที่น้องชายของหล่อนจะมีเรื่องแบบนั้นไม่จบไม่สิ้น?

“เธอมานี่ทำไม!” สวี่เชิ่งเหม่ยพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“พี่สามีคะ สวี่เชิ่งเฉียงกลับมาแล้ว ฉันมาหาเพื่อบอกให้รู้โดยเฉพาะ” จางเหมยเหลียนพูด