ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 639

บทที่ 639 สินสอดกับสินเดิมฝ่ายหญิง

“โอ้ งั้นผมต้องหาแฟนมาแต่งงานสักคนแล้วล่ะ” โจวกุยหลายพูด

“ได้สิ ตอนนี้ลูกก็เรียนจบแล้ว อยากหาก็หาเถอะจ้ะ เงินย้ายบ้านใหม่ไม่เท่ากับแยกบ้าน ระยะห่างควรจะใกล้ถ้าไม่ทิ้งม้าหรือรำคาญป๊าลูกล่ะก็ สามารถมาอยู่ที่บ้านได้นะ” หลินชิงเหอพูด

คุณแม่เหอกับสะใภ้ใหญ่เหอไม่พูดแทรกแล้ว แต่ไหนเลยสองคนจะไม่รู้ สะใภ้ใหญ่เหอยังมองน้องสาวสามีแวบหนึ่งเลย

หล่อนรู้สึกว่าสายตาน้องสาวสามีมีแววเลือกคนได้ดีจริง ๆ

ไม่ใช่ว่าทางครอบครัวหล่อนจะไม่แนะนำคู่ให้ แต่แนะนำไปหล่อนก็ไม่ชอบเลยสักคน สายตากว้างไกลทีเดียว

แต่เพียงแค่เห็นโจวเฉวี่ยนที่มาส่งเอกสารหล่อนก็ชอบเขาทันทีตั้งแต่แรกเจอ ทั้งยังใจกล้าตามไปจนถึงบ้านฝ่ายชาย

แต่ไม่พูดไม่ได้เลยว่าโจวเฉวี่ยนนั้นไร้ที่ติ ไม่ว่าจะประวัติการศึกษาหรือว่าตัวคน กระทั่งครอบครัว

ยังมีคุณน้าว่าที่แม่สามีคนนี้ หล่อนเป็นคนที่แค่มองก็รู้สึกอยากคบหาด้วย บุคคลที่เป็นปัญญาชนช่างแตกต่างกับคนทั่วไปจริง ๆ

สินสอดที่ต้องให้หรือว่าของอย่างอื่นทั้งหมดล้วนพูดไว้ชัดเจนแล้ว อีกทั้งยังมีมากมายหลายอย่างด้วย

กระทั่งยังมากกว่าตอนหล่อนแต่งเข้าบ้านตระกูลเหอด้วยซ้ำ

เพราะว่าตระกูลเหอไม่ได้ให้เงินไว้ให้พวกเขาย้ายไปอยู่บ้านใหม่ แน่นอนว่าสิ่งของที่ให้อย่างอื่นก็ไม่ได้น้อยเช่นกัน ไม่ทำให้หล่อนรู้สึกคับข้องใจเลย

โดยเฉพาะสามีของหล่อนเป็นคนมีความสามารถ ที่ตอนนี้เปิดโรงงานอุตสาหกรรมหนักแล้ว

แต่ครอบครัวคุณน้าคนนี้ไม่มีจุดที่น่ารังเกียจเลย อีกทั้งยังไม่ใช่การแต่งงานกับครอบครัวที่ต่ำกว่า ถือว่าสมฐานะทั้งฝ่ายหญิงฝ่ายชายแล้ว

เหอเมี่ยนเมี่ยนกับคุณแม่เหอและสะใภ้ใหญ่เหอมาที่นี่ตอน 9 โมงเช้า พอถึง 11 โมงจึงได้กลับไป หลินชิงเหอย่อมชวนให้พวกหล่อนอยู่กินข้าวด้วยกันก่อน แต่เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่ของว่าที่ลูกสะใภ้อยากกลับแล้ว เธอจึงเดินไปหยิบของฝากที่เตรียมเอาไว้มามอบให้ มีกระเพาะปลา ปลิงทะเล รวมทั้งหอยเป๋าฮื้อกล่องใหญ่ 2-3 กล่อง เรียกว่าเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ทีเดียว

ตอนที่ขับรถกลับบ้าน ใบหน้าของคุณแม่เหอประทับรอยยิ้มพึงพอใจยิ่ง

สะใภ้ใหญ่เหอยิ้มแล้วพูด “ตอนนี้คุณแม่ก็ไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ ต่อไปฉันก็อยากจะเป็นแม่แบบนี้บ้างจัง”

พวกหล่อนไม่เคยเห็นพ่อของอีกฝ่ายมาก่อน แต่ครอบครัวจะเป็นอย่างไรนั้น เพียงแค่ดูนายหญิงของบ้านว่าเป็นคนอย่างไรก็พอแล้ว

นายหญิงของบ้านก็คือน้ำที่หล่อเลี้ยงของครอบครัว น้ำที่หล่อเลี้ยงครอบครัวดี ครอบครัวก็จะดีตาม

คุณแม่เหอยิ้มแล้วมองลูกสาวของตัวเอง พูดว่า “ถือว่าลูกสายตามีแวว”

ครอบครัวที่ฐานะทางสังคมเป็นแบบนี้ มีคุณธรรมแบบนี้ หล่อนก็ไม่ต้องกังวลใจอีกแล้ว

เหอเมี่ยนเมี่ยนคลี่ยิ้ม “น้าหลินยังให้ของคุณแม่มาซะเยอะขนาดนั้น”

“คนมีอายุก็ดื่มเหมือนกันทุกคนนั่นแหละ แม่เห็นว่าที่แม่สามีลูกรักษารูปร่างหน้าตาเสียจนไม่เหมือนเป็นแม่ของโจวเฉวี่ยนเลย แม่หรือก็นึกว่าหล่อนจะเป็นพี่สาวคนโตของเขาซะอีก” คุณแม่เหอพูด

สะใภ้ใหญ่เหอยิ้มพยักหน้า แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าความประทับใจแรก หล่อนก็คิดแบบนี้เช่นเดียวกัน เพราะอีกฝ่ายดูเด็กมากอย่างเห็นได้ชัด รูปร่างก็ดีมากทั้งยังมีความสง่างามอีกด้วย

“แค่เห็นโจวเฉวี่ยนฉันก็รู้สึกตั้งนานแล้วว่าครอบครัวของเขาต้องไม่ธรรมดา ครอบครัวธรรมดาที่ไหนจะเลี้ยงลูกให้ไม่ดูถูกคนไม่หยิ่งทะนงอย่างนี้ได้” สะใภ้ใหญ่เหอพูด

แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร การไปบ้านว่าที่ลูกเขยในครั้งนี้ คุณแม่เหอก็วางใจได้ในที่สุด

ตอนกลับมาถึงบ้านก็เที่ยงพอดี คุณพ่อเหอก็อยู่ภายในบ้านด้วยเช่นกัน เขาสวมแว่นตาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์รอพวกหล่อนกลับมากินข้าวด้วยกัน

วันนี้เขาไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากงานยุ่ง แต่ภรรยาเขากับลูกสะใภ้ไปทำอะไรนั้นเขาก็ทราบดี

เห็นพวกหล่อนยิ้มแย้มกันกลับมา ทั้งยังหิ้วของมาด้วย คุณพ่อเหอก็ยิ่งมั่นใจ

เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงบอกให้แม่บ้านนำอาหารมาตั้งโต๊ะได้แล้ว