ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 667
สรุปบท บทที่ 667 ปลาเน่า: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
สรุปตอน บทที่ 667 ปลาเน่า – จากเรื่อง ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม โดย Internet
ตอน บทที่ 667 ปลาเน่า ของนิยายInternetเรื่องดัง ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 667 ปลาเน่า
ครั้นโจวลิ่วนีไปแล้ว หลี่อ้ายกั๋วถึงคุยกับโจวซานนี “ทำไมถึงไล่หล่อนไปล่ะครับ?”
“ต้องไล่สิคะ คุณไม่รู้หรอกว่านิสัยหล่อนเป็นยังไง ถ้าโดนเกาะติดเข้าให้คงไม่จบไม่สิ้นแน่” โจวซานนีบอก
ชีวิตสุขสบายในตอนนี้ได้มาไม่ง่าย โจวซานนีไม่อยากให้มีอะไรมากระทบเลยสักนิด
กับน้องสาวคนนี้ ถ้าเป็นคนดี ผิดแล้วรู้จักแก้จริง ๆ หล่อนที่มีชีวิตดีขึ้นแล้วก็สามารถช่วยเหลือสนับสนุนได้โดยไม่ถือสาเรื่องแต่ก่อน
อย่างไรเสียอีกฝ่ายก็หย่าไปแล้ว ชีวิตของผู้หญิงที่หย่านั้นช่างลำบากนัก
แต่ดูสายตาหล่อนตอนที่เข้ามาเมื่อกี้สิ สายตาอะไรล่ะนั่น? แค่สายตานั้นก็ไม่เชื่อว่าหล่อนนิสัยดีขึ้นแล้ว
ที่สวี่เชิ่งเฉียงเปลี่ยนนิสัยได้ก็เพราะติดคุกมา แล้วยังโดนจางเหมยเหลียนหักหลังอีก ถึงได้รู้เรื่องขึ้นมาว่าใครกันแน่ที่ดีกับเขา จึงถือว่ายังมีหวังอยู่
แต่คนอย่างโจวลิ่วนีนั้นไม่ต้องลังเลเลย
“คุณเองก็ไม่ต้องไปสนใจหล่อนเข้าใจไหมคะ ถ้าหล่อนอยู่ต่ออีกหน่อยคงได้เป็นสวี่เชิ่งเหม่ยคนที่สองแน่” โจวซานนีเอ่ย
สวี่เชิ่งเหม่ยหย่าแล้วไม่เอาลูกเอาแต่เงิน แถมยังยอมหย่าตอนที่หาที่ลงได้แล้วด้วย เรื่องนี้โจวเอ้อร์นีแอบกระซิบบอกหล่อนมา
ตอนนี้สวี่เชิ่งเหม่ยแต่งงานใหม่แล้ว ได้ข่าวว่าชีวิตดีใช้ได้ หล่อนได้เปิดร้านเสื้อผ้าใหม่และไปเอาของจากโรงงานเสื้อผ้า
เพียงแต่ไม่รู้ว่าใครกันที่อยากเล่นงานหล่อน ที่ร้านจึงมีนักเลงไปบุกไม่เว้นวัน แทบจะเปิดต่อไม่ได้แล้ว
หลี่อ้ายกั๋วไม่พูดอะไรอีก
โจวลิ่วนีนั่งรถเก๋งของโจวเอ้อร์นีกลับร้านขายชา แสดงอาการอิจฉามาตลอดทาง
ตอนนี้โจวเอ้อร์นีถึงขั้นขับรถเก๋งได้แล้ว แถมยังเป็นรถที่สามีหล่อนซื้อให้ด้วย
หล่อนโชคดีขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ต่างกับโจวเอ้อร์นีเมื่อชาติที่แล้วที่โดนแม่สามีทารุณราวฟ้ากับเหว หล่อนในตอนนี้โดนสามีตามใจขนาดนี้เลย
โจวเอ้อร์นีไม่สบายใจมาก เพราะโจวลิ่วนีเอ่ยชมก็จริง แต่กลิ่นริษยาเหม็นเปรี้ยวนั่นที่แฝงไว้ในน้ำเสียงช่างเหม็นชะมัด
หล่อนจะมาริษยาอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะมีนิสัยแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ไม่ยอมเปลี่ยนเลยสักนิด ไม่อย่างนั้นทำไมอาสะใภ้สี่ถึงช่วยยกฐานะให้หลานสาวมากมายขนาดนี้เว้นหล่อนคนเดียวล่ะ
ที่ตอนนี้มาถึงขั้นนี้จะโทษใครได้
ตลอดทางที่มาร้านขายชา โจวลิ่วนีบอกว่าอยากไปเยี่ยมปู่ย่า
โจวเอ้อร์นีเอ่ยทันที “เธออย่าไปเลย ไปแล้วปู่ย่าต้องด่าเธอแน่”
“ต่อให้ด่าฉันก็ต้องไปอยู่ดี มาตั้งไกลจะไม่ไปพบหน้าปู่ย่าเลยเหรอคะ ชีวิตความเป็นอยู่ของปู่ย่าเป็นยังไงบ้างฉันก็ไม่รู้ ต้องไปดูหน่อย” โจวลิ่วนีกล่าว
มันเป็นแค่คำพูดสวยหรูเท่านั้น ตอนที่หลินชิงเหอโจวชิงไป๋ยกสำมะโนครัวมาปักกิ่ง ปีนั้นหล่อนไปกินข้าวกับปู่ย่าเพราะกับข้าวบ้านปู่ย่าอร่อยกว่าดีกว่าอยู่บ่อย ๆ กินเสร็จก็เช็ดปากแล้วผละจากไป ไม่เคยช่วยเก็บถ้วยเก็บตะเกียบสักครั้งเดียว
โจวเอ้อร์นีรู้ดีอยู่แก่ใจ แม่หล่อนยังตักเตือนพวกหล่อนว่าอย่าเอาอย่างโจวลิ่วนี
แต่ที่อีกฝ่ายพูดมาก็ถูก อย่างไรเสียก็เป็นหลาน มานี่แล้วไม่ให้ไปพบปู่ย่าก็ไม่ดี
เพียงแต่ตอนที่ท่านแม่โจวได้เจอหลานสาวโจวลิ่วหนี นางแทบจำหล่อนไม่ได้เมื่อได้มองผ่าน ๆ
ช่วงนี้นางถึงกับหัดเล่นไพ่นกกระจอกกับแม่เฒ่าคนอื่น ๆ แล้ว
แต่เรื่องพวกนี้ยังไม่ต้องพูดถึง เพราะตอนนี้ท่านแม่โจวเริ่มไม่ชอบใจหลานสาวที่เป็นตัวถ่วงคนนี้แล้ว
ที่นางไม่รู้ว่าหล่อนหย่าเรียบร้อยนั้นต้องเป็นเพราะทุกคนตั้งใจปิดไว้ ตอนนี้ท่านแม่โจวเปิดกว้างขึ้น ถึงจะไม่โกรธมากเพราะได้ยินเรื่องหย่ามาเยอะมากจนชินก็ตาม
แต่ก็ยังไม่น่าดูอยู่ดี
ทำไมบ้านโจวถึงมีปลาเน่าตัวนี้ด้วยนะ
โจวลิ่วนีที่ไม่รู้สถานะตัวเองในใจของย่ายังคิดจะตีหน้าน่าสงสารให้เห็นใจอยู่ “คุณย่า หนูทนอยู่ที่หมู่บ้านต่อไปไม่ไหวแล้ว หลังจากหย่าแล้วโดนคนอื่นชี้นิ้วนินทาทุกวัน ชีวิตแบบนี้เมื่อไหร่ถึงจะถึงจุดสิ้นสุดคะ”
“ก็เธออยากหย่าเองนี่ เธอไม่หย่าคนอื่นจะบีบบังคับให้หย่าหรือไง นอกเสียจากว่าเธอจะทำอะไรที่บ้านสามีไม่เอาเธอไว้” ท่านแม่โจวกล่าว
โจวเอ้อร์นีชำเลืองโจวลิ่วนี เรื่องที่โจวลิ่วนีสร้างไว้นั้นหล่อนรู้อย่างแจ่มแจ้ง
โจวลิ่วนีไม่กล้าพูดอะไรต่อ ถ้ากล้าพูดเรื่องหย่าออกมาก็อย่าหวังเลยว่าย่าจะพูดเข้าข้างหล่อนแม้แต่ประโยคเดียว
“คุณย่า ตอนนี้หนูอยากอยู่ที่นี่ หนูขออยู่ที่ปักกิ่งได้ไหมคะ? ขนาดสวี่เชิ่งเฉียงยังอยู่ได้เลย หนูเห็นที่ร้านจ้างป้าคนหนึ่งมาล้างจานด้วย หนูไม่ร้องขอทำอะไรที่คำนึงถึงศักดิ์ศรีแล้วค่ะ แค่เลิกจ้างป้าคนนั้นแล้วให้หนูไปล้างจานที่ร้านก็พอ” โจวลิ่วนีทำเป็นวางตัวต้อยต่ำ
รอให้หล่อนได้อยู่ที่นี่ก่อน ถึงตอนนั้นค่อยวางแผนเอาอย่างอื่น แต่ก่อนอื่นต้องให้ได้อยู่ที่นี่ก่อน
“เธอมาพูดเรื่องนี้กับฉันทำไม ฉันกับปู่ไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้แล้ว เธออยากอยู่ล้างจานก็ไปคุยกับอาสี่อาสะใภ้สี่เธอนู่น แต่นิสัยแค่ขวดซีอิ๊วล้มยังไม่รู้จักตั้งขึ้นอย่างเธอ ฉันไม่คาดหวังให้เธอล้างจานหรอก” ท่านแม่โจวกล่าว
………………………………………………………………………………………………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...