ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 84
บทที่ 84 คืนนี้ได้ไหม?
โดย
EnjoyBook
บทที่ 84 คืนนี้ได้ไหม?
เจ้าใหญ่กลับมาที่บ้านเป็นคนแรก
ทันทีที่เด็กชายกลับมาถึงบ้าน เขาก็สะพายกระบุงไว้บนหลังและออกจากบ้านไปเก็บรวบรวมผักขมกับเพื่อน ๆ วัยเดียวกันในหมู่บ้าน ซึ่งผักขมพวกนี้สามารถนำไปแลกเป็นแต้มค่าแรงได้
เจ้าใหญ่ที่มีจิตสำนึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายคนที่สองของบ้านจะออกไปเก็บผักขมกระบุงหนึ่งทุกครั้งหลังเลิกเรียน เขามีเวลาเพียงพอแค่ส่งกระเป๋าหนังสือให้เจ้ารองรับไปไว้ในบ้าน โดยที่ไม่ได้ยินเจ้ารองพูดเลยว่าแม่ของพวกเขาซื้อแตงโมลูกยักษ์กลับมา อย่าเพิ่งออกไปเก็บผักขม
เด็กชายมีความรับผิดชอบสูงมาก ตอนนี้หลินชิงเหอจึงไม่บังคับเขามากนัก เธอปล่อยให้เขาได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง และเรื่องนี้ก็บ่มเพาะการพึ่งพาตัวเองให้เขาด้วยเช่นกัน
อาหารมื้อเย็นวันนี้เป็นอาหารแบบง่าย ๆ มีซี่โครงหมูตุ๋นกับมันฝรั่ง แกงจืดหนึ่งอย่าง และหมั่นโถวข้าวโพด
เมื่อโจวชิงไป๋เลิกงาน เจ้าใหญ่ก็กลับมาที่บ้านพอดี
พวกเขาทั้งหมดจึงทานอาหารมื้อเย็นกันก่อน แล้วก็ตบท้ายด้วยแตงโมเป็นของล้างปากหลังมื้ออาหาร
“แม่ครับ ทำไมแม่ถึงยอมซื้อแตงโมลูกใหญ่ขนาดนี้มาล่ะครับ?” ดวงตาของเจ้าใหญ่เป็นประกาย
“ถ้าแม่ไม่ซื้อลูกใหญ่แบบนี้มา แล้วมันจะพอให้ทั้งครอบครัวเรากินอย่างอิ่มหนำสำราญได้อย่างไรล่ะ?” หลินชิงเหอเอ่ย
แตงโมเป็นผลไม้โปรดอย่างหนึ่งของเธอ หญิงสาวเคยถามโจวชิงไป๋แล้วเขาก็บอกว่าชอบทานมันเหมือนกัน ซึ่งแตงโมลูกละ 6 ชั่งนับว่ามีขนาดพอกิน ไม่มากเกินไปนัก
ยิ่งกว่านั้นก็คือตอนนี้พวกเด็ก ๆ ยังตัวเล็กอยู่ เมื่อไหร่ที่พวกเขาโตขึ้น คงต้องซื้อแตงโมขนาดนี้เป็น 2 ลูกถึงจะพอกินสำหรับพวกเขาทั้งหมด
หลังกินอาหารมื้อเย็นเสร็จแล้ว สามพี่น้องก็เริ่มกลิ้งแตงโมออกมา
พวกเขาทานอาหารเย็นกันตอนหกโมง พอถึงหนึ่งทุ่ม หลินชิงเหอก็ให้โจวชิงไป๋หั่นแตงโมให้พวกเขาทาน
ทันใดเองก็บังเอิญกับที่ท่านแม่โจวแวะมาเยี่ยมและเห็นทั้งครอบครัวกำลังแทะแตงโมกันอย่างเอร็ดอร่อย นางถึงกับถอนหายใจให้ชีวิตอันหรูหราน่าตกใจของลูกชายคนเล็ก
การใช้ชีวิตแบบนี้ต้องใช้เงินเยอะมากแน่ ๆ
“เจ้าสาม ไปหยิบแตงโมมาให้คุณย่าชิ้นหนึ่งสิลูก” หลินชิงเหอบอก
เจ้าสามหยิบแตงโมชิ้นหนึ่งส่งให้คุณย่าของเขา ตอนนี้เด็กน้อยคนนี้เข้าใจคำพูดของคนอื่นแล้ว และสามารถพูดได้คล่องปร๋อเลยทีเดียว
ท่านแม่โจวรับไว้และเอ่ยขึ้นมา “ฉันเพิ่งได้ยินว่าสะใภ้สามในครอบครัวฝั่งแม่เธอคลอดลูกแล้วนะ”
หลินชิงเหอชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ระลึกถึงน้องชายสามตระกูลหลินขึ้นมา ตอนก่อนจะถึงปีใหม่ที่เธอกลับไปเยี่ยมบ้านนั้น เธอไม่รู้เลยว่าสะใภ้สามตระกูลหลินตั้งครรภ์อยู่
ถึงแม้ว่าหลินชิงเหอจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อันดีกับสะใภ้สามตระกูลหลินก็ตาม แต่เธอก็ยังรักน้องชายสามตระกูลหลินอยู่มาก เธอคงต้องไว้หน้าเขาบ้างแม้จะไม่ชอบหน้าภรรยาของเขาเลยก็ตาม
“เดี๋ยวฉันจะรอฟังเรื่องนี้หลังจากที่น้องชายของฉันเอาข่าวดีมาบอกแล้วกันค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า
แตงโมมีรสชาติอร่อยมาก มันมีรสชาติหวานปานกลางในความคิดของหลินชิงเหอ ขณะที่เด็ก ๆ รู้สึกพอใจที่ได้ทานอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่โจวชิงไป๋ก็ยังเพลิดเพลินไปกับการทานด้วย
“คราวหน้าถ้าแม่เข้าอำเภออีก แม่จะซื้อมาอีกลูกนะ” หลินชิงเหอให้สัญญา
สามพี่น้องร้องเฮด้วยความดีใจ แล้วเด็ก ๆ ก็พาเจ้าเฟยอิงออกไปเดินเล่น แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว แต่ท้องฟ้าก็ยังไม่มืด
หลินชิงเหอรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรโดยที่ไม่จำเป็นต้องถาม แต่เธอก็ไม่ได้ห้ามไว้
เด็ก ๆ น่ะควรจะมีกิจกรรมอดิเรกเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง
“คุณเหนื่อยไหมคะ?” หลินชิงเหอหันไปทางโจวชิงไป๋ “คุณอยากให้ฉันนวดให้ไหม?”
โจวชิงไป๋ไม่ได้เหนื่อย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีกับการเอาใจของภรรยา ตอนนี้เด็ก ๆ ทั้งสามก็ไม่อยู่บ้านแล้วด้วย เขาจึงยอมให้เธอนวดตัวให้ตามสบาย
หลินชิงเหอรู้ว่าบนตัวเขามีแต่กล้ามเนื้อ แต่พอเธอกดมือลงไปก็พบว่ามันแข็งตึงไปหมด
“ฉันไม่นวดแล้วล่ะค่ะ” หลินชิงเหอยอมแพ้หลังกดลงไปได้สองครั้ง เพราะกล้ามเนื้อของเขาแข็งเกินกว่าที่จะนวดได้
โจวชิงไป๋ยิ้มกริ่มแล้วก็ดึงตัวภรรยามาไว้ในอ้อมแขน
ในวันอากาศร้อนเช่นนี้ หลินชิงเหอก็ไม่รังเกียจความร้อนและนั่งบนตักเขา เธอเอ่ยขณะสูดกลิ่นหอมสดชื่นจากกายหลังอาบน้ำของชายหนุ่ม “กลิ่นสบู่นี่หอมดีนะคะ”
เขาใช้สบู่ที่เธอเอาไว้ใช้อาบน้ำ หลังใช้ชำระร่างกายเพียงครั้งเดียว คราบไคลและคราบโคลนก็ถูกชะล้างออกไปหมดจดอย่างมีประสิทธิภาพ
“คุณคิดว่าฉันผลาญเงินมากมายไหมคะ? คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายไหม?” หลินชิงเหอคล้องแขนรอบลำคอของชายหนุ่มพลางยักคิ้วหลิ่วตา
โจวชิงไป๋ส่ายหน้า “ไม่เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม