ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 98
บทที่ 98 ทำไมเธอถึงยังไม่ท้อง?
โดย
EnjoyBook
บทที่ 98 ทำไมเธอถึงยังไม่ท้อง?
“ลำบากเธอแล้ว” ได้ยินหลินชิงเหอพูดดังนี้ พี่ชายรองก็รู้สึกใจชื้น
ในตอนนี้ไม่มีเนื้อแจกหรอก หากเขาต้องการซื้อก็ต้องไปสำรวจดูตั้งแต่เช้าตรู่
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” หลินชิงเหอเห็นว่าพี่ชายรองอยากได้เนื้อมากขนาดไหน เธอจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว
เนื้อที่โจวชิงไป๋นำกลับมาเป็นเนื้อหมูสามชั้นธรรมดาคุณภาพดี มันมีอยู่ราวสองถึงสามชั่ง หลินชิงเหอจึงตัดแบ่งออกมาชั่งหนึ่ง เธอไปที่ตลาดมืดในเมืองนานพอที่จะบอกสัดส่วนโดยประมาณได้แล้ว
หลังแบ่งเนื้อหมูสามชั้น 1 ชั่งให้พี่ชายรอง เธอก็เก็บเงินจากเขาเป็นราคาเดียวกับที่ขายในตลาดมืด ถึงจะเป็นอย่างนั้นพี่ชายรองก็กลับบ้านไปด้วยอาการลิงโลด
หากเขาแลกเงินกับคูปองเนื้อแล้วไปซื้อเนื้อเอง ราคาของมันก็คงจะแพงกว่าการซื้อเนื้อในตลาดมืด ดังนั้นการซื้อเนื้อที่ราคาตลาดมืดจึงคุ้มค่ามากกว่า
และไม่ใช่ทุกคนที่กล้าไปตลาดมืด
สะใภ้รองถึงกับอึ้งไปเมื่อเห็นสามีนำเนื้อกลับมา
“แม่เจ้าใหญ่แบ่งให้น่ะ” พี่ชายรองเอ่ยและคืนเงินที่เหลืออยู่ให้หล่อน
“ทำไมมันแพงขนาดนี้?” สะใภ้รองเห็นเงินเหลือกลับมาน้อยนิดแล้วก็ถึงกับเอ่ยลอดไรฟัน
พี่ชายรองอึ้งไป “แพงอะไรกัน? เงินจำนวนนั้นซื้อเนื้อได้ชั่งหนึ่งมาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วเรายังมีเงินเหลืออยู่นะ”
“หล่อนคิดราคาตามตลาดมืดหรือยังไง?” สะใภ้รองยืนกรานอย่างไม่พอใจ
“ชิงไป๋เป็นคนนำเนื้อนี่กลับมาด้วยความยากลำบาก เป็นเพราะแม่เจ้าใหญ่ได้ยินว่าเซี่ยเซี่ยอยากกินเนื้อ หล่อนก็เลยแบ่งให้ผมมาส่วนหนึ่ง ถ้าครอบครัวของเราต้องซื้อ ไม่เพียงแต่ผมต้องเดินทางไปซื้อไกลมาก ผมอาจจะไม่ได้มันมาด้วย ยิ่งกว่านั้นอาสี่เป็นคนซื้อเนื้อมาจากตลาดมืด เขาซื้อมาเท่าไหร่เราก็ต้องจ่ายตามนั้น คุณอยากให้อาสี่ขายคุณถูกกว่านี้เหรอ?” พี่ชายรองเหลือบมองภรรยา
หญิงสาวมองค้อนสามีกลับ
“เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงเรื่องนี้กันแล้ว รีบทำเกี๊ยวเร็วเข้า นี่เป็นเนื้อสามชั้นคุณภาพดีเลยนะ ถ้าเราไม่ใช่พี่น้องกัน อาสี่คงไม่ให้ผมมาหรอก” พี่ชายรองเอ่ยตัดบท ไม่อยากทะเลาะกับหล่อนอีก
เขาจ่ายเงินไปแล้ว สะใภ้รองจะบ่นไปก็ไม่มีประโยชน์ หล่อนเลยนำเนื้อสามชั้นนี้ไปทำเกี๊ยว
ครอบครัวพี่ชายรองที่มีกันห้าคนก็ได้กินอาหารสมใจอยาก การได้กินเกี๊ยวทำให้สะใภ้รองหุบปากเงียบและไม่บ่นอะไรอีก
ครั้งที่แล้วพวกเขาเองก็ได้รับการจัดสรรเนื้อ แต่ตอนนั้นยังไม่แยกครอบครัวกัน แล้วแต่ละคนจะได้ทานได้อย่างไรล่ะ?
ครั้งนี้หล่อนใส่เนื้อลงไปในเกี๊ยวจำนวนครึ่งชั่ง ทำให้อาหารมีรสชาติดีขึ้น ส่วนเนื้อที่เหลืออีกครึ่งชั่งนั้นเก็บไว้กินคราวหน้า
ครอบครัวพี่ชายรองได้กินเนื้อแล้ว ซึ่งได้เนื้อมาจากการไปขอแลกจากครอบครัวน้องชายสี่
เรื่องนี้ทำให้สะใภ้ใหญ่แสดงท่าทีเยาะเย้ย ขณะที่สะใภ้สามแสยะยิ้มเย็นชา หล่อนกระซิบเรื่องนี้ให้พี่ชายสามฟังเป็นการส่วนตัวว่า “หล่อนเพิ่งจะมีเรื่องกับอีกฝ่ายไปเมื่อครั้งที่แล้วแท้ ๆ แต่กลับหน้าไม่อายไปขอเนื้อจากทางนั้น ช่างหน้าใหญ่ใจโตเสียจริง ๆ”
“แล้วครอบครัวเราล่ะจะไปขอแลกเนื้อกับเขาไหม?” สายตาของพี่ชายสามดูล่องลอย เขาเองก็อยากกินเนื้อด้วยเหมือนกัน
สะใภ้สามเอ่ยปฏิเสธ “จะกินอะไรล่ะคะ? เดี๋ยวอีกไม่นานก็ได้แบ่งเนื้อกันแล้ว กินหลังจากนั้นมันผิดตรงไหนคะ?”
“คือว่า ตอนนี้คุณกำลังท้องอยู่นะ คุณควรจะต้องได้ทานเนื้อบ้าง” พี่ชายสามยิ้มกรุ้มกริ่ม
ใช่แล้วล่ะ หล่อนตั้งครรภ์อีกครั้งหลังจากที่โจวต้งต้งเกิดได้เกือบ 1 ปี
หลังคลอดอู่นีไปแล้วมันก็ใช้เวลาหลายปีอยู่ก่อนจะมีโจวต้งต้ง แต่หล่อนก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าตนเองตั้งครรภ์อีกครั้งภายในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
หล่อนแน่ใจเรื่องนี้เพราะเดือนนี้รอบเดือนของหล่อนขาดหายไป หากรอดูเดือนหน้าก็จะรู้เอง ไม่จำเป็นต้องไปตรวจที่สถานีอนามัยเลย
แต่พูดตามตรงแล้วอาการแบบนี้มันใช่
หลินชิงเหอยังไม่รู้เรื่องนี้ เธอมารู้เอาตอนที่ไปรับการแจกจ่ายเนื้อประจำปีที่ 25 แล้วบังเอิญเจอกับสะใภ้สามพอดี
คำว่าตกใจก็ยังไม่พอในการอธิบายสีหน้าของหลินชิงเหอ “เร็วมากเลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย?”
เธอรู้สึกว่าต้งต้งเพิ่งจะคลอดไปไม่นาน หล่อนก็ตั้งครรภ์อีกแล้ว
สะใภ้สามหัวเราะ “ไม่มีอะไรหรอก เธอน่าจะท้องในเร็ว ๆ นี้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม