ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 916

ณ โรงน้ำชาที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงออกไปสามร้อยกว่าลี้

มีรถม้าที่ไม่ได้ดูสะดุดตามากนักหยุดลงอย่างช้า ๆ บนฝากฟ้ามีนกอินทรีทองบินทะยานอยู่ด้านบน จากนั้นก็ค่อย ๆ ร่อนลงมาเกาะบนหลังคารถม้า และจัดแต่งขนของมันด้วยท่าทีสบาย ๆ

มู่หรงฉียกปีกหมวกไม้ไผ่บนหัวขึ้น และหมุนตัวกลับมาแหวกผ้าม่านรถขึ้น “เหนื่อยกันแล้วใช่ไหม ลงมาจากรถมาดื่มชากันหน่อยเถอะ”

อวิ๋นเย่ว์รีบดิ้นตัวออกมาจากอ้อมแขนของชิงฮวน และกางแขนทั้งสองข้างออกเข้าโอบรอบคอของมู่หรงฉีให้เขาอุ้มออกมาจากรถ และหอมไปหนึ่งฟอดบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางของเขา

ชิงฮวนยกม่านขึ้นมุดตัวออกมา และกระโดดลงจากรถม้า จากนั้นก็จามขึ้นมาหลาย ๆ ครั้งติดกัน

เธอลูบจมูกเล็กน้อยและบ่นพึมพำ “จะต้องมีใครด่าหม่อมฉันอย่างแน่นอน เสด็จพ่อต้องรู้แล้วว่าหม่อมฉันลักพาตัวท่านไป เกรงว่าคงกำลังด่าหม่อมฉันลับหลังจนหลังพรุนหมดแล้วกระมัง”

มู่หรงฉีไม่ได้โต้แย้งอะไร เพราะบังเอิญว่าเขาเองก็คิดแบบนี้เช่นกันเหมือนกัน

“พวกเราท่องเขาลำเนาไพรกันมาตลอดทาง เดินทางบ้างหยุดแวะพักบ้าง ก็ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อจะส่งคนไล่ตามมาหรือไม่?”

ชิงฮวนชำเลืองมองไปยังทิศทางของเมืองหลวง “ยังต้องพูดอีกหรือเพคะ พระองค์รักในศักดิ์ศรีและเจ้าคิดเจ้าแค้นเป็นที่สุด ตามมาโต้ง ๆ คงไม่มีหรอก แต่ถ้าแอบไล่ตามมาต้องมีไม่น้อยอย่างแน่นอน”

มู่หรงฉีส่ายหัวอย่างเอือมระอา “อย่าได้ทำให้ตาเฒ่าโกรธมากเลยจะดีกว่า”

“อายุปาไปหกสิบแล้ว แต่เสด็จพ่อยังทรงพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง และยังอยู่ในวัยที่ขิงก็รา ข่าก็แรง เป็นช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์และเลือดร้อนอยู่เลย ถ้าหากท่านสืบทอดราชบัลลังก์ขึ้นมาจริง ๆ ตาเฒ่าฮ่องเต้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังคงไม่มีที่จะระบายออกมา ทุกวันนี้ก็มักจะดวลประลองกับเสด็จแม่อยู่เรื่อย อย่างมากก็ให้นางในวังหลวงตามเก็บกวาดจนหัวหมุน แต่ถ้าพระองค์ร่วมมือกับเสด็จแม่มาวางแผนเล่นงานพวกเราสองคนและลูก ๆ ละก็ แค่คิดก็รู้สึกอนาถใจแล้ว”

มู่หรงฉีไม่มีคำอื่นจะพูดแล้ว เพราะตัวเองกับชิงฮวนโดนกระทำก็ไม่ใช่ครั้งสองครั้งเสียเมื่อไร ปกติถ้าตาเฒ่าฮ่องเต้กับพระสนมฮุ่ยเฟยเจอกันเป็นอันต้องทะเลาะดวลกัน ทะเลาะกันจนเหนื่อยก็เบื่อ พอรู้สึกเบื่อก็มักจะนึกถึงจวนอ๋องฉีและมาเดินเล่นเรื่อยเปื่อยหนึ่งรอบโดยอ้างคำพูดสวยหรูว่ามาเยี่ยมหลาน แต่แท้จริงแล้วมาหาความสนุกต่างหากล่ะ มาสอนพวกเด็ก ๆ ว่าจะแกล้งคนยังไง พยายามจับคู่ให้ และแสดงอำนาจบารมีที่มี ก่อกวนจนจวนอ๋องฉีจนอลหม่านความวุ่นวาย พอทำจนพอใจแล้วก็กลับวังหลวงไปนอนหลับสบายใจเฉิบ

จวนอ๋องฉีทุกคนตั้งแต่บ่าวรับใช้ไปถึงเจ้านาย เว้นแต่อวิ๋นเย่ว์กับอวิ๋นเฉิน ทันทีที่ได้ยินว่าฮ่องเต้เสด็จมา ก็พากันอกสั่นขวัญแขวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทียนซื่อกับโตวโตว ที่กลัวว่าพอพระสนมฮุ่ยเฟยจะทรงดีพระทัยเกินไป และตกรางวัลยกตัวเองให้ไปปรนนิบัติเหล่าบุรุษ พวกนางจึงหลบเลี่ยงอย่างกลัวสุด ๆ แม้แต่ฮวนฮวนยังมุดเข้าไปอยู่ในบ้านสุนัขไม่กล้าออกมา

แค่คิดก็รู้แล้วว่าหากในอนาคตข้างหน้าหากตาเฒ่าฮ่องเต้สละราชบัลลังก์ จะต้องว่างทั้งวันไม่มีอะไรทำ และชีวิตของพวกเขาทั้งสองคนคงต้องพบกับความทุกข์ยากเหมือนกับตกนรกทั้งเป็นมากแค่ไหน

มู่หรงฉีอุ้มอวิ๋นเฉินไว้ในอ้อมแขน ข้างละหนึ่งคน “รออีกไม่กี่ปีให้เสด็จพ่อแก่ขึ้นมาจริง ๆ ก่อน อวิ๋นเช่อก็น่าจะเผชิญหน้าด้วยตัวเองคนเดียวได้แล้ว พวกเราก็คงจะท่องยุทธภพเที่ยวเล่นจนเหนื่อยแล้ว พอถึงเวลานั้นค่อยกลับเมืองหลวงไปให้พระองค์ด่าสักหนึ่งยกเพื่อระบายความโกรธก็น่าจะได้แล้วกระมัง

ชิงฮวนเหลือบตามองเขาเล็กน้อย “คิดสวยหรูเกินไปแล้ว เสด็จพ่อนะหรือจะยอมปล่อยให้พวกเราเที่ยวเตร่เป็นอิสระได้? ตอนนี้ควรคิดหาวิธีหลบยังไงให้พ้นเงื้อมมือของพระองค์ก่อนจะดีกว่า ค่อยมาคิดเรื่องอีกหลายปีต่อจากนี้ที่หลังเถอะ”

อวิ๋นเย่ว์อดไม่ได้ที่จะพูดแทรก “ใช่แล้ว ข้ากับพี่เฉินน่ารักขนาดนี้ คนของเสด็จปู่จะต้องมองแวบเดียวก็มองออกทันทีอย่างแน่นอน”

อวิ๋นเฉินพูดเนิบ ๆ “หากเจ้าพูดเช่นนี้ ท่านแม่ก็คงจะทิ้งพวกเราสองคนด้วย”

อวิ๋นเย่ว์ส่ายหัวอย่างมั่นใจ “ไม่มีทางหรอก นั่นมันเสียสติมากเลยนะ”

อวิ๋นเฉินส่งเสียงฮึดฮัดเล็กน้อย “พี่ใหญ่ยังถูกทิ้งไปแล้ว เจ้าคิดว่าไงล่ะ?”

มีตัวอย่างให้ดูก่อนหน้านี้แล้ว สองคนนี้เพื่อไล่ล่าหาความสงบสุข มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้บ้าง?

อวิ๋นเย่ว์โอบรอบคอมู่หรงฉีแน่น จากนั้นก็จุ๊ปอย่างออดอ้อนและพูดประจบประแจงว่า “พวกเจ้าเป็นผู้ชายนี่น่า ข้าเป็นคนรักของท่านพ่อเมื่อชาติที่แล้ว เขาไม่มีทางทิ้งข้าได้ลงหรอก”

อวิ๋นเฉินมองดูน้องสาวของตัวเองอย่างเห็นอกเห็นใจ และยื่นมือเล็ก ๆ จิ้มไปที่หัวใจของนาง “เจ้ากำลังยั่วยุระดับความหึงหวงของท่านแม่ของพวกเราหรือ? เจ้าลืมสิ่งที่เสด็จปู่บอกแล้วหรือยังไง?”

เหลิ่งชิงฮวนถูกคำพูดตอกกลับซ้ำเติมอีกครั้ง ในที่สุดก็ทนไม่ไหวที่จะพูดแทรกขึ้นมา “เสด็จปู่ของเจ้าพูดว่าอะไรหรือ?”

อวิ๋นเย่ว์ทำปากจู๋เหมือนตูดเป็ด “เสด็จปู่บอกว่า แค่มียุงตัวเมียมาดูดเลือดท่านพ่อหนึ่งคำ ท่านแม่ก็สามารถไล่ตามฆ่ามันสิบแปดชั่วโคตรได้”

อวิ๋นเฉินอัดอั้นจนหน้าแดง เมื่อครู่ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ตอนนี้จึงพูดเสริมเพิ่มเติมออกมา “เสด็จปู่ยังบอกอีกว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องไม่ให้ยุงเก็บเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านพ่อเอาไว้ในท้องได้”