ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 670

เหลิ่งชิงเหยาวางแผนแน่นอน และคำนวณวันเวลา เตรียมแผนเอาไว้ในใจแล้ว

นางเลือกวันรุ่งขึ้นที่ตนเองเป็นประจำเดือน

วิธีการห่วยมาก นางแอบยัดกลิ่นชะมดห่อหนึ่งลงในหมอนของตนเอง และยัดอีกห่อลงในหีบเสื้อผ้าของแม่นม

ระยะนี้ ตั้งแต่นางตั้งครรภ์ ข้างกายล้วนเป็นแม่นมที่พระชายาเฮ่าส่งมาปรนนิบัติ อาหารการกินในชีวิตประจำวันของตนเองล้วนเป็นพวกนางรับชอบดูแล

ตอนเหลิ่งชิงเหยาทำอุบายนี้ แม่นมเพิ่งจะเอาหมอนไปตากแดดให้นาง และเปลี่ยนใหม่เป็นปลอกหมอนปักลายบุพผา

นางกำชับหมอในจวนล่วงหน้า ขอเพียงหลังจากวินิจฉัยโรค บอกอ๋องเฮ่าว่า เด็กในท้องของตนเองรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว จากนั้น แกล้งเจอกลิ่นชะมดที่ซ่อนเอาไว้ในหมอนโดยบังเอิญ ส่วนเรื่องที่เหลือปล่อยให้นางจัดการเอง

แบบนี้ ทั้งสองคนก็สามารถถอนตัวออกมาได้ ฝ่าบาทก็ตำหนิมาถึงนางไม่ได้

ส่วนอ๋องเฮ่า เพราะว่าเสียดุล จึงอาจจะเป็นห่วงตนเองมากขึ้น

แน่นอนว่า เขาต้องตามสืบสวนแน่ๆ ว่ากลิ่นชะมดภายในหมอนนี้แท้จริงแล้วมาจากไหน ถึงเวลานั้น ผู้ต้องสงสัยถูกจับพร้อมกับของโจร แม่เฒ่าไม่มีทางแก้ต่าง

และแม่เฒ่าก็เป็นคนที่พระชายาฉีส่งมาสอดแนม นางหนีความรับผิดชอบไม่พ้นแน่ ถึงจะมีร้อยปากก็ยากจะแก้ตัว

ถึงแม้ว่าวิธีนี้จะห่วยมาก แต่ก็ได้ผล นางคำนวณว่าทำแบบนี้จะสามารถทำลายภาพลักษณ์ของพระชายาฉีต่อหน้าอ๋องเฮ่าได้

ทุกอย่างล้วนดำเนินตามแผนการของนางอย่างเป็นระเบียบ รวมถึงเตรียมเลือดไว้ล่วงหน้า

นางวางจัดการทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง กรีดร้องอย่างหวาดกลัว จากนั้นมีเลือดไหลคดโค้งลงมาตามขากางเกง นางกุมท้อง คุกเข่าลงบนพื้น และทำท่าทางเจ็บปวดมาก

สาวรับใช้พยุงนางไปนอนบนเตียง แม่นมวิ่งไปเชิญหมอและอ๋องเฮ่า

อ๋องเฮ่ารีบมาอย่างรีบร้อน ใบหน้าเยือกเย็นเหมือนกับน้ำ พระชายาเฮ่าตามอยู่ข้างๆ เขา อ่อนปวกเปียก เหมือนกับนกน้อยอิงแอบคน

“อยู่ดีๆ ทำไมถึงเกิดเรื่องล่ะ”

เหลิ่งชิงเหยาเช็ดน้ำตาอย่างเสียใจไปพลาง และเหลือบมองสีหน้าของอ๋องเฮาอย่างระมัดระวังไปพลาง

“ท่านอ๋อง ขอโทษเพคะ หม่อมฉันปกป้องลูกในท้องของตนเองไม่ดี เลือดไหลเยอะมาก เกรงว่าจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว หม่อมฉันกลัวมาก!”

อ๋องเฮ่าตบหลังนางเบาๆ “ไม่มีทางเป็นอะไรหรอก เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะหาพยายามรักษาลูกของพวกเราเอาไว้ทุกวิถีทาง”

เหลิ่งชิงเหยาร้องไห้จนหายใจไม่ทัน “ตอนแรกยังดีๆ อยู่เลย หม่อมฉันระมัดระวังตลอด ทำไมจู่ๆ ถึงเลือดออกล่ะ”

อ๋องเฮ่าลุกขึ้นจากที่นั่ง “หมอติง เด็กคนนี้จะเป็นอะไรไม่ได้เด็ดขาด”

หมอก้มหน้าลง และลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเตียง ควักกระเป๋าตรวจโรคออกมาอย่างเอื่อยเฉื่อย วางนิ้วลงบนชีพจรของเหลิ่งชิงเหยา ไตร่ตรองเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้น และรายงานอ๋องเฮ่าอย่างมั่นใจ

“ทูลท่านอ๋อง ร่างกายของพระชายารองไม่มีอุปสรรค เด็กก็ปลอดภัยดี”

พอคำพูดนี้หลุดออกมา เหลิ่งชิงเหยามึนงงทันที

แตกต่างจากแผนการที่นางวางเอาไว้ได้อย่างไร คุยกันแล้วว่าจะฉวยโอกาสทำให้เด็กในท้อง ‘แท้ง’ มิใช่หรือ

นางส่งสายตาไปทางหมออย่างต่อเนื่อง หมอเอาแต่ก้มหน้า ไม่พูดไม่จาสักคำ

“แต่ แต่เมื่อสักครู่เลือดไหลเยอะมาก”