ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 919

ชิงฮวนเขม็งตามองอย่างตั้งใจ พระชายาฉีผู้นี้เป็นเพียงหญิงสาวอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปีเท่านั้น แต่แต่งตัวตัวเป็นหญิงสาวมีอายุ ยกมวยผมสูง และปักปิ่นเงินไว้ที่ผม เครื่องแต่งกายก็ดูเรียบง่าย ใบหน้าไม่มีการแต่งแต้มแป้งมากมาย

ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

และหลังม่านของนางก็กระเพื่อมขึ้นจนทำให้ชิงฮวนกับมู่หรงฉีสามารถมองเห็นอีกสองคนที่อยู่เบื้องหลังอย่างชัดเจน ทั้งหมดล้วนเป็นพวกไว้หนวดไว้เครา บนศีรษะสวมหมวกผ้าแพรบาง ๆ และสวมเสื้อคลุมสีเขียวอมเทา ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง ไม่กล้าปรากฏตัวออกมา ได้แต่แอบมองเหลิ่งชิงฮวนเล็กน้อย จากนั้นก็รีบก้มหน้าลงอย่างลนลานไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองอีก

ชิงฮวนชำเลืองมอง เหมือนใบหน้าของทั้งสองคนนี้จะดูคุ้นตาเล็กน้อย ราวกับว่าเคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน

ตัวที่ขดอยู่บนพื้น คงเป็นสองตัวในสามตัวน้อยที่อวิ๋นเช่อมีนั้นเอง ตอนนี้ต้องเรียกมันว่าเจ้าใหญ่สามตัวแล้วล่ะ

ชิงฮวนชำเลืองมองไปที่อวิ๋นเฉินกับอวิ๋นเย่ว์ที่มีรอยยิ้มชั่วร้าย ทันใดนั้นก็เข้าใจทันทีว่าต้องเป็นเด็กน้อยสองคนนนี้ที่อดกลั้นไม่ไหวปล่อยงูพิษออกมา

เพียงแต่ทำไมงูตัวนี้ถึงไปอยู่บนตัวพวกเขาสองคนได้ล่ะ?

สองตัวหรือสามตัวกันแน่?

ถ้าลูก ๆ ทั้งสามคนมีคนละตัว เช่นนั้นก็แย่แล้วนะสิ

เพราะว่าระหว่างงูสามตัวนี้ มีประสาทสัมผัสระหว่างกันที่ประหลาดเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่สามารถตรวจจับตำแหน่งที่ชัดเจนได้ แต่ทักษะพื้นฐาน และทิศทางประมาณการ ยังสามารถกะกันได้อยู่

แบบนี้ไม่เท่ากับว่าตัวเองได้เปิดเผยตำแหน่งที่อยู่ไปแล้วหรอกหรือ?

อวิ๋นเช่อเจ้าเด็กคนนี้เป็นคนที่มีไหวพริบเสียจริง คาดไม่ถึงว่าจะเหลือลูกเล่นไว้ข้างหลังเสียด้วย!

ถ้าหากตาเฒ่าฮ่องเต้รู้ที่อยู่และตำแหน่งทิศทางของตัวเองแล้วละก็ เขาจะต้อง...

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนเต้นไม่เป็นจังหวะเล็กน้อย ชำเลืองไปที่พระชายาฉีตัวปลอมคนนั้นและร้องอุทานเสียงดัง “แย่ล่ะ ติดกับดักแล้ว!”

มู่หรงฉีเองก็ตอบสนองได้ในเวลาเดียวกับนางเช่นกัน เขารีบเข้าไปกอดอวิ๋นเฉินกับอวิ๋นเย่ว์ไว้ “รีบไปเร็วเข้า!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบวิ่งหนีออกไปดีกว่า

รถม้ายังจอดอยู่ข้างนอก ขึ้นรถม้าก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธีใหม่

ด้วยเหตุนี้งูพิษสองตัวนี้ก็ไม่สนใจที่จะเอาแล้ว ทั้งสองคนรีบอุ้มลูกขึ้นมาพังประตูออกไปทันที

ยังไม่ทันได้หนีออกจากหุบเขายาเทพเซียนที่ว่า ก็ได้ยินเสียงเกือกม้าข้างนอกดังกึกก้อง ผสมกับเสียงดังกระทบกันของชุดเกราะ ทันทีที่มู่หรงฉีได้ยินความเคลื่อนไหวของนอก ก็รู้ทันทีว่าหุบเขายาแห่งนี้ถูกล้อมรอบเอาไว้หมดแล้ว

ทุกคนงงตาแตกกันไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าทั้งคู่อยู่ดีไม่ว่าดี ยังไม่ได้ทำอะไร จะวิ่งหนีกันทำไม? และเรื่องราวก็ไปถึงจวนขุนนางและจวนทหารเสียแล้ว หรือว่าจะเป็นท่านอ๋องฉีที่นำกำลังทหารมาจับกุมผู้ที่มาก่อกวนงั้นหรือ?

ได้ยินมาว่าท่านอ๋องฉีเป็นคนชอบปกป้อง เป็นจริงอย่างที่ว่าไว้ไม่มีผิด เพียงแต่น่าสงสารฮูหยินคนนี้ที่พูดจาออกมาแบบนี้เพราะต้องการความยุติธรรม

แปดในสิบของคนทั้งหมดล้วนมีความคิดเช่นนี้

มู่หรงฉีเห็นว่าตัวเองถูกล้อมไว้แล้ว ก็ไม่ได้รีบร้อนหรือตื่นตระหนกแต่อย่างใด เพียงแค่ถอนหายใจเบา ๆ

“ธรรมะสูงหนึ่งคืบ มารร้ายก็สูงกว่าหนึ่งศอกเช่นกัน ดูจากสถานการณ์แล้ว เสด็จพ่อน่าจะจับทิศทางการหลบหนีของพวกเราได้นานแล้ว และวางกับดักนี้เอาไว้ล่วงหน้าเพื่อรอให้พวกเราก้าวเข้ามาติดกับดัก พระองค์คำนวณไว้อย่างดีแล้วว่าเจ้าคงจะไม่มองดูอยู่เฉย ๆ แน่นอน”

“ดูท่า พอพวกเรามาถึงหุบเขายาแห่งนี้ ที่จริงแล้วก็ถูกมองออกตั้งนานแล้ว”

มู่หรงฉีพยักหน้า “คนที่ซ่อนตัวอยู่หลังม่านในห้องนั้น เป็นหมอหลวงสองคนในวังหลวงจริง ๆ เสด็จพ่อทุ่มเทสุดกำลังเหลือเกิน เดิมทีข้าคิดว่าพระองค์จะใช้อุบายทรมานร่างกายตัวเองและประกาศออกมาว่าป่วยหนักหลอกให้พวกเรากลับเมืองหลวงเสียอีก ไม่คิดว่าจะใช้วิธีเหนือชั้นเช่นนี้”

ชิงฮวนเองก็ถอนหายใจออกมาเช่นกัน “พวกเราก็แค่อยากลาหยุดยาวให้กับตัวเองเท่านั้นเอง อยากเที่ยวอย่างอิสรเสรีหลาย ๆ ปี ไม่ใช่ว่าจะไม่กลับไปเสียหน่อย เสด็จพ่อทรงใจแคบเกินไปแล้ว”

ในใจอดไม่ได้ที่จะบ่นกระปอดกระแปด เมื่อเปิดอ่านประวัติศาสตร์ย้อนดูที่เคยมีมา ไม่เคยเห็นว่าฮ่องเต้องค์ไหนเกษียณอายุก่อนกำหนดสักคน คิดถึงเมื่อตอนแรก ตอนที่ตาเฒ่าฮ่องเต้คนนี้ทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้นั่งบนราชบัลลังก์ ก็ไม่ลังเลที่จะหลอกสาวน้อยในจวนกั๋วกง ตอนนี้เล่นสนุกจนพอใจแล้วก็อยากจะสละทิ้งไปเสียยังงั้น

ทั้งสองคนกำลังบ่นกระปอดกระแปดอยู่นั้น พระชายาฉีตัวปลอมที่อยู่ข้างใน หมอหลวง และสาวใช้ที่หยิ่งผยองคนนั้นก็เดินออกมาทั้งหมดแล้วคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกัน

“ถวายบังคมองค์รัชทายาท พระชายารัชทายาท”

ทุกคนยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ เกิดอะไรขึ้น ใครกันแน่ที่เป็นพระชายาตัวจริง? ทำไมถึงกลับตาลปัตรกันเช่นนี้ได้?

เจ้าดึงข้า ข้าดึงเจ้า ทุกคนต่างพากันคุกเข่าลง

กองกำลังทหารที่ล้อมรอบหุบเขายาเอาไว้ด้านนอกประตูทำการหลีกทางเปิดช่องทางตรงกลางยาว ๆ ให้กับนายพล

มู่หรงฉีกับชิงฮวนเงยหน้าขึ้นก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก “จิ่งอวิ๋น?”

เหลิ่งชิงฮวนเจ้าคนสารเลวและอกตัญญูจงฟังราชโองการ!!!