ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 920

อ่านเสร็จทั้งสองคนก็นั่งเงียบไป

มู่หรงฉีกระแอมไอเบา ๆ และกระซิบที่ข้างหูของชิงฮวน “มีเพียงข้อสองเท่านั้นที่ดูเหมือนจะง่ายหน่อย”

“ไสหัวไป!”

“ขอรับ”

ฉีจิ่งอวิ๋นพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ และดวงตาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

ชิงฮวนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ตาเฒ่าฮ่องเต้กำลังวางแผนอะไรอีกเนี่ย? ทำไมถึงมีความคิดอยากจะได้แคว้นซีเหลียงอีกแล้วล่ะ?”

โปรดอภัยที่เธอเป็นผู้หญิงจึงไม่ค่อยชอบการทำสงครามเพื่อขยายอาณานิคมจริง ๆ เพราะต้องทำให้ผู้คนต้องทุกข์ทรมาน และหลั่งเลือดเป็นสายน้ำ

ฉีจิ่งอวิ๋นมองไปที่พระชายาตัวปลอมคนนั้น และบ่นพึมพำ “ท่านรู้หรือไม่ว่าเพราะอะไรฝ่าบาทต้องวางแผนสร้างสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นมา?”

“ย่อมต้องทำไปเพราะต้องการล่อเสือออกจากถ้ำให้พวกเราติดกับดักนะสิ”

ฉีจิ่งอวิ๋นยิ้มเล็กน้อย “ถูกครึ่งหนึ่ง”

“เรื่องราวเป็นมาอย่างไร?” มู่หรงฉีเอ่ยถาม

“สามวันก่อน แคว้นซีเหลียงส่งทูตมาเข้าเฝ้าฝ่าบาท”

ชิงฮวนกับมู่หรงฉีต่างตกใจ พากันหยุดล้อเล่น เรื่องใหญ่ระดับประเทศไม่สามารถเห็นเป็นเรื่องตลกได้

ฉีจิ่งอวิ๋นจึงพูดต่อ “แคว้นซีเหลียงเกิดโรคระบาดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว และไม่ทราบแหล่งที่มาที่ไป แม้ว่าประชาชนจะไม่ได้เสียชีวิตและบาดเจ็บมากนัก แต่ก็ทำให้กำลังแรงงานของพวกเขาอ่อนแอลงอย่างมาก นอกจากนี้ความสามารถในการสืบพันธุ์ของวัวและแกะของพวกเขาก็ลดลงเช่นกัน ไม่เพียงแต่จะมีจำนวนลดลง และยังมีอาการแปลก ๆ ต่าง ๆ นานาที่หาพบได้ยากเกิดขึ้น

โรคระบาดโรคนี้ยังคงระบาดมาจนถึงปีนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่คลี่คลาย แต่สถานการณ์ยังเลวร้ายลงเรื่อย ๆ ในระยะยาว หากทางแคว้นซีเหลียงต้องการอยู่รอดต่อไปให้ได้ จะต้องอาศัยการทำสงครามเพื่อปล้นเสบียงเท่านั้น แต่ตอนนี้หากพวกเขากล้าทำสงครามกับฉางอัน มีเพียงแค่ต้องตายทางเดียวเท่านั้น

กษัตริย์แคว้นซีเหลียงคิดหาวิธีแก้ไขอะไรไม่ออก และได้ยินมาว่าฉางอันของเรามีทักษะทางการแพทย์ที่พัฒนาก้าวไกล เป็นมังกรซ่อนพยัคฆ์หมอบ ดังนั้นจึงได้ส่งคณะทูตมา หวังให้ฉางอันยื่นมือออกมาช่วยเหลือและช่วยพวกเขาให้ผ่านภัยพิบัติในครั้งนี้ได้”

ชิงฮวนเข้าใจในทันที “โรคระบาดที่พวกเขาพูดถึง คงไม่ได้หมายถึงโรคบรูเซลโลซิสใช่ไหม?”

ฉีจิ่งอวิ๋นพยักหน้า “ท่านผู้เฒ่าที่เมื่อครู่นี้มาหาหมอท่านนั้น เป็นคนที่ติดเชื้อโรคนี้พอดี พวกหมอหลวงในวังหลวงไม่มีความรู้เกี่ยวกับโรคนี้เลย ดังนั้นฝ่าบาทจึงได้จัดสถานการณ์นี้ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบว่าท่านมีวิธีควบคุมการแพร่ระบาดของโรคหรือไม่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าสำหรับพี่สะใภ้ใหญ่แล้ว มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเลย”

หากโรคระบาดในแคว้นซีเหลียงเกิดจากการแพร่กระจายของไวรัสบรูเซลโลซิสจริง ๆ การจะควบคุมโรคก็ไม่ใช่เรื่องยาก ชิงฮวนรู้วิธีการการแพร่กระจายของเชื้อโรคและรู้แหล่งที่มาของโรคเป็นอย่างดี

สามารถใช้น้ำยาตรวจหาโรคก็สามารถทำการตรวจเชื้อโรคออกมาได้ จากนั้นก็กำจัดวัวและแกะที่ติดเชื้อทั้งหมด ส่วนปศุสัตว์ที่ไม่ติดเชื้อก็จะฉีดวัคซีนให้ เช่นนี้ก็จะสามารถควบคุมวงจรวัฏจักรที่เลวร้ายนี้ได้ อีกทั้งสามารถยับยั้งการแพร่กระจายของเชื้อโรคจากแหล่งที่มาของมันได้

ส่วนประชาชนที่โชคร้ายติดเชื้อโรคนี้ ถ้าจะรักษาก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ระยะการรักษาค่อนข้างนานก็เท่านั้น

แต่ว่ามีสิ่งหนึ่ง ถ้าหากต้องการควบคุมการแพร่กระจายของไวรัสบรูเซลโลซิสให้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แคว้นซีเหลียงจำเป็นต้องตัดมือตัดเท้าของตัวเองทิ้ง โดยการนำปศุสัตว์ที่ติดเชื้อไวรัสทั้งหมดมาจัดการทิ้งให้สิ้นซาก ไม่สามารถเก็บไว้แม้แต่ตัวเดียว สำหรับชนเผ่าที่เร่ร่อนแล้ว ปศุสัตว์เป็นทรัพย์สินของพวกเขา ทำเช่นนี้จะเป็นการสูญเสียเม็ดเงินทางเศรษฐกิจอย่างมาก

ฤดูหนาวนี้คงจะเป็นเรื่องยากมากสำหรับพวกเขาในการใช้ชีวิตให้ผ่านพ้นไป

หากแคว้นซีเหลียงต้องการอยู่รอดจากหายนะครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ต้องขอความช่วยเหลือทางการแพทย์จากฉางอันเท่านั้น ในด้านเศรษฐกิจและเสบียงอาหาร ก็ต้องการความช่วยเหลือด้วยเช่นกัน

ตาเฒ่าฮ่องเต้ต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ฉวยโอกาสเจรจากับเสือเพื่อขอหนังเสือ โดยการเข้าควบคุมเศรษฐกิจของแคว้นซีเหลียงและเริ่มสงครามเศรษฐกิจที่ปราศจากสงคราม

ธุระเรื่องนี้ ตัวเองกับมู่หรงฉีจำเป็นต้องรับไว้สินะ มิเช่นนั้นแคว้นซีเหลียงและประชาชนจะต้องตกอยู่ในเพลิงและสงครามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตัวเองจะวิ่งไปปอกลอกแคว้นซีเหลียง ยังให้ประชาชนแคว้นซีเหลียงกตัญญูขอบคุณตัวเอง เคารพเป็นพระโพธิสัตว์อีก

เมื่อเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ที่ลึกลับราวกับมหาสมุทร จากการมาเที่ยวเล่นในวันหยุด ที่เดิมทีวางแผนสะดิบดีว่าจะไปกินลมชมวิวดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์ต้องกลายมาเป็นออกมาปฏิบัติงานเสียได้

ชิงฮวนกับมู่หรงฉีสบตากันอย่างจนใจ จากนั้นชิงฮวนก็ยิ้มพร้อมพูดปลอบใจ “บรรยากาศของพระอาทิตย์ตกดินและดวงดาวยามค่ำคืนของทุ่งหญ้าแห่งนี้ก็ไม่เลวร้ายมากนัก พวกเราสามารถพาเด็ก ๆ ไปขี่ม้ารับลม เที่ยวชมฝูงวัว ฝูงแกะในทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ได้”