ทะลุมิติมาป่วนหัวใจ ท่านอ๋องจอมหึง นิยาย บท 8

ไป๋หลี่จิ่นเดิมสูงกว่าไป๋หลี่เหิงอยู่ครึ่งหัว แต่ตอนนี้ยืนบนขั้นบันไดข้างเตียง ยิ่งทำให้เขาดูสง่างามและความสูงของเขาบดขยี้ไป๋หลี่เหิงอย่างสมบูรณ์แบบ

เพียงแค่ได้ยินเสียงธรรมดาเท่านั้น ไป๋หลี่เหิงแทบจะทรุดลงนั่งกับพื้น

ท่าทางของซูหงเหว่ยประหลาดใจมาก รีบก้มหัวอย่างรวดเร็วเพื่อซ่อนสีหน้าของเขาไหว

ซูหนิงซานมองซูหนิงซีอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองพลางพึมพำว่า “เป็นไปได้อย่างไร……”

เซ่อเจิ้งอ๋องจะสนใจในซูหนิงซีได้อย่างไร？！

นางเฉียวคว้ามือของซูหนิงซานไว้ด้านหลัง บีบสองสามครั้ง ส่งสัญญาณให้นางหยุดส่งเสียง

เมื่อเห็นว่าซูหนิงซียังคงห่อตัวอยู่ในผ้าห่ม หรือว่านี่อาจจะไม่จริงก็เป็นได้

นังเด็กสารเลวนี่คิดไม่ถึงว่าแม้องค์รัชทายาทจะถีบหัวส่งนางแล้ว นางยังติดต่อเซ่อเจิ้งอ๋องลับหลังอีก

ไม่แปลกใจที่ยกเลิกการอภิเษกกับองค์รัชทายาท ที่แท้ก็มีคนใหญ่คนโตอยู่เบื้องหลังนี่เอง

นางเฉียวกัดฟันด้วยความเกลียดชัง เล็บของนางฝังลึกอยู่ที่ฝ่ามือ ในเวลานี้นางไม่กล้าเอ่ยอันใด ได้แต่ก้มหน้าอย่างไม่เต็มใจ รอคอยโอกาสที่จะได้จัดการซูหนิงซีในวันหลัง

ไป๋หลี่จิ่นกวาดสายตามองผู้ที่อยู่ตรงนั้น นึกขึ้นได้ว่าซูหนิงซียังคงห่อตัวอยู่ในผ้าห่ม จึงรีบหลบสายตาลงและออกไป

ซูหงเหว่ยเดินตามหลังไปด้วยความสั่นเทา ในใจได้แต่ครุ่นคิด

นางเฉียวและซูหนิงซานพากันลุกขึ้นพร้อมทั้งไป๋หลี่เหิง ก่อนจะหันกลับมามองซูหนิงซีก่อนที่ทั้งสามจะค่อยๆเดินออกไปข้างนอก

ซูหนิงซีรีบสวมอาภรณ์ จัดการความเรียบร้อยเล็กน้อย แล้วรีบออกไป

เรื่องราวคืนนี้คลี่คลายลงแล้ว

ด้านนอก ซูหงเหว่ยกล่าวกับไป๋หลี่จิ่นด้วยความละอาย

ไป๋หลี่จิ่นก้มหน้าด้วยความเขิลอายเล็กน้อย ไม่ได้สนใจคำเยินยอใดๆของซูหงเหว่ย นึกถึงคำพูดของเฮยเย่าก่อนหน้านี้“หน้าหนาเข้าไว้จะได้กินเนื้อ[1]”ในใจจึงคิดว่าจะต้องใช้โอกาสนี้คว้าซูหนิงซีเอาไว้ให้ได้

ไป๋หลี่เหิงใบหน้าขมขื่น ต่อว่าซูหนิงซานอยู่ในใจ

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นชายผู้อื่น วันนี้ถูกเขาจับได้ ท้ายที่สุุดก็ยังคงเป็นองค์รัชทายาทอยู่ อยากทำอย่างไรกับชายหญิงชู้คู่นี้ก็ย่อมได้ทั้งนั้น

แต่คนๆนี้กลับกลายเป็นไป๋หลี่จิ่น

เมื่อเห็นซูหนิงซีออกมา ไป๋หลี่จิ่นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อเร็วๆนี้ ข้าได้ยินข่าวลือหนาหู”

นางเฉียวใจเต้นรัว และมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้น

"แม้ว่าโดยปกติข้าจะไม่สนใจข่าวลือนัก แต่ครั้งนี้ ไม่นึกเลยว่าข้ากลับกลายเป็นตัวเอกของข่าวลือนี้"

ไป๋หลี่จิ่นยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ดูแล้วอารมณ์ดีใช่เล่น

ไป๋หลี่เหิงเฝ้าสังเกตท่าทีของเขาอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ของไป๋หลี่จิ่น จึงรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

เสด็จอาเจ็ด ควรจะกริ้วถึงจะถูกสิ

“ เสียหายต่อข้าถือว่าเล็กน้อย แต่กลับทำให้หนิงซีเสียชื่อ เช่นนี้หญิงที่ยังไม่ทันได้แต่งออกจากเรือน จะมีหน้าไปพบเจอผู้คนได้อย่างไร？”

ทุกคนต่างรู้สึกว่าคำพูดเช่นนี้ดูแปลกยิ่งนัก

ไป๋หลี่จิ่นในฐานะเซ่อเจิ้งอ๋อง ในเมืองหลวงมีข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับเขาเช่นนี้ เขายังคิดว่าเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย และกลับกังวลว่าเสียหายต่อชื่อเสียงของซูหนิงซี ？！

เช่นนี้แสดงว่าอย่างไร？

เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าเขาใส่ใจความรู้สึกของซูหนิงซี

ไม่ว่าในใจของผู้อื่นจะคิดเช่นไร เมื่อเห็นซูหนิงซีร่วมมือแสดงสีหน้าหม่นหมองไปด้วย ไป๋หลี่จิ่นจึงเอ่ยต่อว่า “ดังนั้น ข้าขอสั่งให้สอบสวนให้ชัดเจน ค้นหาว่าผู้ใดเป็นผู้ปล่อยข่าวลือ”

นางเฉียวหน้าซีด ใจยิ่งเต้นรัวด้วยความว้าวุ่น

หากไม่ได้นั่งอยู่ เกรงว่านางอาจจะตกใจจนเป็นลมล้มลงไปแล้ว