ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 197

ซ่งฝูหลิงเดินออกไป ช่วงที่เดินผ่านเฉียนเพ่ยอิง นางกระซิบเบาๆ กับท่านแม่ นอกจากเรื่องทองคำแท่งถูกเล็ดลอดออกไป ยังพูดถึงเมล็ดพริกซึ่งผลประโยชน์ตกอยู่ที่หมี่โซ่วแล้ว

เฉียนเพ่ยอิงคิดแล้วรู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดี นางจะเป็นผู้รับผิดชอบฝั่งซ่งฝูเซิงเอง จะไม่ให้คนจับได้แน่นอน

จากสถานการณ์ เรื่องทองคำแท่ง พวกเขาเคยตกลงกันไว้แล้ว

เดิมทีซ่งฝูเซิงบอกว่าไม่ต้องทำให้เป็นเรื่องยุ่งยาก แต่เฉียนเพ่ยอิงไม่เห็นด้วย

เพราะนางคิดไว้แล้ว ถ้าวันใดมีการแบ่งบ้าน ท่านย่าหม่าจะต้องไม่พอใจเป็นแน่

ครอบครัวพวกเขาถูกแบ่งให้อยู่บ้านหนึ่งหลัง พวกเขาทั้งครอบครัวพักรวมกันสี่คนในห้องใหญ่

ต่อจากห้องเตาไฟเป็นของหนิวจั่งกุ้ยกับซื่อจ้วง ลองคิดดูท่านย่าหม่าจะพอใจหรือ เท่ากับว่าเราไม่ได้อยู่กับแม่และพี่ชายของตัวเอง แต่ไปอยู่กับคนอื่นใช่ไหม

ปัญหาที่เกี่ยวกับหมี่โซ่วก็ไม่สามารถที่จะให้เหล่าซ่งใช้ปฏิกิริยาต่อต้านกับท่านย่าหม่าทุกครั้งได้

บางครั้งก็ดูแลไม่ทั่วถึง

สมมุติว่าท่านย่าหม่าแอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจของหมี่โซ่ว จะให้เด็กน้อยใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ ตลอดไปหรือ แม้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็ไม่กล้าใส่ อย่างนั้นจะดีหรือ นอกจากนี้ท่านย่าหม่าก็ปฏิบัติไม่ดีกับหนิวจั่งกุ้ยและซื่อจ้วง ตอนนั้นจะพูดอะไรก็ฟังดูไม่ดี

ถึงตอนนี้ เฉียนเพ่ยอิงคิดพิจารณาถึงซื่อจ้วงกับหนิวจั่งกุ้ยหมดแล้ว

ตอนที่อพยพมา เฉียนเพ่ยอิงเป็นคนพูดเองว่าจะปล่อยสองคนทิ้งไว้ เป็นหรือตายก็จะไม่ยุ่งเกี่ยว

แต่ในตอนนี้เมื่อผ่านเรื่องราวต่างต่าง เฉียนเพ่ยอิงดูแลปกป้องพวกเขามากกว่าใคร

นางดูแลหมี่โซ่วเหมือนเป็นลูกแท้ๆ และดูแลชื่อช่วงกับหนิวจั่งกุ้ยเหมือนคนในครอบครัวของตัวเองแล้ว

ดังนั้น ใช้การต่อต้านไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา จะต้องแก้ปัญหาให้ถูกวิธี

สุดท้ายเลือกเป็นวิธีการนี้ เอาทองคำก้อนออกมาเพื่อปิดปากท่านย่าหม่า

เฉียนเพ่ยอิงไม่ได้ใจกว้างเหมือนลูกสาวของนาง นางแอบสังเกตดูปฏิกิริยาท่านย่าหม่าจะเป็นอย่างไร

เห็นแค่ท่านย่าหม่าเดินออกจากบ้าน อ้อมมาสักครู่ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ไม่มีคนสังเกตว่าท่านย่ามาจากที่ไหน แต่นางทำเหมือนขโมย ลุกลี้ลุกลน และยังกระแอมเบาๆ ใช้มือลูบผมไปมา สุดท้ายเอามือลูบคลำเงินหนึ่งร้อยตำลึง เสร็จแล้วนางจึงใช้มือประคองหลัง