ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 212

ในห้องครัว ไฟจากสองเตากำลังลุกโชนเป็นสีแดง หนิวจั่งกุ้ยเอาหม้อใบใหญ่ที่กำลังต้มน้ำเดือดๆ ที่มีควันลอยอยู่เทลงในกะละมังไม้ไม่หยุด

เพิ่งรู้ว่าในบ้านมีกะละมังไม้รวมกันแค่สามใบ มีถังน้ำหนึ่งถัง

ตอนนี้ พวกเขายังรู้สึกว่ามีภาชนะใส่น้ำอยู่เยอะ และเพราะบ้านเขามีคนน้อยจึงเพียงพอสำหรับใช้งาน

ถ้าเปลี่ยนไปเป็นบ้านคนอื่นล่ะ ตัวอย่างบ้านท่านย่าหม่า กะละมังไม้มีเยอะกว่าบ้านลูกสามของนางแค่หนึ่งอัน ได้รับส่วนแบ่งถังน้ำก็เยอะกว่าบ้านลูกสามของนางแค่หนึ่งอัน แต่คนในบ้านจำนวนเยอะกว่ามาก

บ้านท่านย่าหม่ากำลังต้มน้ำด้วยเตาฟืน แต่ให้สระผมไม่ไหว โดยเฉพาะหากคนทั้งบ้านจะสระผมในคืนนี้ คงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก น้ำสระผมต้องรอตามคิว ตอนนี้คิวยาวจนถึงกลางคืน อาบน้ำคนหนึ่งต่อด้วยอีกคนหนึ่ง ถ้าไม่มีกะละมังคงจะไปอาบในหม้อไม่ได้

ซื่อจ้วงไปรับเสื่อสองผืนจากเออร์ยาและเอาไปแขวนไว้ตรงหน้าต่าง

เมื่อเอาเสื่อแขวนไว้หน้าต่าง ห้องหนึ่งห้องก็จะถูกแบ่งออกเป็นสองห้อง และเริ่มต้นอาบน้ำแล้ว

ซ่งฝูเซิงพาหมี่โซ่วไปที่ห้องเล็กของซื่อจ้วงกับหนิวจั่งกุ้ย

เขาวางกะละมังไว้บนเตา พื้นดินกำลังเย็นจึงกลัวหมี่โซ่วเป็นหวัด

อาบน้ำบนเตา จะทำให้น้ำกระเด็นออกไปเปียกเสื่อจนเกิดความชื้น จะชื้นก็ชื้นไปเถอะ เดี๋ยวค่อยเอาไปผึ่งทีหลัง

“ท่านลุง หอมมาก” หมี่โซ่วใช้มือแตะไปที่ยาสระผมเล็กน้อยแล้วดมหลายครั้ง

ยาสระผมถูกเทลงที่ศีรษะของซ่งฝูเซิง แล้วพูดโกหกว่า “จะไม่หอมได้อย่างไร ข้าซื้อของสิ่งนี้มาราคาแพงมากนะ”

“ท่านลุง ท่านออกไปจากบ้านครั้งนั้นเลยซื้อมาหรือ”

“ออกไปซื้อมาครั้งนั้นแหละ”

“ซื้อมาแพงไหม”

“แพง แต่ไม่มีวิธีอื่น พี่สาวของเจ้าชอบของแบบนี้ แพงกว่านี้พวกเราก็ต้องซื้อ พวกเราเป็นผู้ชายจะให้รัดเข็มขัดยังไงก็ทำให้ผู้หญิงทำบากไม่ได้”

“พูดถูกแล้ว ท่านลุงต้องใช้ให้น้อยลง” หมี่โซ่วคิดว่ายาสระผมมีราคาแพง ต้องใช้อย่างประหยัดมัธยัสถ์

ซ่งฝูเซิงมองไปที่ฟองบนหัว เขาใช้มือลูบฟองที่อยู่บนตาออก แล้วใช้มือจับหมี่โซ่วลงไปในกะละมัง และใช้ฟองสระผมให้หมี่โซ่ว

“เจ้ายังมีเวลาสนใจว่าแพงไม่แพงอีกนะ พวกเราสองคน เป็นผู้ชายต้องอาบน้ำให้สะอาด ไม่อย่างนั้นท่านน้าจะไม่ให้พวกเราขึ้นเตียงเตา หลับตา หลับตาเร็ว”

ผู้ชายสองคนมองไปที่ฟองยาสระผม ซ่งฝูเซิงให้หมี่โซ่วหลับตา อดทนไว้ แล้วตะโกนออกไปข้าง “ซื่อจ้วง เอาน้ำเข้ามาให้หน่อย เจ้าก็เข้ามาสระผมด้วย”

ซื่อจ้วงรู้สึกอาย

ซ่งฝูเซิงบ่นเขาว่า “เจ้ารีบมา เร็วเข้า”

แล้วซ่งฝูเซิงค่อยๆ ใช้น้ำล้างฟองที่หัวออก และเอาน้ำล้างฟองที่หัวหมี่โซ่วออกด้วย “หนิวจั่งกุ้ยหรือ”

“ใช่แล้วน้องเขย”

“รีบยกน้ำเข้ามา” เขาชี้ไปที่กะละมังใบที่สองที่เต็มไปด้วยฟอง “ท่านรีบอาบน้ำเร็ว”

หนิวจั่งกุ้ยไม่ลังเล เพราะเขาเพิ่งได้ยินเสียงบ่นซื่อจ้วง เขาหมุนตัวเข้ามาเพิ่มฟืนไฟให้กับเตาไฟ ขณะเดียวกันปล่อยผมและเข้ามาอาบน้ำในห้องอาบน้ำไปด้วย

เขาอาบน้ำทั้งยังบอกซื่อจ้วงไปด้วย “ซื่อจ้วงเจ้ามาเร็วเข้า เจ้าอาบเสร็จแล้วต้องไปกดดันคนที่มาขุดบ่อน้ำ”

ก่อนพูดคำนี้ เขาหันไปมองซ่งฝูเซิง

เขาก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมน้องเขยถึงทำน้ำสบู่อีกแล้ว เมื่อครู่อาบไปสองครั้งแล้วไม่ใช่หรือ

น้ำที่ใช้หมดไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าทำให้เสียเวลา

หนิวจั่งกุ้ยพบว่าน้ำถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว แค่ซื่อจ้วงอายคนเดียว ต้องใช้น้ำเยอะจนรอให้น้ำเดือดคงไม่ไหว จึงรีบสระผมให้เสร็จ

ใช่แล้ว ฝูเซิงเอายาสระผมไปตีให้เกิดฟองและใช้มือเกาไปที่ศีรษะที่มีฟอง แล้วรูดเอาฟองออกมา ตอนนี้ฟองทั้งหมดไปอยู่ที่หัวของหมี่โซ่วแล้ว

หมี่โซ่วรีบหลับตา เขาไม่ระวังจึงลืมตามอง ฟองไหลเข้าไปในดวงตาจนแสบ จึงไม่กล้าที่จะลืมตาอีก

แต่เขาไม่อยากหลับตาตลอดไป

เขาจึงได้ต่อต้านเบา “ท่านลุง ข้าอาบน้ำสะอาดแล้ว”

ซ่งฝูเซิงบอกว่า “เจ้าสะอาดได้อย่างไร เจ้าเด็กจอมสกปรก เพิ่งอาบได้ไม่ถึงไหนเลย”

ขณะนั้น ซื่อจ้วงอาบจนเสร็จ บนหัวเขามีผ้าผืนนึงที่ไว้เช็ดผม เขาเช็ดผมยังไม่แห้ง ฝั่งโน้น ซ่งฝูเซิงก็ต้องการเพิ่มน้ำอีก

ซ่งฝูเซิงบอกว่า “ซื่อจ้วง ก่อนที่เจ้าเอากะละมังไปตักน้ำ ให้เอากะละมังที่มีฟองส่งไปที่ห้องตรงข้ามที่มีพี่สาวเจ้าอยู่ เอาไปเทลงถังของพี่สาว ให้นางอาบจนเสร็จจากนั้นค่อยไปตักน้ำมาใหม่นะ”

หนิวจั่งกุ้ยใช้เสื้อเก่าพันที่หัวเพราะกลัวถูกความเย็นมากระทบ เขาบอกว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ต้องออกไปเทน้ำทิ้งให้น้องเขย แล้วตักน้ำสะอาดเข้ามา

สุดท้ายซ่งฝูเซิงและหมี่โซ่วล้างฟองที่หัวตัวเองออก ผู้ชายสองคนใช้น้ำกะละมังนี้อย่างคุ้มค่า ที่หัวของหนิวจั่งกุ้ยมีผ้าเก่าๆ พันอยู่ ผมยังเปียก ดูคล้ายกับคนฝั่งอาหรับที่มีผ้าพันหัว เขายกน้ำในกะละมังที่มีฟองส่งไปที่บ้านเกาถูฮู่

ทำไมไม่ไปส่งที่บ้านท่านลุงซ่ง เพราะว่าบ้านท่านลุงซ่งห่างจากที่นี่อีกไกล

หนิวจั่งกุ้ยกับซื่อจ้วงช่วยกันต้มน้ำ ตักน้ำ เพราะว่าน้องเขยต้องการอาบน้ำอีกครั้ง

ทำไมไม่ส่งไปบ้านหลังถัดไปจากแปลงปลูกพริก ที่เป็นบ้านของท่านย่าหม่า

เพราะบ้านท่านย่าหม่า มีน้ำที่มีฟองของซ่งฝูหลิงกับเฉียนเพ่ยอิงส่งไปแล้ว

แต่ว่าเฉียนเพ่ยอิงกับซ่งฝูหลิงชักช้า สองแม่ลูกใช้ถังใบเดียวกันอาบน้ำสระผม และเป็นอ่างอันเดียวที่อยู่ในบ้าน พวกเขาให้กะละมังสามอันกับฝั่งผู้ชายแล้ว และตอนนี้ยังอาบไม่เสร็จ ยังไม่รู้ว่าในห้องนั้นชักช้ากำลังทำอะไรอยู่

บ้านเถียนสี่ฟาได้รับน้ำที่มีฟองของซ่งฝูเซิง และยังมีบ้านเกาถูฮู่ สองบ้านนี้ไม่เคยเห็นของแปลก

เถียนสี่ฟารับกะละมังจากซื่อจ้วงแล้วหัวเราะออกมา เขามองไปที่ซ่งอิ๋นเฟิ่ง “พวกเจ้าแม่ลูกไปอาบเถอะ”