ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 281
แต่เดิมตื่นเช้าขึ้นมา เฉียนเพ่ยอิงมีหน้าที่ทำอาหารให้ทั้งครอบครัวและท่านย่าหม่า ซ่งฝูเซิงรับหน้าที่ต้มอาหารเหลวให้ลูกม้า แต่ซ่งฝูหลิงห้ามไว้
เพราะนางรู้ว่าท่านพ่อของนางยุ่งมาก
ด้านหนึ่งก็เรื่องที่ต้นพริกที่งอกออกมาแล้ว พอเริ่มงอก อีกสิบกว่าวันถึงครึ่งเดือนก็จะโตเป็นรูปเป็นร่าง ยิ่งต้องเอาใจใส่ให้มาก
อีกด้านหนึ่งก็คือ ช่วงเช้าของทุกวัน ท่านพ่อของนางจะงานยุ่งมาก เพราะต้องสั่งงานคนอื่นๆ
ได้ยินว่าทำแคร่เลื่อนออกมาได้สิบกว่าอันแล้ว
เช้าวันนี้ต้องพาคนหลายสิบไปที่ริมเขาเพื่อเก็บก้อนหินขนาดใหญ่ ในที่สุดพวกเด็กๆ ก็มีผู้ใหญ่พาออกไปข้างนอกแล้ว วิ่งตามออกไปกันอย่างบ้าคลั่ง
ข้างนอกอากาศเย็นมากใช่ไหมล่ะ ทั้งหิมะ ทั้งน้ำแข็ง ถึงแม้ก้อนหินจะหนัก แต่ก้อนหินที่เอามาสร้างบ้าน ทางที่ดีให้ขนย้ายในหน้าหนาว เพราะสามารถใช้แคร่เลื่อนลากกลับมาได้ ไม่เปลืองแรงมาก
ท่านพ่อของนางบอกว่า ต้องเก็บก้อนหินให้มากหน่อย
อันที่จริงบ้านหินเก็บความอุ่นได้มาก แต่แน่นอนว่าไม่ได้เอามาสร้างเป็นบ้านที่อยู่อาศัย แต่เอามาทำเป็นรั้วหรือไม่ก็ใช้สร้างห้องเก็บของ
จะให้ซื้ออิฐมาสร้างกำแพงกับห้องเก็บของอยู่บ่อยๆ ก็คงไม่ได้หรือเปล่า พอถึงเวลาที่ต้องใช้จำนวนมากๆ สร้างกำแพงกินพื้นที่เยอะ พวกเขามีเงินมากขนาดนั้นที่ไหนกัน
ด้วยเหตุนี้ซ่งฝูหลิงจึงให้ซ่งฝูเซิงไปทำงาน นางบอกว่านางจะทำอาหารให้เสี่ยวหงเอง
แต่ในบ้านมีสมาชิกเพิ่มเข้ามา ลืมไปเสียสนิท
ซ่งฝูหลิงรีบกลับบ้านไปเตรียมทำอาหารให้ลูกม้า
แม้ปากจะพูดจาร้ายกาจเพียงใด แต่ก็ทนเห็นมันอดตายไม่ได้
ซ่งฝูหลิงคิดในใจ แต่ละวันช่วยงานอะไรนางไม่ได้ หวังว่าอีกหน่อยจะพานางเข้าเมืองได้ อีกอย่าง ประเดี๋ยวหมี่โซ่วกลับมาถ้ารู้ว่านางปล่อยให้เสี่ยวหงหิวคงได้โกรธนางขึ้นมาจริงๆ
โจ๊กที่ทำจากแป้ง แครอท ซ่งฝูหลิงเพิ่งหิ้วถังอาหารของเสี่ยวหงออกจากบ้านก็ได้ยินคนตะโกนเรียกจากข้างนอก
วันนี้ซ่งจินเป่าก็ตามซ่งฝูเซิงออกไปปลดปล่อยด้วย เอ้อร์เนียนปาจึงเป็นเด็กลาดตระเวนแทน เวลานี้เอ้อร์เนียนปาตะโกนเสียงดัง “มีคนมา เก็บของเร็ว”
ทันใดนั้น ชาย หญิง คนแก่ เด็กเล็ก ก็มุดออกมาจากบ้าน รีบปีนบันไดไปปล่อยผ้าห่มม่านฟางที่เพิ่งเก็บไปช่วงเช้าลงมาอีกรอบ ด้านล่างก็ปิดล้อมให้รอบ บริเวณทางเข้าแปลงเพาะปลูกใต้ดินก็เทหิมะออกจากตะกร้ามากลบไว้
“ใครเหรอ” ซ่งฝูหลิงกับลุงซ่งที่อยู่บ้านชะโงกหน้าออกมาดู
เอ๊ะ ดูเหมือนจะเป็นรถม้าของโรงเตี๊ยมอีผิ่นเซวียน
เอ๊ะ ดูเหมือนว่าเจ้านายเฉินจะมาด้วยตัวเองนะ
เจ้านายเฉินมาก็แสดงว่าเกี่ยวข้องกับขนมเค้ก
ตอนนี้ย่าหม่าป่วยอยู่ ซ่งฝูเซิงไม่อยู่บ้าน เฉียนเพ่ยอิงอยู่ที่โรงเพาะปลูกพริก ท่านปู่ไม่รู้จักเจ้านายเฉิน ซ่งฝูหลิงจึงเดินออกจากบ้านไปต้อนรับ
ด้วยเหตุนี้ ‘ถังอาหาร’ ของเสี่ยวหงจึงถูกวางไว้ในห้องครัวอย่างเงียบๆ อีกครั้ง
ภายในคอกสัตว์
วัวนมสองตัวมองเสี่ยวหง บนสนทนาเป็นดังนี้
นี่มันจะน่าสงสารเกินไปแล้ว
วันนี้พวกเราสองตัวกินอิ่มกันไปสองมื้อแล้ว มันยังไม่ได้กินสักมื้อตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้
เออ นั่นสิ แต่ถึงจะน่าสงสาร มันก็ทำตัวเองทั้งนั้น ก่อนหน้านี้หนิวจั่งกุ้ยลองป้อนอาหารมันแล้ว ป้อนหญ้าไม่กิน ป้อนน้ำก็ไม่เอา ทำไม รอน้ำผึ้งงั้นเหรอ รอต่อไปเถอะ
ลูกม้าสีแดงพุทราไม่สนใจวัวนมสองตัว มันหมอบอยู่ตรงนั้น
มันก็ไม่ได้อยากหมอบนักหรอก มันอยากยืนต่อไปเรื่อยๆ แม้ต้องตายก็ต้องยืนไว้ไม่ก้มหัว
ทว่าเรี่ยวแรงไม่เอื้ออำนวย ทั้งหิวทั้งกระหายจนแข้งขาอ่อนแรง
ซ่งฝูหลิงที่ส่งเจ้านายเฉินกลับไปแล้วได้หิ้วถังอาหารเข้ามาด้วยความรีบร้อน
เดิมทีนางคิดว่าลูกม้าหิวมานานขนาดนี้น่าจะยอมแพ้แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว
น่าสนุกจัง...