ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 64

สัตว์ยังคงได้กินหญ้า กินน้ำ ป้อนหญ้าที่เป็นอาหารที่ดีที่สุดให้กับมัน และให้ดื่มน้ำสะอาด หากเหนื่อยก็ต้องเกลี้ยกล่อม พวกมันได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

เพราะคาดหวังให้พวกมันช่วยบรรทุกของและคน

หากจะพูดอย่างไม่น่าฟังนัก อาจกล่าวได้ว่าชีวิตของพวกมันในตอนนี้ มีค่ามากกว่าชีวิตของคนเสียอีก

พวกซ่งฝูเซิงเริ่มเดินทางตั้งแต่เช้าตีสี่กว่า จนมาถึงบ่ายสามโมงกว่า พวกเขาเดินทางมากกว่าสิบเอ็ดชั่วโมงแล้ว

สำหรับสัตว์ ทุกชั่วโมงจะได้พักสักครู่หนึ่ง เป็นเวลาที่พวกเขาเองก็สามารถนั่งพักผ่อนบนพื้นได้สักพักเช่นกัน

เมื่อบรรดาสัตว์ดื่มกินจนอิ่มหนำแล้วเริ่มออกเดินทางต่อ พวกเขาก็ต้องเดินทางตามไปด้วย

พวกสัตว์ได้กินอาหารดีๆ แต่พวกเขากลับไม่ได้กิน

แม้ว่าฝนจะตกเบาลงแล้ว แต่โอกาสที่จะตั้งกระทะทำอาหารนั้นยังไม่มี

หากจะตั้งกระทะทำอาหาร เนื่องจากมีหลายสิบกว่าครัวเรือน ก็คงต้องใช้พื้นที่เป็นบริเวณกว้าง อีกทั้งไม่สามารถแบ่งปันอาหารให้กับผู้ลี้ภัยคนอื่นได้ และอาจกลายเป็นการกระตุ้นอารมณ์พวกเขาอีกต่างหาก

แม้แต่การกินก็ยังต้องหลีกเลี่ยง

แล้วจะกินอาหารแห้งได้อย่างไร นั่นคือกินในเวลาที่สัตว์ได้พักผ่อนนั่นเอง โดยพวกเขาจะรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ปิดล้อมด้วยเสื่อเก่าๆ เพื่อขับถ่ายและกินปัวปัว ไปด้วย

นอกจากนี้แล้ว ในช่วงแรกที่พวกเขายังไม่ได้ลงจากเขา พวกผู้หญิงก็เสนอว่าจะเข้าห้องน้ำโดยจะขอวางถังไม้ไว้บนเกวียนกับรถลากเทียมสัตว์เพื่อขับถ่ายบนรถ

ซ่งฝูเซิงซึ่งเป็นหัวหน้าขบวนถึงกับขมวดคิ้วอบรมสั่งสอนพวกนาง “พวกเจ้าก็ไม่ใช่คุณนายน้อยของตระกูลใหญ่สักหน่อย เป็นเพียงชาวไร่ชาวนาและยังเป็นชาวนาที่เป็นผู้ลี้ภัย จะมาพิถีพิถันอะไรกันนัก”

พวกผู้หญิงบอกด้วยน้ำเสียงอึกอักว่า “พวกข้าเป็นชาวนาแต่ก็เป็นผู้หญิงนะ บนถนนมีคนคอยมองดูอยู่มากมาย มันจะดูไม่งาม แค่นั่งยองๆ กับพื้นก็ทนไม่ไหวแล้ว”

ซ่งฝูเซิง “ใครอยากจะมองพวกเจ้ากัน!”

เท่านั้นเอง ข้อเสนอนี้จึงถูกระงับเอาไว้ก่อน การแก้ปัญหาการเข้าห้องน้ำระหว่างทางตอนนี้คือ ที่ไหนสะดวกก็ขับถ่ายที่นั่น ตอนขับถ่ายก็กินอาหารไปด้วยพร้อมกัน

แต่แค่นี่ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว

หญิงสูงวัยหลายคนโชคดีที่พวกนางมีหลานชายดีอย่างซ่งฝูเซิง ซ่งฝูเซิงทำถ่านไม้ได้ ถ่านสามารถนำมาใช้บนเกวียนและรถลากเทียมสัตว์ ทำให้ตั้งเตาต้มน้ำร้อนดื่มได้ตลอดเวลา

น้ำร้อนช่วยให้อาหารแห้งที่นึ่งทิ้งไว้ข้ามคืนสามารถกลืนลงคอได้ลื่นขึ้น อย่างน้อยก็ไม่สำลักและทำให้อุ่นในท้อง

หากมีเด็กงอแงไม่ยอมกลืนลงไปเพราะรสชาติอันจืดชืดปราศจากรสเค็มของเกลือ ก็จะบอกให้พวกเขามองดูผู้ลี้ภัยที่หิวโหยที่อยู่ด้านหน้าและด้านหลัง แค่นั้นเอง พวกเขาก็กลับมากินอาหารที่มีได้อย่างเอร็ดอร่อยกว่าเดิม

กลุ่มเด็กๆ วัยรุ่นที่มีเรี่ยวแรงก่อนหน้านี้ หลังจากเดินมานานกว่าสิบชั่วโมงก็เริ่มจะทนไม่ไหวเช่นกัน อาวุธทั้งหมดที่ถืออยู่ในมือจึงกลายเป็นไม้เท้าค้ำยันแทน