ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 89

ตอนที่ 89

นางเห็นแต่ป้าใหญ่ของซ่งฝูเซิงกำลังทะเลาะกับลูกสะใภ้อีกบ้านหนึ่ง

ลูกสะใภ้บ้านอื่นบอก “ควายบ้านเจ้าดื่มน้ำของบ้านข้าจนหมดแล้ว พวกข้าจึงมาเอาน้ำบ้านเจ้าไง นี่ก็พูดตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมเจ้าถึงไม่มีเหตุผลเช่นนี้ มาเปลี่ยนสีหน้าโยนอ่างให้ใครได้ยิน ข้าไม่ได้เป็นขอทานนะ”

ป้าใหญ่ก็กล่าวอย่างโมโหมาก “ให้น้ำหนึ่งอ่างกับเจ้าก็ถูกต้องแล้วไง เจ้าจะให้ข้าทำอะไรอีก? แต่เจ้าไม่รู้จักพอเอง ยังจะขอน้ำเพิ่มอีกอ่างหนึ่ง เจ้าดูสิ ดึกดื่นค่ำคืนแบบนี้ใครเขาจะหุงข้าวต้มกัน? นั่นมันไม่สิ้นเปลืองน้ำมากไปหน่อยหรือ?”

“ไม่ทำข้าวต้มก็สิ้นเปลืองอาหารอื่น บ้านข้าก็ไม่ค่อยมีอาหารเหลือแล้ว กินไม่ได้ ได้แต่ดื่มน้ำข้าวต้ม ไม่มีอาหารแล้วจะให้กินของบ้านเจ้าหรือไงกัน?”

“เจ้านี่ปากคอเราะร้ายนัก”

ลูกสะใภ้บ้านอื่น “ข้าพูดอะไรไป? ข้าก็ไม่ได้พูดอะไรผิดนะ ข้าจะปากคอเราะร้ายได้อย่างไรกัน”

“เจ้ายังจะพูดออกมาอีก โอ้ย ข้าปวดใจนัก เจ้ามันเป็นหญิงไข่เน่า ทำให้คนอายุมากอย่างข้าต้องโมโห ช่างแล้งน้ำใจนัก” ป้าใหญ่เอามือกุมหัวใจทำท่าจะเป็นลม

ทั้งสองคนต่างต่อล้อต่อเถียงทะเลาะกันอย่างครึกครื้น

ไม่ว่าเรื่องอะไร ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็เคยไม่ขาดพวกที่เป็น “บ่างช่างยุ” เมื่อได้ยินทางนั้นทะเลาะกัน ก็มีคนหลายครอบครัวคอยสนับสนุน ‘เจ้าให้น้ำน้อยไปแล้ว’ ‘นางบอกว่าข้าให้น้ำกับเจ้าพอใช้แล้ว’ ‘อย่าโลภมาก’

ฝั่งซ้ายมือจึงเป็นเหตุการณ์แบบนี้

สายตาของท่านย่าหม่าใช้ได้ไม่เต็มที่เพราะฝั่งขวามือของนาง ลูกสะใภ้ใหญ่ของบ้านซ่งหลี่เจิ้งกำลังด่าคนอยู่เช่นกัน แต่คนที่นางด่าเป็นคนในครอบครัวของตนเอง

“ข้าบอกแล้วอย่าไปต้มน้ำก่อน รอให้ข้านึ่งอาหารแห้งข้างบน น้ำข้างล่างก็กลายเป็นน้ำต้มสุกพอดี ค่อยนำน้ำต้มนั้นใส่ถุงน้ำ ได้ทั้งสองอย่างโดยไม่ทำให้ไม่เสียเวลา ทำงานแต่ไม่รู้จักใช้สมอง ไม่รู้ว่าน้ำไม่พอใช้รึไง? ไสหัวไปด้านข้างโน้นไป!”

เฉียนเพ่ยอิงได้ยินก็หันหน้าไปมอง นางลุกขึ้นยืน เดิมทีนางจะเข้าไปห้ามปราม “น้ำที่นึ่งอาหารแห้งแล้วมันไม่สามารถเอามาดื่มได้นะ ถ้าใช้คำพูดภาษาชาวบ้านจะเรียกว่าน้ำกระด้าง มีไนไทรต์ (NO2) จำนวนมาก หากดื่มเยอะจะทำให้เกิดพิษได้” แต่เมื่อนางจะอ้าปากพูดออกมา นางครุ่นคิดแล้วก็ต้องปิดปากลง

คิดในใจ ช่างเถอะ ดื่มมากถึงจะเป็นพิษ แต่สถานการณ์ในตอนนี้จะมีน้ำให้พวกเขาได้ดื่มจากไหนกัน แค่สองสามมื้อเอง

ซ่งหลี่เจิ้งรีบผูกสายกางเกงเดินกลับมาหลังจากที่เขาไปเข้าห้องน้ำ เขากลับมาถึงก็ตะโกนถาม “ทะเลาะอะไรกัน”

น้ำเสียงนี้เหมือนทำให้เรื่องดุเดือดขึ้น พวกผู้หญิงเหมือนหาพวกของตนได้ รีบขอให้เขามาช่วยให้ความเป็นธรรม

ลูกสะใภ้ใหญ่ของซ่งหลี่เจิ้งบอก “ท่านพ่อ ท่านให้ข้านึ่งอาหารแห้งให้กับคนที่เข้าเวรยามช่วงดึก เก็บอาหารมาแล้ว ข้านึ่งปัวปัวกับบะหมี่เส้นเล็ก เหนื่อยหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ท่านไม่ได้ไปเอาน้ำจากทุกคนนะสิ น้ำที่นึ่งอาหารแห้งก็มาจากบ้านของเรา”

เขาได้ฟังคำพูดของลูกสะใภ้ใหญ่ก็โมโหจนหน้าแดง ช่างขี้เหนียวเสียจริง เขาหันหน้าตะโกนเรียกลูกชายคนโต “เหล่าต้า!”

เหล่าต้ารีบด่าภรรยา “รีบกลับไปทำอาหารเสีย เจ้าว่างมากรึไง”

ป้าใหญ่ของซ่งฝูเซิงยืนร้องไห้อยู่ข้างซ่งหลี่เจิ้ง “เจ้ารีบตัดสินให้ข้าที นางเกือบทำให้ข้าโมโหจนจะเป็นลมล้มพับไปแล้ว”

ลูกสะใภ้ที่ทะเลาะกับป้าใหญ่ก็พูดออกมาด้วยความน้อยใจ “ท่านลุงหลี่เจิ้ง นางไม่มีเหตุผล ข้ามาเอาน้ำ นางก็มองข้าเป็นขอทาน เถียงไม่ได้ก็เอามือกุมหัวใจ ใช้ความอาวุโสมากดดันข้า”

นอกจากนี้ยังมีอีกหลายครอบครัวที่มีปากเสียงกันก็ทยอยมาฟ้องซ่งหลี่เจิ้ง

“ให้น้ำข้ามานิดเดียว ทำเสร็จพรุ่งนี้ก็ต้องพกอาหารแห้ง ที่เหลือจะให้เด็กๆ ดื่มยังไม่พอเลยนะ”

“ท่านลุงหลี่เจิ้ง บ้านข้าเตรียมของมาแค่นี้ ไม่มีน้ำเหลือแล้วจริงๆ เราไม่ได้เห็นแก่ตัว”

ซ่งหลี่เจิ้งรู้สึกเสียใจมากที่รีบกลับมาเร็วเกินไปจึงถูกพวกผู้หญิงรายล้อมส่งเสียงดังเซ็งแซ่จนเวียนหัว

ซ่งฝูเซิงมีหนิวจั่งกุ้ยกับเกาถูฮู่เดินตามอยู่ด้านหลัง พวกเขาเพิ่งไปเดินดูพวกสัตว์กลับมา ทั้งสามเดินเข้ามา

ซ่งฝูเซิงตะโกนถาม “ทะเลาะอะไรกัน!”

ทันใดนั้น เสียงที่อื้ออึงอยู่ก็เงียบกริบ แต่ละคนทำตัวไม่ถูก

ซ่งหลี่เจิ้ง “…”

อืม พวกเจ้าที่พูดเจื้อยแจ้วกับข้าเมื่อครู่หายไปไหนกันหมดแล้วล่ะ

ตอนที่ 90

ประชุม

เดินมาทั้งวัน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยก็ยังต้องมีการประชุมกัน