ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 65

ร่างสองร่างที่โชกไปด้วยเลือด ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ลมหายใจของปรางค์รวีเริ่มอ่อนแรงลง วิตโตริโอที่พอจะมีสติ เรียกชื่อหญิงสาวคนรัก มือหนาลูบไปมาตรงพวงแก้ม ตบเบาๆ เพื่อเรียกสติ วิตโตริโอพร่ำพูดคำรักให้หญิงอันเป็นที่รักตลอดเวลา เขาขอพรจากพระเจ้า ไม่ร้องขอสิ่งใดอีกเลย นอกจากลมหายใจของปรางค์รวีเท่านั้น

คณะแพทย์หลายคนวิ่งเข้ามาในห้องผ่าตัด นายแพทย์ใหญ่มองลูกธนูที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษ มันทำจากเหล็กเนื้อดี ความยาวประมาณหนึ่งยี่สิบเซนติเมตร

แพทย์ใหญ่ลงมือช่วยชีวิต คนไข้วีไอพีอย่างเร่งด่วน เพราะคนไข้ทั้งสองอยู่ในนาทีเป็นและนาทีตาย เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าสำหรับบุคคลที่รอคอยหน้าห้องผ่าตัด ทิพย์ธาราเอาแต่ร้องไห้ คำปลอบประโลมคำแล้วคำเล่า เปล่งออกมาจากปากของอเล็สซานโดร หากแต่หัวอกของคนเป็นแม่ เมื่อรู้ว่าลูกกำลังยืนอยู่บนเส้นทางของความตาย มีหรือที่นางจะหยุดร้องไห้ หยุดเสียใจได้

เวลาผ่านไปสามชั่วโมง ร่างของวิตโตริโอเป็นอิสระจากลูกธนู บาดแผลของเขาไม่กว้างมากนัก พิษที่ได้รับจากลูกธนูอาบยาพิษมีเพียงแค่เศษเสี้ยวเท่านั้น แพทย์ใหญ่ล้างพิษที่อยู่ในร่างกายของคนไข้หนุ่ม ตกแต่งบาดแผลให้เรียบร้อย ก่อนจะนำร่างของคนไข้เข้าไปพักฟื้นในห้องปลอดเชื้อ

“ลูกของฉันเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” ทิพย์ธาราถลาเข้าไปหาแพทย์ใหญ่ที่เดินออกมาจากห้องผ่าตัด

“คุณวิโตปลอดภัยแล้วครับ แต่ว่า…”

“แต่ว่าอะไรครับหมอ แล้วปรางค์ล่ะครับ” อเล็สซานโดรเป็นฝ่ายถาม เมื่อเห็นนายแพทย์ใหญ่อ้ำอึ้ง

“แต่ว่าคนไข้อีกคนเป็นตายเท่ากันนะครับ เธอได้รับพิษไปมาก อีกทั้งเธอตั้งท้องด้วยครับ เรามีความเสียใจที่จะบอกพวกคุณว่า ทางเราไม่สามารถรักษาชีวิตเด็กเอาไว้ได้ครับ”

ทิพย์ธาราเป็นคนแรกที่ปล่อยเสียงโฮออกมา กมลเนตรซบหน้ากับอกแกร่งของฟรานซิสโก เธอร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกสงสารในโชคชะตาเพื่อนสาว การเสียลูกในครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว กมลเนตรไม่รู้เหมือนกันว่าหากปรางค์รวีฟื้นขึ้นมา จะรับได้อีกหรือไม่

“แล้วปรางค์มีโอกาสรอดเท่าไหร่ครับ” มาเฟียรุ่นเก๋าถาม

“ทางรอดมีเพียง 20% เท่านั้นครับ ผมจะพยายามเต็มที่ ขอตัวก่อนนะครับ” นายแพทย์ใหญ่เดินกลับเข้าไปในห้องผ่าตัด เพื่อทำงานตามหน้าที่ของตนอีกครั้ง

“คุณซานโดร ทาร่าสงสารปรางค์เหลือเกิน”

“ปรางค์ต้องไม่เป็นอะไร เสียเงินเท่าไหร่ผมไม่ว่า ขอให้ปรางค์ปลอดภัยก็พอ” เขาพูดกับภรรยา

ทั้งหมดรอคอยความหวังจากนายแพทย์ใหญ่ที่จะเดินออกมาจากห้องผ่าตัด แล้วบอกกับทุกคนว่า ปรางค์รวีปลอดภัย อีกสี่ชั่วโมงต่อมาไฟในห้องผ่าตัดดับลง ชีพจรของปรางค์รวีก็เช่นกัน ค่อยๆ เต้นช้าลง ลดระดับลงเรื่อยๆ