ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 9

การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ /2

สนามประลองวันสุดท้าย

แทบไม่น่าเชื่อว่าม้ามืดอย่างรวี่เยว่ จะมีผู้ชมในสนามเอาใจช่วยมากกว่าครึ่ง บ่อนพนันชื่อดังถึงขนาดเปิดรับพนันในราคาต่อรองที่ค่อนข้างสูง เพราะเชื่อมั่นในตัวเด็กหญิง

แต่กระนั้นคนส่วนมาก กลับลงพนันข้างศิษย์สำนักกระบี่จันทรานามว่า เผยหู่ บุตรชายคนเล็กของท่านเจ้าเมืองลวี่เฟิง หากรวี่เยว่ชนะตัวนางจะได้ส่วนแบ่งถึงสามส่วน!! หากแพ้ก็ไม่มีอะไรต้องเสีย

ช่วงนี้รวี่เยว่เห็นอะไรเป็นเงินเป็นทองไปหมด เด็กหญิงตัวเล็กๆอย่างนาง จำเป็นต้องมีเงินเพื่ออนาคตที่สดใส

เฮ เฮ เฮ รวี่เยว่! รวี่เยว่! รวี่เยว่! เสียงสนับสนุนซึ่งส่วนมากจากชาวบ้าน และผู้เข้าแข่งขันอิสระที่ตกรอบไปแล้วดังกระหึ่มทั่วสนาม หลังจากนางเอาชนะคู่แข่งระดับหนิงชี่ขั้นปลายไปได้เมื่อช่วงเช้า

ศิษย์ของสำนักกระบี่จันทราทั้งฝ่ายนอกและฝ่ายใน ต่างมารวมตัวกันเพื่อให้กำลังใจศิษย์ร่วมสำนักอย่างเต็มที่เช่นเดียวกัน

ฮั่วเฮ่อฉียังคงมานั่งชมการประลองนี้ตามปกติ ทว่าในวันนี้มีสิ่งที่ดึงความสนใจของเด็กหนุ่มนอกเหนือจากรวี่เยว่น้อย

บนเฉลียงฝั่งตรงข้ามซึ่งมีไว้สำหรับเจ้าสำนักกระบี่จันทรา เวลานี้ปรากฏบุรุษชุดดำห้าคนนั่งรวมอยู่ด้วย

"ข้าพึ่งรู้ว่าคนจากตำหนักเทวาอนธการ สนใจชมการประลองของเด็กๆเหมือนกัน"

องครักษ์ที่ติดตามรวมถึงอี้หรงต่างคิ้วกระตุก ไพล่คิดไปทางเดียวกันว่า

'ตัวท่านเองก็สนใจการประลองของเด็กๆเช่นเดียวไม่ใช่หรือพะย่ะค่ะ จะทรงกระแนะกระแหนคนอื่นไปทำไม' ทว่ากลับไม่มีใครกล้าพูดออกมา…เพราะกลัวว่างานจะเข้า

"เรียนไท่จื่อ ชินอ๋องอวี้เหวินเทียนหยา เพิ่งส่งสาส์นมาแจ้งว่า จะเข้าร่วมงานประมูลที่กำลังจะมาถึงเมื่อเช้านี้เองพะย่ะค่ะ" ผู้ดูแลหอโอสถเทพอนันต์ที่วันนี้ติดตามมาด้วย เอ่ยบอกนายเหนือหัว พร้อมยื่นสาส์นที่ได้รับมาเมื่อเช้าให้อีกฝ่าย

คนเอาแต่ใจอย่างฮั่วเฮ่อฉีมีหรือจะรับมาเปิดอ่านเอง เพียงปรายตาผู้ดูแลหอก็รู้งาน รีบเปิดสาส์นและกางให้เด็กหนุ่มอ่านทันที

"อืม จัดการให้เรียบร้อย อย่าให้เสียชื่อหอเทพอนันต์ของข้าเด็ดขาด"

ในที่สุดก็ถึงช่วงเวลาสำคัญ การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ!

"ขอเสียงปรบมือต้อนรับผู้เข้าชิงหมายเลขหนึ่งจากสำนักกระบี่จันทรา เผยหู่ ระดับพลังหนิงชี่ขั้นสมบูรณ์ พลังธาตุลมลงสนาม และผู้เข้าชิงอิสระหมายเลขหกสิบหก รวี่เยว่ ระดับพลังหนิงชี่ขั้นกลาง ธาตุลมเช่นเดียวกันลงสนามได้"

ทันทีที่ผู้เข้าแข่งขันลงสนาม แผ่นหลังของอวี้เหวินเทียนหยาก็เหยียดตรง เขาจับจ้องร่างเล็กของรวี่เยว่อย่างไม่วางตา การปรากฏตัวของนางได้กระตุ้นปฏิกิริยาไฟธาตุในกายเขา

ฮั่วเฮ่อฉีหรี่ตามองชายหนุ่มรูปงามดวงตายาวเรียวสีเทา ใบหน้าเย็นชาสงบนิ่งราวกับฉาบไว้ด้วยน้ำแข็งอย่างไม่ชอบใจนัก เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องมองรวี่เยว่น้อยของเขาด้วยสายตาล้ำลึก

บนสนามประลองทั้งเผยหู่และรวี่เยว่ได้ปลดปล่อยพลังธาตุของตน รอสัญญาณจากกรรมการเพื่อเริ่มการประลอง

"เริ่มการประลองได้"

สิ้นเสียงกรรมการ พลังธาตุของทั้งสอง ถูกปล่อยมากระแทกกันกลางสนามจนเกิดเสียงระเบิดดัง ตู้มมม

เผยหู่อัดพลังลมไปที่ฝ่าเท้าทั้งสองข้างเพื่อเร่งการเคลื่อนที่ เขารู้ว่ารวี่เยว่รวดเร็วมากจำต้องหลบหลีกนางให้ทัน

รวี่เยว่โบกมือไปด้านหน้า กระบี่วาโยร่วงหล่นกระทบม่านพลังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ปึ้ก ปึ้ก ปึ้ก…ปึ้ก!!!

อึดใจต่อมาร่างของเผยหู่ก็กระเด็นก้นจ้ำเบ้าตกเวที พ่ายแพ้ไปในที่สุด

บังเกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ก่อนเสียงเฮของผู้ชมครึ่งสนามจะดังขึ้นอย่างกึกก้อง

เฮ!!!!!! รวี่เยว่! รวี่เยว่! รวี่เยว่!

"ชนะแล้ว ชนะแล้วจริงๆเหรอ ข้าชนะแล้วเจ้าค่าาาา" ร่างเล็กแทบไม่เชื่อตนเอง นางชนะการแข่งขันการประลองครั้งนี้ ขณะที่กำลังจะวิ่งออกจากสนามไปหาแม่นมด้วยความตื่นเต้นดีใจ

สิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายพลันบังเกิด กระบี่เหล็กเล่มหนึ่งลอยมาจากฝั่งตรงข้าม พุ่งตรงมาหารวี่เยว่ด้วยความเร็วสูง

ชิ้งงงง…

เสียงกรีดร้องของแม่นมชุนและผู้ชมจำนวนมากดังลั่นสนามประลอง

"กรี๊ดดดด!!"

"คุณหนู…ม่ายยยย!!!!"