The Novel’s Extra นิยาย บท 550

[โรงแรมในเขตซูวอน A]

“ก่อนอื่นฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันจึงมาที่นี่ด้วย”

เกอิต้า อธิบายต่อในห้องเช่าที่เต็มไปด้วยสายไฟ เขากำลังพูดความจริง แต่คนอื่นๆไม่เชื่อเขาดูจากใบหน้าของพวกเขา เกอิต้า ยักไหล่ทำอะไรไม่ถูก

“มันเป็นความจริง. ฉันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะติดอยู่ในอดีตที่ทรุดโทรมนี้”

“งั้น…นายช่วยพวกเราทำไม” คิมซูโฮถามดูเหมือนว่าเขาจะใจเย็นเมื่อเทียบกับชินจงฮักซึ่งยังคงดิ้นรนเพื่อหาทางออกจากสาย

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เกอิต้า พยักหน้า “ที่ฉลาดคงมีแต่นายเท่านั้น”

กร๊อบ-!

เกอิต้า หักนิ้วของเขา จากสายไฟจำนวนนับไม่ถ้วนที่ปกคลุมห้องคนที่เขารู้จักมีเพียง คิมซูโฮ เท่านั้นที่ถูกดูดกลับเข้าไปในถุงมือของ เกอิต้า

คิมซูโฮ ยืนตรงและมองไปรอบๆสายเงินทอดยาวเหมือนใยแมงมุม

ภายใต้สถานการณ์ปกติคิมซูโฮจะทำลายสายไฟเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย…แต่ที่นี่ในโลกปลอมๆแห่งนี้เสมือนพวกเขาพบว่ามันยากที่จะควบคุมพลังเวทมนต์ของเขา

“…ประการที่ 2 พวกนายโชคดีมาก” เกอิต้ากล่าวต่อ “ฉันนับจำนวนปีที่ฉันใช้ไปกับโลกปลอมๆแห่งนี้ แต่นายเพิ่งมาถึงที่นี่สินะ?”

“…นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เวลาที่นี่นั้นแตกต่างกันสำหรับทุกคนงั้นเหรอ” คิมซูโฮถามด้วยอาการขมวดคิ้ว

“ถูกตัอง เห็นได้ชัดว่าเวลาข้างนอกจะไหลช้ากว่าเวลาที่อยู่ข้างในมาก ฉันใช้เวลา 2 ปีในการคิดคนอื่นพูดว่าสถานการณ์ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์เรื่องมิติเวลา…แต่ฉันก็ไม่สนหรอก

เกอิต้า นั่งลงบนสายของเขา เขาพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“พวกนายต้องการทำงานร่วมกันไหมละ”

“…ทำงานร่วมกัน” คิมซูโฮขมวดคิ้วอย่างสับสน นั่นไม่เหมือนคำพูดของเกอิต้าซึ่งทำให้คิมซูโฮสงสัยในความตั้งใจของเกอิต้าอีกครั้ง

“ใช่….ฉันแค่อยากจะออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันป่วยและเบื่อกับคนงี่เง่าที่จะตั้งถิ่นฐานในโลกปลอมๆแห่งนี้

ฉันจะฆ่าพวกมันทั้งหมดถ้าทำได้ “

ทันที ฉับ! เกอิต้า ถอนสายทั้งหมดออก เมื่อเป็นอิสระในที่สุดพวกเขาก็ใช้เวลาไม่นานเพื่อสงบสติอารมณ์จากนั้นเปลี่ยนความสนใจไปที่

เกอิต้าและคิมซูโฮ ทุกคนนิ่งเงียบพยายามคิดว่าจะพูดอะไรดี ยูยอนฮา เป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบงันนี้

“พวกเราอยากรู้เรื่องมากกว่านี้ แต่…” เธอยิ้มให้ เกอิต้า และถามว่า

“คุณเป็นสมาชิกของ Chameleon Troupe ใช่ไหม?”

“… หืม? เธอคงไม่ได้พูดถึงชื่อนั้นโดยบังเอิญสินะ”

เกอิต้า รู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ ยูยอนฮา ไม่ได้ร้อนใจ เธอรู้ว่าไม่ว่า Chameleon Troupe จะเป็นยังไงพวกเขาก็เป็นแค่กลุ่มโจร และเธอสามารถยก ‘ดอกบัวสีดำ’ ออกมาได้ทันทีหากทุกอย่างเลวร้ายขึ้น….

“อย่างไรก็ตามพวกเราต้องการข้อมูลเพิ่มเติม เกี่ยวกับโลกนี้และวิธีการหลบหนีจากมัน พวกเราจะร่วมมือหากพวกเราพบว่ามันมีความจำเป็น”

‘เวลาข้างนอกไหลช้ากว่าเวลาที่อยู่ภายใน’ ขอบคุณข้อมูลสำคัญชิ้นนี้ ยูยอนฮา จึงฟื้นความมั่นใจตามปกติของเธอ เกอิต้า พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“โอเค แต่ฉันจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ดังนั้นตั้งใจฟัง….”

*************************************************************************

[อาคารสำนักงานในเขตชานเมืองของกรุงโซล]

ชอคจุนกยอง และผมออกจากโบสถ์ ด้วยเพื่อน 2 คน (?) ที่พวกเราพบที่โบสถ์พวกเราย้ายไปที่ฐานใหม่ของพวกเราอาคารสำนักงานร้างๆใกล้กับโรงเรือนของบอส

“ทำความสะอาดที่นี่มันดีพอที่พวกเราจะใช้สำหรับ 2-3 วันถัดจากนี้”

อาคารมี 3 ชั้นพื้นที่ประมาณ 640 ตารางเมตรมันเต็มไปด้วยใยแมงมุมและรา แต่ผมก็พอใจอย่างเต็มที่

“…มันสกปรกเกินไปที่จะทำความสะอาดให้ดี”

ในทางตรงกันข้าม ชอคจุนกยอง ดูหงุดหงิด เชื่อหรือไม่ว่าเขาค่อนข้างเข้มงวดเรื่องสุขอนามัย

“ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงน่าจะไหว”

“ขอโทษนะ…พี่?”

ในขณะนั้นเพื่อนใหม่ของพวกเราคนหนึ่งพูดขึ้นมา พวกเขาถูกทุบตีอย่างหนักจนบอกได้ยากว่าใครเป็นใคร แต่ทรงผมของพวกเขาแตกต่างกันดังนั้นผมจึงไม่มีปัญหาในการแยกแยะพวกเขา 1 เหมือนโมฮอว์กและอีก 1 มีผมกระเซิง

“พวกคุณ…วางแผนจะทำอะไรต่อจากนี้” โมฮอว์กถามอย่างระมัดระวัง

“ฉันก็ไม่แน่ใจ” ผมตอบเบาๆในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบต่อสถานการณ์ปัจจุบันผมไม่สามารถที่จะรุนแรงกับพวกเขาได้และที่อัดพวกเขาเป็น ชอคจุนกยอง ไม่ใช่ผม

“พวกคุณ 2 คนทำมาอะไรจนถึงตอนนี้”

“พวกเรา…แค่พยายามเอาชีวิตรอด ฐานของเราคือ ‘GTA’”