The Novel’s Extra นิยาย บท 600

บทที่ 600 เรื่องราวของตัวละคร (7)

ผมเดินไปที่กำแพงของบาอัลกับเจน พื้นที่โดยรอบสามารถอธิบายได้ว่าเป็นความโกลาหลอย่างแท้จริง บรรยากาศแห่งความสุขของการประชุมข้ามชาติถูกทำลายอย่างทั่วถึงและอาคารสำคัญๆ เช่น ที่อยู่อาศัยของประธานาธิบดีของสาธารณรัฐก็ถูกกลืนหายไปเช่นกัน

“มันแค่วันเดียวตั้งแต่กำแพงนี้ก่อตัวขึ้น มันกลืนกินเกือบครึ่งหนึ่งของทั้งหมดแล้ว นายมีแผนที่จะรับมือกับมันไหม?”

ผมส่ายหัวกับคำถามของเจน ผมไม่มีแผนหรือแม้แต่ความคิดที่ดีเลย ผมไม่รู้สภาพแวดล้อมของมัน ดังนั้นความอ่อนแอของมันจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนเดาได้ ผมไม่ได้อธิบายบาอัลหรือความสามารถของเขาที่ใดก็ได้ในนิยายของผม

“ถ้าอย่างนั้นนายจะทำอะไร?”

“…ฉันก็ไม่แน่ใจอะ”

ผมตรวจสอบปริมาณของ SP และ DP ที่ผมมี ซึ่งกลายเป็น 4030 SP และจำนวน DP ที่มากล้น

“เจน เธอรู้ไหมว่าโลกนี้มีพ่อค้าปีศาจรึเปล่า?”

“หืม? อ้อใช่ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาอาศัยอยู่รอบนอกของทวีป แต่พวกเขาอาจกำลังเดินทางมาที่นี่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอะ? นายมี DP เพิ่มพิเศษหรอ?”

“ฉันมีเกือบล้านอะ”

ด้วยสปอนเซอร์ของผม ตอนนี้ลิเทรนกลายเป็นอัศวินที่โด่งดังไปทั่วโลกและรู้จักกันในนาม Knight of Brilliance ซึ่งต้องขอบคุณเธอที่ผมได้ใกล้ถึง 1,000,000 DP

“…ได้ไงอะ?”

ดวงตาของเจนเบิกกว้าง

“มีบางสิ่งที่เรียกว่า ‘โบนัสโชค’ ทุกครั้งที่ฉันได้ 100 DP ฉันจะได้อีก 20 DP …อ่าช่างมันเถอะ ตอนนี้มันไม่ได้สำคัญอะไร”

ผมเงยหน้าขึ้นมองกำแพงที่มีรูปทรงโดมเจาะท้องฟ้าแล้วหยิบ [Mystic Key] ออกมา

“ก่อนอื่นนะ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ”

“อืมม…นายแน่ใจไหมว่ากุญแจจะใช้งานได้ ~? มันเป็นกำแพงของบาอัลเลยนะ”

เจนสงสัยพลังของ Mystic Key ผมไม่สามารถตำหนิเธอได้ เนื่องจากว่ามันดูเล็กและดูไม่มีความหมายอะไร

“เมื่อฉันเพิ่มความสามารถให้กับมันสัก 2-3 ครั้ง มันจะสามารถทำลายส่วนหนึ่งของกำแพงได้”

ในขณะนั้นเอง รอยเท้าหลายอันดังขึ้นจากทางขวา เจนกับผมหันหัวไปทางนั้นช้าๆ ด้วยความประหลาดใจของเรา อัศวินของอรันเฮลล์ได้กำลังรีบมาหาเรา

“…พวกเขาเป็นใครนะ?”

เจนยักไหล่ เมื่อได้ยินเธอ ผู้นำของอัศวินก็ก้าวมาข้างหน้า

“คุณทำลายส่วนหนึ่งของสิ่งกีดขวางได้จริงหรอคะ?”

เสียงของผู้หญิงดังขึ้น อัศวินถอดหมวกของเธอออก ผมจำใบหน้าของเธอได้ทันที เธอคือไอรัน ผู้บัญชาการอัศวินที่สั่งให้ผมพาฮารินหนีไป

เธอดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ ไม่ ผมเห็นรอยน้ำตารอบดวงตาเธอ ต้องเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถปกป้องเจ้านายของเธอในฐานะอัศวินได้แน่

“ใช่ มันน่าจะเป็นไปได้นะ”

ผมถอดเสื้อคลุมออกขณะที่ตอบกลับ เมื่อไอรันเห็นหน้าผม เธอก็ตกใจ

“คุณคือ….”

“เรามาคุยเรื่องนี้หลังจากที่เราเปิดกำแพงได้เถอะ”

ผมตัดบทไอรันออกก่อนที่เธอจะสามารถคิดได้เสร็จ ผมซ่อน Mystic Key ด้วย Aether และกุญแจขยายใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

“…นั่นจะเปิดกำแพงได้จริงหรอ?”

เสียงของไอรันสั่นไหวอย่างกังวลใจ

“แน่นอลล”

“ …ถ้าเช่นนั้นได้โปรดรีบหน่อยนะคะ ฉันกำลังจะตายจากการที่ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เจ้าชายของเรากำลังรอเราอยู่ภายในกำแพงนั้น”

ไอรันอ้อนวอนอย่างจริงจัง ผมรู้สึกได้ถึงความจริงใจที่เธอต้องการปกป้องเจ้าชายของอรันเฮลล์

“เจ้าชายของเรา….”

มือที่สั่นเทาของเธอแตะพื้นผิวของสกำแพง อย่างไรก็ตามกำแพงนั้นก็ผลักเธอกลับมาทันที

“…เข้าใจแล้ว”

ผมเพิ่ม [ระบบการรวมแบบสุ่ม] และ [แรงกดดันและการขยาย] เข้ากับกุญแจ จากนั้นผมก็ผลักกุญแจเข้าไปภายในกำแพง

คลิก-!

ประกายไฟอันทรงพลังประทุเมื่อพลังเวทย์ทั้งสองปะทะกัน ผมใช้พลังเวทย์ของรอยสักใน Mystic Key และมันไหลซึมผ่านกำแพงผ่านทางกุญแจ

คลื้นนน…

ทั้งกำแพงและพื้นดินรอบตัวเราสั่นคลอน จากนั้นมีรอยร้าวปรากฏขึ้นในกำแพงรอบๆ กุญแจ
อัศวินกลืนน้ำลายของพวกเขาและผมแทรกรอยสักที่เหลือครึ่งหนึ่งเข้าไป

อย่างไรก็ตาม พนักงานของบริษัทเกมลีโอรู้สึกกดดันมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาใช้ยาและยาบำรุงบ่อยครั้งและทั้ง 7 คนก็ทรุดตัวลงด้วยความเครียด พวกเขาทำงานโดยไม่ได้พักสักนาทีเลย
นั้นแหละทั้งหมด สำหรับลูกค้ารอการทำงานของพวกเขา

ชั่วโมงที่ผ่านมานับไม่ถ้วนที่พนักงานของเขาใช้ความพยายามและกำลังใจ (?) จากปีศาจที่ในที่สุดก็ยอมให้เกมเข้าสู่ขั้นตอนสุดท้ายของการพัฒนา
โดยธรรมชาติแล้ว วารันมีความรู้สึกผสมปนเป เขาเป็นกังวลว่าเลราจจะไม่ชอบมัน แต่เขาก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาเชื่อว่าจะเป็นเกมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษ

‘ฉัน ไม่ ชอบ’
เมื่อทั้งสามคำออกมา ใบหน้าของปีศาจรอบๆ ห้องก็เฉียบคมขึ้น