The Novel’s Extra นิยาย บท 601

สรุปบท บทที่ 601 เรื่องราวของตัวละคร (8): The Novel’s Extra

ตอน บทที่ 601 เรื่องราวของตัวละคร (8) จาก The Novel’s Extra – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 601 เรื่องราวของตัวละคร (8) คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction The Novel’s Extra ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่ 601 เรื่องราวของตัวละคร (8)

[กำแพงของบาอัล – ทำลายคฤหาสน์]

บาอัลปล่อยชินจงฮักและจินซาฮยอคไปข้างหลัง จินซาฮยอคกล่าวว่า อย่างมากที่สุดบาอัลน่าจะสร้างปราสาทปีศาจของและตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะหยุดเขา แต่ชินจงฮักนั่งอยู่ตรงมุมของคฤหาสน์ที่ถูกทำลายโดยไม่ขยับนิ้ว

หัวใจของเขาไม่ได้เต้นและร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ ด้วยภาพของปู่ที่เขาเคารพและชื่นชมแตกสลาย ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสีย ความรู้สึกว่างเปล่าไปหมด

“…โย่ เจ้าโง่ นายจะนั่งอยู่ตรงนั้นหรอ?”

จินซาฮยอคเรียกชินจงฮักอีกครั้ง อย่างไรก็ตามชินจงฮักไม่ได้ตอบสนองแม้แต่น้อยเลย

“หึ น่าสมเพช จริงๆเล้ยย ฉันไม่เคยเห็นใครที่น่าสมเพชแบบนี้มาก่อนเลย”

จินซาฮยอคเย้ยหยันอย่างเปิดเผย

“ เราพบเลดี้เซอรีนแล้ว! เธอปลอดภัยอยู่ภายในบังเกอร์ใต้ดิน!”

ในขณะนั้นเอง เสียงที่ฟังดูเร่งด่วนดังขึ้นนอกหน้าต่าง ชินจงฮักปิดตาอยากเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง

“เปิดตาของนายเจ้าโง่”

“อ๊ากก!”

แต่จินซาฮยอคแทงดวงตาของชินจงฮักด้วยมือของเธอ หลังจากความเจ็บปวดนั้น ชินจงฮักก็ดวงตาเปิดออกและจ้องมองที่จินซาฮยอค

“เธอเป็นส่วนหนึ่งของ…ฮาา”

ชินจงฮักมักจะสาปแช่งและเหวี่ยงหอกของเขา แต่ชินจงฮักคนปัจจุบันถอนหายใจและล้มลงอย่างไร้หมดท่า

“.…เธอไม่เข้าใจ”

เขาพึมพำเมื่อนึกถึงอดีตของเขา
เหตุผลที่เขาต้องการเป็นวีรบุรุษนั้นเป็นเพราะปู่ของเขาคือชินมยองชุล เหตุผลที่เขาภูมิใจในตัวเองก็เพราะเขาเป็นทายาทของชายผู้ถูกยกย่องว่าเป็น วีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์

“เธอไม่เข้าใจหรอกว่าฉันมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร อะไรที่ฉันปรารถนา”

แต่ตำนานนั้นได้หายไปแล้ว ศรัทธาของเขาแตกสลายจากความจริงอันหนาวเหน็บ ซึ่งชินมยองชุลเป็นคนที่เชิญบาอัลเข้าสู่โลกของเขา

ตุบ-!

จินซาฮยอคเตะไหล่ของชินจงฮัก ชินจงฮักกล้มไปข้างหลังโดยไม่ร้องออกมา จากนั้นจินซาฮยอคก็กระเดาะลิ้นของเธอและพูดด้วยความหงุดหงิด

“เขาเป็นคนที่กล้าหาญที่สุดในบรรดาคนโง่ที่เรียกตัวเองว่าเป็นวีรบุรุษ”

“…?”

คลื้นนน!! การสั่นสะเทือนขยายใหญ่ขึ้นและรอยร้าวเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นที่กำแพงของบาอัล มีใครบางคนกำลังพยายามที่จะบุกเข้ามาอย่างชัดเจน
จินซาฮยอคเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าใครที่เป็นคนทำ

เมื่อได้ยินอย่างนี้ ใบหน้าของชินจงฮักก็บิดเบี้ยว รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของจินซาฮยอค ขณะที่เธอจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ซึ่งกระตุ้นชินจงฮักให้ลุกขึ้นอย่างช้าๆ จากนั้นเขาเห็นมันเอง
เพล้งงง-!!!
เสียงแตกร้าวที่ปรากฏบนกำแพงของบาอัล

“…ดูสิ เขายังมีชีวิตอยู่เหมือนแมลงสาบและคลานกลับมาเสมอเลยแหะ”

ตู้มมม-!
เสียงดังก้องไปทั่วโลก ส่วนหนึ่งของกำแพงร่วงลงและมีชายคนหนึ่งโผล่ออกมาจากซากปรักหักพัง

“คนอย่างนั้นยอดเยี่ยมมาก”

คิมฮาจิน
ข้างๆเขาเป็นกองทัพอัศวิน แม้แต่ชินจงฮักก็ต้องยอมรับว่าจังหวะที่เขากำลังเข้ากำแพงมานั้น…โครตเท่ห์

“…โกหก!”

ชินจงฮักตะคอก เขารู้สึกไม่สบายที่หน้าอก เขารู้ว่ามันมาจากความไม่พอใจของคิมฮาจิน และข้างในของเขาที่ถูกเผาไหม้ด้วยความสิ้นหวังและหมดหนทางอย่างสมบูรณ์

“เขาดูไม่ดีไม่ว่าเขาจะทำอะไรเลย”

ชินจงฮักหัวเราะอยู่ข้างใน เพราะเขาเห็นได้ชัดว่าตัวเขาเองอิจฉา ใช่ เขาอิจฉา หลังจากหลายปีมานี้ ในที่สุดเขาก็ยอมรับความรู้สึกนี้ ท้ายที่สุดแล้วเบลล์ไม่ได้พูดว่าชินมยองชุลเป็นบุคคลที่น่าอิจฉาเช่นกันหรอ?
ตอนนี้เขารู้ว่าปู่ของเขาเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง เขารู้สึกเหมือนในที่สุดเขาก็สามารถวางทัศนคติที่หยิ่งยโสและยิ่งใหญ่ของเขาได้เสียที

“ทำไม?”

จินซาฮยอคถามด้วยรอยยิ้มที่ซุกซน

“…นายไม่สามารถบอกได้จากใบหน้าที่ดูธรรมดาของเขาหรอ?”

ชินจงฮักหัวเราะเยาะ ความรู้สึกที่เขาไม่เคยยอมรับ ความรู้สึกที่ทำให้เขาอยู่ในระดับปัจจุบัน อิจฉาและหึงหวง

“เขาดูดีไม่เท่าฉันหรอก”

หลังจากยอมรับความรู้สึกเหล่านั้นอย่างสุดใจ เขาก็หยิบหอกผู้พิชิตของเขาขึ้นมา