ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 100

บทที่ 100 คฤหาสน์หลังนี้ฉันซื้อเอง

“อะไรนะ จะเป็นไปได้ยังไงกันคุณอาลี่ หลี่เจิ้นกั๋วเป็นถึงมหาเศรษฐีในเมืองจินหลิง เขามีกำลังพอที่จะซื้อนะ”

หวังซ่วยพูดอย่างตกอกตกใจ

“เหอะ เหอะ นายผิดแล้วล่ะ เมื่อก่อนประธานหลี่เจิ้นกั๋วมีอำนาจก็จริง แต่ตอนนี้ ลุงได้ยินข่าวมาว่า คุณหลี่เจิ้นกั๋วถูกย้ายออกจากถนนการค้าจินหลิงแล้ว บริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปรวมไปถึงถนนการค้า ได้มีคนดูแลคนอื่นแล้ว

“นอกจากคุณหลี่จะถูกโยกย้ายออกไปแล้ว ก็มีคุณชายเฉินรับเลี้ยงไว้ ดังนั้นในตอนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะมีกำลังในการซื้อ แต่เขาก็ไม่ซื้อแน่นอน”

“หา ที่แท้ประธานหลี่ก็โดนโยกย้ายแล้วงั้นเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ คุณชายเฉินเป็นคนดูแลเขา เขาก็ต้องไว้หน้าหน่อย”

หวังซ่วยพยักหน้าอย่างเข้าใจดี

“พี่หวังซ่วยกับพ่อ คุยเรื่องอะไรกันน่ะ ใครคือคุณชายเฉิน ฉันไม่เคยได้ยินพ่อพูดถึงคนนี้มาก่อนเลย”

ลี่หมิงเฟยถามด้วยความอยากรู้

แค่ได้ฟัง ก็รู้สึกว่าคุณชายเฉินคนนี้เก่งกาจมาก

ราวกับว่าทั้งบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปเป็นของเขาทั้งหมด

ฟางฉิงและสวี่น่าสองสาวก็ฟังแล้วก็อึ้งเหมือนกัน พวกเธอไม่เคยได้ยินเรื่องราวแบบนี้มาก่อน เลยรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที

“พ่อไม่เคยพูดให้ลูกฟัง เพราะจริง ๆ แล้ว พ่อก็เพิ่งจะรู้เรื่องเมื่อวานนี้เอง ได้ยินเพื่อนเล่าเรื่องราวของคุณชายเฉินให้ฟัง หลี่เจิ้นกั๋วถึงแม้จะเป็นคนเก่งแค่ไหนก็ตาม แต่เขาก็แค่ทำงานให้คุณชายเฉินเท่านั้น เพราะว่าถนนการค้าทั้งแถวนั้นเป็นของคุณชายเฉิน!”

“เฮ้ย! เฮ้ย!”

“โอ้โห!”

ลี่หมิงเฟยสวี่น่าฟางฉิงทุกคนต่างตกตะลึงตาค้าง

“แล้วก็ คุณชายหวงคนนั้น พวกเธอคงเคยได้ยินชื่อเสียงใช่ไหม”

ลี่หว้างเฟิงแสยะยิ้มออกมา

“คุณชายหวง หนูรู้จักค่ะ ลูกมหาเศรษฐีอันดับต้น ๆ เลย เฉพาะรถสปอร์ตก็มีเป็นโกดังแล้ว ก่อนหน้านี้ยังจัดงานเลี้ยงสำหรับพวกลูกหลานเศรษฐีด้วย”

ลี่หมิงเฟยพูดออกมา

ทำไมเธอถึงรู้ดีขนาดนี้น่ะเหรอ

เพราะเธอเองก็เป็นหนึ่งในบรรดาคนที่ได้รับการเชิญเหมือนกัน

แต่เสียดายที่วันนั้นประจำเดือนเธอมา เธอปวดท้องหนักมาก เลยไม่ได้ไปร่วมงาน

เธอรู้สึกเสียดายมาก เพราะบรรดาคุณหนูคุณชายทั้งหลายต่างพากันเทิดทูนหวงหยงหาว

“เฮอ เฮอ คุณชายหวงหยงหาว ที่จริงเป็นน้องบุญธรรมของคุณชายเฉิน ตระกูลหวงของพวกเขายอมตายถวายหัวให้ตระกูลตระกูลเฉิน และเพิ่งจะได้ยกระดับเป็นมหาเศรษฐีของเมืองซูโจวเมื่อไม่กี่ปีก่อนนี้เอง”

หวังซ่วยอ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องราวซับซ้อนมากมาย

ในเวลานี้ แขกเหรื่อต่างมากันครบหมดแล้ว

พิธีกรจึงเอ่ยแนะนำถังหราน ให้ถังหรานกล่าวแนะนำคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนทั้งหมด

เฉินเกออดกลั้นอารมณ์โกรธของเขาไว้ ไม่ได้แสดงออกมา

เมื่อเห็นถังหรานเริ่มแนะนำวิลล่า เขาก็เงยหน้าเพ่งมองไปยังหน้าจอที่แสดงภาพอยู่ที่ฉากหลัง

มองเพียงครู่เดียว

เฉินเกอก็เหมือนต้องมนต์สะกด คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนนี้ สร้างพิงไปกับภูเขา รายล้อมไปด้วยเมฆหมอก ออกแบบได้เหมือนอยู่บนสวรรค์ยังไงยังงั้นเลย

ให้ความรู้สึกหรูหราน่าอยู่

เฉินเกอเห็นแล้วรู้สึกชอบมาก

แปดร้อยล้าน เป็นราคาที่สูงเสียดฟ้าจริง ๆ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ถึงแม้ว่าจะมีทรัพย์สมบัติมากมาย ถึงแม้เฉินเกอจะถูกใจแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันจ่ายเงินแปดร้อยล้านเพื่อซื้อบ้านหลังหนึ่งหรอก

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน

พี่สาวเขาให้จ่ายหนึ่งพันล้าน ภายในเจ็ดวันเขาต้องใช้เงินให้หมดเกลี้ยง

ตัวเขาเองก็คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรดี

โอกาสมาถึงแล้ว ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ยิ่งดู เฉินเกอก็ยิ่งตื่นเต้น

แนะนำได้ประมาณสองชั่วโมง

ทุกคนต่างจ้องมองกัน

แต่ไม่มีใครกล้าซื้อ

ถังหรานชอบใจในท่าทีของผู้ชมงานเป็นอย่างมาก เธอยิ้มออกมาแล้วพูดว่า :

“คฤหาสน์หยุนติ่งหลังนี้ ขายเพียงแปดร้อยล้าน แขกผู้มีเกียรติที่นั่งอยู่ มีท่านไหนอยากครอบครองไว้บ้างคะ”

ถังหรานยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ฉัน... ฉันไม่ซื้อ!”

ทันใดนั้นก็มีประธานบริษัทท่านหนึ่งได้ตะโกนออกมาแล้วรีบนั่งลงทันที

ทำให้ผู้คนในงานต่างพากันหัวเราะ

หลี่เจิ้นกั๋วก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

ท่านประธานบางคนก็มักจะชอบหยอกล้อกันอย่างนี้