ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 13

บทที่ 13 โดนรุมหัวเราะเยาะเย้ย

ในขณะนี้หยางเสว่ก็บอกความจริงกับสาวๆในหอพักเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเจอเมื่อเช้านี้

“เป็นของแท้จริงๆด้วย! กระเป๋าใบละตั้ง 360,000 หยวนแน่ะ ให้ตายเถอะ !”

“เฉินเกอคนจนๆคนนั้นได้รับเงินทุนช่วยเหลือความยากจนจากคณะเรามาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีถึงเพียงนี้ที่ได้บัตรช๊อปปิ้งใบนั้น!”

“ให้ตายเถอะ ถ้าเฉินเกอคนนั้นเอากระเป๋าใบนี้มอบให้ฉัน ฉันจะยอมนอนด้วยคืนหนึ่ง!”

“คืนเดียวเองหรือ? ถ้าเฉินเกอให้กระเป๋าราคากว่าสามแสนหยวนกับฉันล่ะก็ ฉันจะยอมมีอะไรกับเขาสักหนึ่งเดือนจนผมสยายเลยล่ะ!”

“อัยหยา อายจะตายอยู่แล้ว!”

แม้ว่าจะรู้ว่าเฉินเกอมีบัตรใบนั้นที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียว แต่เห็นได้ชัดว่ากระเป๋าแอร์เมสราคาสามแสนกว่าใบนี้ยังคงสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน

ถึงจะขายต่อกระเป๋าใบนี้ แต่มูลค่าอย่างน้อยก็น่าจะได้สักสองสามแสนหยวน

ทั้งหมดนี่คือเงิน!

สีหน้าจ้าวยีฟานไม่สู้ดีไปชั่วขณะ

เธอคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดว่าคนกระจอกอย่างเฉินเกอคนนั้นจะซื้อกระเป๋าใบละสามแสนกว่าเป็นของขวัญวันเกิดให้เสี่ยวหนาน

พอคิดได้ว่าวันนี้เธอดูถูกเขา อีกทั้งยังเห็นว่าสาวๆกลุ่มนี้ยังอิจฉาและชื่นชมกระเป๋าแอร์เมสใบนี้อย่างมาก

จ้าวยีฟานก็รู้สึกเหมือนชีวิตเล่นตลก

เธอยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

“หึหึ ราคาสามแสนกว่าแล้วอย่างไร เฉินเกอรู้หรือไม่ว่าบัตรช้อปปิ้งระดับนั้นสามารถขายต่อได้ ตอนนี้อาจจะยังดีที่สามารถนำไปใช้ได้โดยตรง แต่นี่ก็ทำให้เห็นว่าคนคนนี้ไม่มีสมองคิด! ฮึ!”

จ้าวยีฟานพูด

หยางเสว่พยักหน้า “ถูกต้อง เฉินเกอต้องมีปัญหาทางสมองแน่ๆ!”

“ฮ่าฮ่า พวกเธออย่าทำตัวเปรี้ยวไปหน่อยเลย ไม่ว่าจะอย่างไรกระเป๋าที่ได้ชื่อว่าราคาสามแสนกว่าเป็นของที่เฉินเกอมอบให้เสี่ยวหนาน เสี่ยวหนานรักษามันให้ดีนะ ตั้งสามแสนกว่าแน่ะ!”

หานเฟยเอ๋อหัวเราะฮ่าฮ่า

เธอเป็นคนอารมณ์ดีมาก เธอไม่ได้เป็นเพียงแจกันดอกไม้ธรรมดาๆ แต่เป็นเน็ตไอดอลคนหนึ่งอีกด้วย

เรียกได้ว่าได้เห็นโลกมามากแล้ว

“ใช่ ใช่ ใช่ เสี่ยวหนานเธอต้องรักษาดีดี!”

“เสี่ยวหนาน กระเป๋าใบนี้ให้ฉันยืมวันหนึ่งได้ไหม แค่วันเดียว!”

สาวๆทุกคนขอร้อง

ตอนนี้หม่าเสี่ยวหนานยังตกใจมาก จะให้ยืมง่ายๆได้อย่างไร สิ่งแรกที่เธอคิดก็คือเฉินเกออาจไม่รู้ที่มาของบัตรใบนั้น ทำให้หลงกลพนักงานขายก็เป็นได้

อย่างไรก็ตามความหรูหราระดับนี้ เฉินเกอน่าจะไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน

“ไม่ได้ ฉันต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอไป หากเอาไปขายแล้วน่าจะได้เงินสดอย่างน้อยๆสักสองเเสนกว่า มันน่าจะพอสำหรับให้เขาใช้ชีวิตเรียนมหาวิทยาลัยไปจนจบ!”

หม่าเสี่ยวหนานคิดไม่เหมือนกับคนอื่นๆ สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดคือการใช้ชีวิตของเฉินเกอต่อจากนี้

“ไม่ได้!”

“ไม่ได้!”

ไม่คิดว่าพอพูดจบ หยางเสว่กับจ้าวยีฟานจะพร้อมใจกันพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

หยางเสว่คิดกับตัวเองว่าถ้าคืนให้เฉินเกอ นั่นก็เท่ากับว่าเฉินเกอจะมีเงินสดถึงสองสามแสนหยวน เธอไม่อยากเจอสถานการณ์เช่นนี้

หลังจากที่เฉินเกอถูกเธอทิ้งไป เขาต้องมีสภาพไม่เหมือนคน

จะให้เขาใช้ชีวิตสุขสบายแบบนั้นได้อย่างไร?

ทว่าเหตุผลของจ้าวยีฟานแตกต่างออกไป นั่นก็คือเธอแค่เกลียดเฉินเกอเท่านั้น

“เสี่ยวหนาน เธอจะทำแบบนั้นได้อย่างไร นี่เป็นของที่เขาให้เธอ เธอยังจะเอาไปคืนไอ้คนจนนั่นอีกหรือ?”

จ้าวยีฟานขมวดคิ้ว

หานเฟยเอ๋อหัวเราะและพูดว่า

“กระเป๋าแอร์เมสใบนี้ไม่ฟุ่มเฟือยหรอก! ฉันอยากจะเริ่มการถ่ายทอดสดให้ที่รักดูก่อน! เสี่ยวหนานหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจหรอกนะ?””

หม่าเสี่ยวหนานหัวเราะและพยักหน้า

แม้ว่าจะเห็นด้วย แต่เธอก็คิดในใจแล้วว่าเธอจะต้องคืนกระเป๋าใบนี้ให้เฉินเกอภายในวันพรุ่งนี้ และเธอต้องพาเขาไปส่งคืนที่ร้านหรูด้วยกัน

แม้ว่าจะไม่ได้ราคาเดิม แต่อย่างน้อยได้สักแสนมาให้เขาก็ยังดี

“แชะ แชะ แชะ!”

สาวๆในหอพักต่างก็รีบเข้ามารุมขอถ่ายรูปกับกระเป๋า

แล้วกระเป๋าก็มาถึงมือหานเฟยเอ๋อในที่สุด

การถ่ายทอดสดผ่านมือถือของเธอได้เริ่มขึ้นแล้ว

“เฮลโล ที่รักทั้งหลาย ไม่เจอกันตั้งหนึ่งวัน เฟยเอ๋อคิดถึงทุกคนอีกแล้ว และวันนี้ก็นำของขวัญพิเศษยามค่ำคืนมามอบให้พวกคุณ นี่คือเหล่าสาวสวยทั้งหลาย!!”

หานเฟยเอ๋อยิ้มอย่างน่ารัก

ในไม่ช้าความนิยมของห้องถ่ายทอดสดก็สูงถึงสามพันคน

หานเฟยเอ๋อทำการถ่ายทอดสดมาแล้วหนึ่งปี

เนื่องจากเป็นการถ่ายทอดสดในเมืองเดียวกัน แฟนคลับหลักๆล้วนมาจากเพื่อนร่วมชั้นเรียนรวมไปถึงนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยจินหลิง น้อยมากที่จะมีคนมาจากที่อื่น

เมื่อหานเฟยเอ๋อปรากฏตัวขึ้น การสนทนาในห้องถ่ายทอดสดก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันที

“ให้ตายเถอะ ของขวัญพิเศษจริงด้วย มีแต่สาวสวยๆทั้งนั้นเลย ฉันชอบผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้น!”

“ว้าว ผู้หญิงตัวสูงผมแดงคนนั้นเป็นใคร ขอวีแชทหน่อย!”

“สุดยอด ที่แท้แล้วเฟยเอ๋อกับนางฟ้าคณะสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียงอย่างจ้าวยีฟานรู้จักกันหรือนี่?”

“จ้าวยีฟาน แห่งคณะสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียง นั่นเอง ไม่เกรงใจแล้วนะ!”

ทางด้านจ้าวยีฟานมีสีหน้าเย็นชาเล็กน้อยเมื่อเห็นแถบหน้าจอสาธารณะเอาแต่ถามชื่อของเธอ

จิตใจห่อเหี่ยวจากเรื่องเมื่อกี้ก็ดีขึ้นมาไม่น้อย

ยังพยักหน้าเล็กน้อยให้กับแฟนๆบนหน้าจอสาธารณะ

“ฮึ หรือว่าพวกคุณเอาแต่มองสาวสวยๆจนไม่สนใจฉันแล้วนะ? ฮือ เจ็บปวดจังเลย!”

สวี่ตง： “แม่งเอ๊ย หยางฮุย แกกดส่งของขวัญไปแบบนี้ต้องการจะหยุดอะไร? ดอกกุหลาบพวกนี้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”

หลังจากพิมพ์เสร็จ

สวี่ตง： “ส่งจรวดไปหนึ่งลูก!”

จรวดหนึ่งลูกเท่ากับหนึ่งร้อยหยวน

“สวี่ตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก!”

“……”

“สวี่ตงส่งจรวดไปหนึ่งลูก!”

รวมทั้งหมดเป็นห้าลูก!

หานเฟยเอ๋อเริ่มคึกคักแล้ว แม้กระทั่งพวกหยางเสว่กับจ้าวยีฟานก็เริ่มตื่นเต้น การหารายได้แบบนี้เป็นวิธีที่ง่ายจริงๆ

ลู่หยางก็ไม่ยอมแพ้ เขาส่งจรวดติดต่อกันสิบลูก

ทั้งหมดเป็นเงินหนึ่งพันหยวน

เขาต้องการกำจัดโชคร้ายทั้งหมดที่เขาได้รับจากเฉินเกอในวันนี้

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะแสดงความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเธอ นี่คือสามีของเธอ!

สวี่ตง： “คิกคิก หยางฮุย หอพักของพวกนายรวมถึงเจ้าเฉินเกอนั่นก็แค่คนจนๆ คนจนทั้งหกไงล่ะ เอาล่ะ มาเทียบกันในห้องถ่ายทอดสดนี้ไหม? ฉันต่อให้พวกนายหกคนมาสู้กับฉัน!”

เมื่อหยางฮุยโดนเหยียดหยามก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า

ในเวลาเดียวกัน หอพักของเฉินเกอ

“ฮัดเช้ย!”

เฉินเกอจามอย่างหนัก จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาหลังจากที่เขาหลับไปได้สักพักแล้ว

เพิ่งเห็นว่าข่าวในกลุ่มชั้นเรียนของตัวเองกำลังวุ่นวายกัน

พอเปิดดูก็พบว่ากลุ่มชั้นเรียนกำลังคุยกันในประเด็นเรื่องที่เขาซื้อกระเป๋าใบนั้น และยังพูดถึงการถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋ออะไรนั่น

แม้แต่กูรูด้านความงามอย่างหลินเซิ่งหนานยังด่าว่าโง่

เกิดอะไรขึ้น?

เฉินเกอตกตะลึง นี่เขากำลังถูกยิงในขณะที่นอนราบหรือนี่?

เมื่อเห็นการอภิปรายในชั้นเรียน เฉินเกอคิดว่าน่าจะเป็นเพราะการถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ

แล้วทำไมถึงมีเขาอยู่ในประเด็นนั้น?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินเกอจึงรีบดาวน์โหลดการถ่ายทอดสดนั้น

จากนั้นก็พบห้องถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อ

เป็นเวลาพอดีที่เห็นว่าสวี่ตงและลู่หยางรวมถึงพวกหมาหมู่พวกนั้นกำลังพูดดูถูกเขาและเพื่อนๆร่วมหอพัก

“คนจนทั้งหก?”

เฉินเกอยิ้มอย่างเยือกเย็น