บทที่186ขอโทษที่หักหน้าคุณ
กลับพูดว่าเฉินเกอก็มาแล้ว
และยังถือกำไลข้อมือของตัวเอง
ถึงแม้ฉินหยาจะไม่ให้ตัวเองเลี้ยง แต่เฉินเกอก็คิดได้แล้ว หลังจากเลี้ยงผู้หญิงสองสามคนนี้กินมื้อเช้าละกัน เอาตามนี้แหละ
ดังนั้นเฉินเกอเลยออกเงินของตัวเอง
แต่เข้ามา กลับเห็นลี่เยว่คนที่จีบฉินหยาก็อยู่ และก็ดูชัดเจนว่าเขาจะให้ของขวัญฉินหยา
“เฉินเกอ ทางนี้ๆ!”
ฉินหยาไม่ได้มองลี่เยว่ แต่เอาแต่มองไปที่หน้าบันไดนั้น พอเห็นเฉินเกอ เธอก็ยิ้มแล้วโบกมือให้เฉินเกอ
“เด็กนี่ทำไมถึงอยู่ล่ะ?”
ลี่เยว่มองเห็นเฉินเกอ หน้าก็ดูแย่ทันที
นานๆครั้งจะอยู่กับพวกฉินหยา ลี่เยว่มองเฉินเกอแต่งตัว เขาก็อดหึงไม่ได้
แต่ตอนนี้ เห็นชัดๆว่าเดินกับฉินหยาใกล้ไปแล้ว
“ตอนอยู่สิ มื้อเช้าวันนี้เสี่ยวหยาเลี้ยงเฉินเกอโดยเฉพาะ คุณชายลี่ ที่คุณนั่งเป็นที่นั่งของเฉินเกอนะ!”
จ้าวถงถงพูดขึ้นมาในตอนนี้
“เอ๋?เฉินเกอ ที่มือคุณถืออะไรน่ะ?”
“เมื่อวานผมไม่ทันถือกำไลหยกดีๆ ไม่ทันระวังเลยทำกำไลหยกของฉินหยา แตกไป นี่คือของที่ผมซื้อมาคืนเธอ!”
เฉินเกอพูดตรงๆ
“เฉินเกอ ฉันไม่ได้ไม่ให้คุณชดใช้แล้วเหรอ ทำไมคุณยังซื้ออีก?คุณจะจ่ายเงินซื้อกำไลหยกชดใช้ให้ฉันเยอะขนาดนั้นทำไม!ไม่ได้โทษคุณสักหน่อย!”
บางครั้งฉินหยาก็เคยได้ยินรูมเมทพูด รู้ว่าสถานการณ์ครอบครัวเฉินเกอไม่ดี
ตอนนี้ล่ะ เชาช่วยตัวเองชัดๆ ตัวเองกลับทำให้เขาจ่ายเงินมากขนาดนี้อีกแล้ว
ในใจจะสบายใจได้อย่างไรล่ะ
และกำไลข้อมือหลายหมื่นนี้ ฉินหยาไม่ค่อยเก็บใส่ใจเท่าไหร่
จึงพูดไปอย่างร้อนใจนิดๆ
“หึ เจ้าเด็กนี่ จ่ายเงินไปตั้งเยอะเหรอ เสี่ยวหยาคุณคิดมากไปแล้ว กลัวว่าจะซื้อเป็นของเล่นที่ราคาไม่กี่บาทที่ตลาดกลางคืนน่ะสิ!”
ลี่เยว่พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเรารู้น่ะ หรือว่ากำไลหยกห้าหมื่นนั่นของฉินหยา เฉินเกอจะจ่ายไปห้าหมื่นจริงๆเพื่อมาคืนเสี่ยวหยาเหรอ!”
จ้าวถงถงหัวเราะ:“คุณชายลี่ คุณรีบบอกราคาหยกนี้พวกเรามาเถอะ พวกเราเดาไม่ออกจริงๆ!”
“โอเคๆ ผมบอกละกัน ก็ไม่เท่าไหร่หรอก แสนสองน่ะ!”
ลี่เยว่พูดจบ ก็เอาสายตามองไปที่ฉินหยา อยากมองท่าทีของฉินหยา
ส่วนสีหน้าฉินหยายังคงราบเรียบ
กลับเป็นพวกสาวๆที่ตะลึง
“บัดซบ แสนสอง!”
จ้าวถงถงร้องเสียงดัง
พวกสาวๆต่างอ้าปากค้าง
แม้แต่พวกนักเรียนหญิงที่กินข้าวเช้าอยู่ที่ร้าน ก็ไม่หยุดมองมาทางนี้
ใช่ แวบแรกที่มองลักษณะของกำไลหยกนั่น ก็ไม่เหมือนของทั่วไป
ได้ยินราคาแสนสอง ก็ยิ่งตะลึง
ตอนนี้ท่าทางแต่ละคนที่มองไปที่ลี่เยว่ก็เปลี่ยนไป
“คุณชายลี่ เพื่อเสี่ยวหยา ราคาเท่าไหร่คุณก็จ่ายให้หมดได้จริงๆเหรอ!”
ผู้หญิงคนหนึ่งพูดอย่างอิจฉาเล็กน้อย
ตั้งแสนสองนะ ซื้อของขวัญหนึ่งชิ้น ต้องแกร่งกล้าแค่ไหนกันเชียว
มีผู้หญิงที่ไหนบ้างไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ล่ะ
มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่สามารถทนต่อสิ่งยั่วยวนแบบนี้ได้บ้าง?
“เสี่ยวหยา คุณยังชอบอยู่ไหม!”
ลี่เยว่ได้รับสายตาเลื่อมใสจากทุกคนในใจก็รู้สึกดี
ในใจก็คิดฉินหยาถึงจะใจแข็งดั่งหิน ตอนนี้ก็ต้องประทับใจตัวเองแหละ?
ส่วนฉินหยาไม่ตอบลี่เยว่ ผู้ชายคนนี้ ทำให้เธอเบื่อจริงๆเลย
ลี่เยว่ที่แสดงความหวังดีออกมาแต่ถูกปฏิบัติอย่างเย็นชา ก็รู้สึกไม่ดีอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!