ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 25

บทที่ 25 จ่ายเงินไม่ไหวแล้ว

จากนั้นเฉินเกอได้เพิ่มห้องรับรองสุดหรูอีกห้อง ราคาอยู่ที่ 18800

คนที่สามารถอยู่ในห้องรับรองสุดหรู ก็ต้องเป็นนักศึกษาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในชั้นเรียน

พวกสวี่ตงหวงเหมา หยางฮุย ลู่หยาง เมิ่งไฉ่หรู ที่เหลือก็คือเพื่อนร่วมหอของเฉินเกอและหม่าเสี่ยวหนาน

นักศึกษาคนอื่นๆ ก็ได้แค่เพียงไปที่ห้องรับรอง 3888อย่างไม่เต็มใจ

“คุณชายลู่ ในเมื่อเราสองคนหารค่าใช้จ่ายในห้องนี้ด้วยกันแล้ว ใครจะสั่งล่ะ?”

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้มในเวลานี้

“เหอะๆ นายยังมีมารยาทบ้างไหม ลู่หยางวันนี้จะว่ายังไงก็คือแขกรับเชิญ แม้ว่าจะหารค่าใช้จ่ายด้วยกัน แต่ก็ต้องเป็นคุณชายลู่ที่สั่งก่อน ทำไมนายกลัวว่า คุณชายลู่สั่งมากไป แม้ว่าจะหารค่าใช้จ่ายด้วยกัน นายก็จ่ายไม่ไหวใช่ไหม?”

ในเวลานี้หยางเสว่พูดอย่างดูถูกอยู่ข้างๆ

แน่นอนว่าต้องให้ลู่หยาง สั่งก่อน มิฉะนั้นหยางเสว่คงสงสัยจริงๆ ว่าเฉินเกอจะสั่งพวกมันฝรั่งเปรี้ยวหวาน

นั้นแผนที่จะใช้เงินของเขาหมดไป ก็ไม่สำเร็จแล้ว

จริงๆแล้วตอนที่ลู่หยาง ขึ้นรถ ก็ได้ตกลงกับพวกสวี่ตง เรียบร้อยตั้งนานแล้ว

คืนนี้ นอกจากห้องรับรองข้างนอก ที่เฉินเกอ จะต้องจ่ายอย่างน้อยหกถึงแปดหมื่นแล้ว

ยังต้องจ่ายเพิ่มอีกเจ็ดแปดหมื่นถึงจะได้

ต้องทำให้เฉินเกอ เสียค่าใช้จ่ายแสนห้าถึงแสนหก อาจยิ่งมากกว่านั้น

ดังนั้นมาสั่งห้องรับรองเพิ่ม เป็นเรื่องที่ลู่หยางได้บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

กำลังทรัพย์ของเขากับสวี่ตง ร่วมมือกันต่อสู้กับเฉินเกอคนหนึ่ง

เกินพอแล้วจริงๆ!

“โอเค! งั้นคุณก็สั่งก่อนเลย!”เฉินเกอ ยิ้มแห้งๆ

หยางฮุยที่อยู่ข้างๆ ดึงเฉินเกอ เพื่อเตือนเขาตลอด แต่เฉินเกอส่ายหัวให้พวกเขา ส่งสัญญาณว่า ไม่ต้องสนใจ เขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร

“งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ!”

ลู่หยางรับเมนูเข้ามา หาจากด้านหลังโดยตรง

ยิ่งอยู่ด้านหลัง ยิ่งเป็นอาหารขึ้นชื่อของห้องครัวเจียหยวน ราคายิ่งแพง

“กุ้งมังกรออสเตรเลียต้องเอาตัวหนึ่ง หอยเป๋าฮื้อออสเตรเลียก็ต้องเอา!”

ในขณะที่พูด พวกสวี่ตงมองเฉินเกออย่างสนุก อยากเห็นท่าทางที่ว้าวุ่นใจของเขา

แต่ใบหน้าของเฉินเกอไม่แสดงความเกรงกลัวใดๆ

แม้ว่าลู่หยางกำลังสั่งอยู่ แต่ในใจก็กำลังคิดคำนวณอยู่

เพราะตัวเขามีเพียง สองสามหมื่นหยวนเท่านั้น นี่ยังเป็นเงินใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดที่สะสมมาหลายเดือน และตัวสวี่ตง มีเพียงหมื่นกว่าหยวน รวมทั้งหมดประมาณสี่หมื่นหยวน

ซึ่งก็หมายความว่า ขีดจำกัดของวันนี้ต้องไม่เกินแปดหมื่น　　

มิฉะนั้น เขา ลู่หยาง ก็ต้องอึดอัดใจแล้ว

ลู่หยางสั่งอาหารจานหลักสองสามอย่างที่ด้านหลังอย่างสมเหตุสมผล

คำนวณแล้ว ก็น่าจะสามหมื่นกว่าได้ ส่วนที่เหลือก็หาออกมาจากเครื่องดื่มแล้วกัน

ในขณะนี้ ก็ส่งเมนูให้เฉินเกออย่างเย็นชา

วันนี้ เขาทุ่มสุดตัวด้วยเลือด ก็ต้องให้เฉินเกอใช้จ่ายเงินส่วนใหญ่ออกไป มิฉะนั้นใจเขาจะไม่สบายใจแน่นอน

“ทำไม? อาหารขึ้นชื่อด้านหลังสั่งเพียงแค่นี้เอง? แค่สี่อย่าง แค่สองหมื่นหยวนเอง!”

เฉินเกอหัวเราะเบาๆ

“นายหมายความว่ายังไง? ถ้าแน่จริงๆ นายเลือกอีกสองอย่าง จากทั้งสี่หน้าอาหารขึ้นชื่อนี้สิ? ลู่หยางของเราไม่สนใจหรอก แค่กลัวว่านายกระจอกอย่างนายจะไม่กล้า!”

หยางเสว่เห็นเฉินเกอพูดล้อเลียน ลู่หยางไม่พอใจในทันที

ครูเมิ่งไฉ่หรูที่อยู่ข้างๆ ก็กำลังเล่นโทรศัพท์ เริ่มส่ายหัวเล็กน้อย

เฉินเกอคนนี้ โง่ได้ใจจริงๆ ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ แค่เงินเพียงเล็กน้อยของนาย ยังอยากจะเทียบกับลู่หยางอีกหรือ?　　

“ใช่แล้ว พนักงาน อาหารขึ้นชื่อสี่หน้านี้ รวมทั้งหมดราคาเท่าไหร่?”

เฉินเกอมองไปที่พนักงาน ยิ้มแล้วถามขึ้น “คุณผู้ชาย มีทั้งหมด 20 เมนูหลัก ทั้งหมดเป็นอาหารชั้นนำที่ขึ้นชื่อในห้องครัวเจียหยวนของเรา มีเพียงห้องรับรองพิเศษสุดหรูเท่านั้น ถึงสามารถเลือกรับประทานได้ โดยทั่วไปแล้ว มีเพียงเศรษฐีบ้านนอกเท่านั้น ถึงจะสั่งสี่เมนูพร้อมกัน ราคาหมื่นสองหมื่นแล้ว! คุณดูว่า คุณจะสั่งอาหารจานธรรมดาอีกไหม?”

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง!”

เฉินเกอปิดเมนูลง

แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน เสิร์ฟอาหารขึ้นชื่อในสี่หน้าหลังสุด ขึ้นมาทั้งหมดเลย! ยี่สิบเมนู กำลังดี เรากินไปก่อน!”

“อะไรนะ!!!”

ดวงตาของพนักงานเสิร์ฟเบิกกว้าง เครื่องสั่งอาหารในมือ ก็ตกลงไปที่พื้นเลย

ยี่สิบเมนู นี่พุ่งตรงไปที่หนึ่งแสนเลยนะ

โว้ยเฮ้ย!

ไม่เคยเสิร์ฟอาหารแบบนี้มาก่อน!

“เฮ้ยเฉินเกอนายเป็นบ้าหรือไง? อาหารยี่สิบเมนูนี้ บวกกับห้องรับรอง ก็เกือบจะแสนสองแล้วนะ!”

สวี่ตงตกใจมากจริงๆ

ลู่หยางยิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้นในใจ เมื่อกี้เขาคำนวณแล้ว เงินในมือก็รู้อยู่แก่ใจ

เดิมทีคิดไว้ว่าจะค่อยๆเล่นกับเฉินเกอ อย่างช้าๆ ไปตามแผนเป็นขั้นเป็นตอน

ไม่คิดคาดว่า เฉินเกอจะโหดเหี้ยมขนาดนี้!

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของลู่หยางผิดปกติ และไม่ได้พูดอะไร

เฉินเกอยิ้มและถามว่า “เป็นยังไงบ้าง คุณชายลู่? สั่งอาหารเท่านี้ก่อนไหม เราสั่งเครื่องดื่มเพิ่มอีกหน่อย ทำไมนายไม่พูดล่ะ? นายคงไม่คิดว่าแพงเกินไปนะ เหอะๆ”

“ฉันจะคิดว่าแพงเกินไป? นายฝันไปเถอะ ก็แค่เงินแค่เนี่ย ฉันกลัวว่านายเพิ่มสามโต๊ะชั้นล่าง เงินสองแสนของนายนั้น จะไม่พอจ่าย! ถึงเวลานั้น เราทุกคนจะต้องอับอายขายหน้าตาม!

ลู่หยางโต้กลับด้วยความโกรธ

ตัวเองถูกนายกระจอก นายกระจอกที่ทุกคนต่างดูถูกเยาะเย้ยหรือ?

นี่มันเหลือทน!

“ก็ใช่สิเฉินเกอนายรู้อยู่แก่ใจไหม ลู่หยางเขาแค่หารค่าใช้จ่ายกับนาย ในห้องพิเศษสุดหรูนี้ห้องเดียว นายอย่าลืมว่า ข้างล่างยังมีอีกสามโต๊ะนะ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้สั่งอาหารจานพิเศษเหล่านี้ แต่ทุกโต๊ะเพิ่มเครื่องดื่มแล้ว ก็ประมาณสองหมื่นกว่า!”

“ทำตัวหน้าใหญ่ ทรมานทั้งเป็น แค่เงินสองแสนนั้น มาที่ถนนการค้าทำไม ยังจะมา ห้องครัวเจียหยวนอีก!”

สาวๆที่เป็นเพื่อนกับหยางเสว่เริ่มกังวลเล็กน้อย

“พวกคุณไม่ต้องกังวล ฉันรู้อยู่แก่ใจแน่นอน มีคุณชายหยางหารค่าใช้จ่ายกับฉัน ก็ไม่มีปัญหาแน่นอน นั้นก็ได้ ในเมื่อคุณชายหยางบอกว่าไม่มีปัญหา นั้นพวกเราก็สั่งเครื่องดื่มกันเถอะ!”

เฉินเกอหันหน้ามองไปที่พนักงานเสิร์ฟ “ใช่แล้ว ไวน์แดงของที่นี่มีของปีไหนบ้าง?”

“ปีที่นานหน่อย มีไวน์ปี95ขวดนี้ ราคาขวดละหมื่นกว่า!เป็นไวน์ชั้นหรู......”

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอ ใจป้ำแบบนี้ พนักงานเสิร์ฟจึงแนะนำของแพงโดยตรง

อย่างแรกคือเพื่อต้องการให้เฉินเกอรู้ว่ายากก็ถอยกลับ　　

เนื่องจากอาหารเหล่านี้ก็มีราคาแพงมากเกินไปแล้ว

อย่างที่สอง ไม่ถอยก็ได้ เพราะยังไงก็เป็นค่าคอมมิชชันของตัวเอง

ราคาขวดละหมื่นกว่า?

พวกสวี่ตง ลู่หยางเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ก็เริ่มรู้สึกเหงื่อตกแล้ว

แม้แต่พวกเมิ่งไฉ่หรูหยางเสว่ก็ตกใจเช่นกัน

“เฉินเกอ ฉันบอกนายนะ ทางที่ดีนายควรนับเงินในกระเป๋าของนายหน่อย สุดท้ายอย่าทำเป็นไม่มีเงินจ่ายนะ!”

ใช้เงินขนาดนี้หยางเสว่ก็รู้สึกกลัวเล็กน้อยแล้ว

กลัวจริงๆว่าเฉินเกอ จะใจร้อนชั่วขณะ เอาไวน์แดงราคาหมื่นกว่าเพิ่มอีกสองขวด

“เอามาหนึ่งลัง!”

คาดไม่ถึง เฉินเกอพูดออกมาจนทำให้ทุกคนทึ่งตะลึง

หนึ่งลังมีหกขวด