ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 4

บทที่ 4 เฉินเกอยากจน

เพียงแต่ว่าหลังจากที่ประตูเปิดออก คนที่เข้ามาไม่ใช่เฉินเกอ

“สวี่ตง! นายมาทำไม?”

เมื่อหม่าเสี่ยวหนานเห็นสวี่ตง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

แม้จะเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ก่อนหน้านั้น หม่าเสี่ยวหนานก็เคยชวนสวี่ตง

แต่เมื่อเช้านี้ หม่าเสี่ยวหนานก็รู้เรื่องที่สวี่ตงกลั่นแกล้งเฉินเกอดังนั้น หม่าเสี่ยวหนานจึงด่าสวี่ตงไป

คาดไม่ถึงว่า ตาบ้านี้จะหน้าด้านขนาดนี้ ยังกล้ามาอีก!

“เสี่ยวหนาน เธอยังโกรธอยู่อีกหรอ? เมื่อวานผมก็แค่ล้อเฉินเกอเล่นแค่นั้นเอง ใครจะคิดว่าเขาไปส่งให้จริง!”

สวี่ตงยิ้มอย่างมีความสุข

เพื่อนในหอพักของเขาก็มาสองสามคน พวกเขายังซื้อของขวัญมาอีกด้วย

พูดไปแล้ว ที่จริงครอบครัวของหม่าเสี่ยวหนานค่อนข้างร่ำรวย และเคยมีหลายครั้งที่อยากจะช่วยเหลือเฉินเกอแต่เฉินเกอไม่ยินยอม

ส่วนสวี่ตง เป็นเพื่อนมัธยมปลายของหม่าเสี่ยวหนาน

“เสี่ยวหนาน เฉินเกอที่เขาพูดถึง ก็คือเฉินเกอที่เธออยากจะแนะนำให้ฉันรู้จักหรอ? เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

จ้าวยีฟานหรี่ตาสวยงามลงเล็กน้อย ถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบ

เมื่อสวี่ตงเห็นจ้าวยีฟาน ดวงตาทั้งสองข้างแทบจะเปล่งแสงออกมาในทันที ที่จริงแล้ว เขาอยากจะรู้จักกับจ้าวยีฟานตั้งนานแล้ว เธอเป็นถึงดาวคณะของคณะวิทยุกระจายเสียงของมหาวิทยาลัย

ครั้งนี้เขาขอโทษหม่าเสี่ยวหนานอย่างไร้ยางอาย พูดไปแล้วก็คือรู้ตั้งแต่แรกว่าวันเกิดของหม่าเสี่ยวหนาน จ้าวยีฟานก็ต้องมาด้วยแน่นอน

ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ สวี่ตงรีบพูดขึ้นมาว่า : “อ่อ อ่อ ยีฟานคนสวย เฉินเกอเป็นเพื่อนร่วมห้องของพวกเรา เมื่อวาน......ฮาฮาฮา!”

เมื่อนึกถึงเมื่อวานเฉินเกอส่งดูเร็กซ์ไปให้แฟนเก่าช่วยเสริมกำลัง สวี่ตงหัวเราะแทบจะบ้าตายแล้ว ในตอนนั้นจึงเล่าเรื่องนี้ออกมาอย่างกระชับ

“นายหุบปากไปเลยนะ!” หม่าเสี่ยวหนานโมโหขึ้นมาทันที มองไปที่สวี่ตงด้วยความโกรธเคือง

ส่วนสีหน้าของจ้าวยีฟานและสาวงามเพื่อนในหอของเธอ ก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าแปลกๆ

คาดไม่ถึงว่าจะมีคนยากจน ที่น่าอายขนาดนี้อยู่อีกหรอ?

สีหน้าของเพื่อนในหอพักของเฉินเกอก็แย่ลง สวี่ตง เป็นคนที่พูดคำพูดดีๆออกมาไม่เป็น

“โอเค โอเค โอเค......ผมไม่พูดแล้ว!”

สวี่ตงหัวเราะแล้วพูดว่า “เสี่ยวหนาน ลองดูสิว่าผมซื้อของขวัญอะไรมาให้เธอ......”

ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูห้องอาหารดังขึ้นเบาๆ

จากนั้นประตูก็เปิดออก ครั้งนี้ เฉินเกอถือถุงพลาสติกสีแดงขนาดใหญ่เดินเข้ามา!

“เฉินเกอนายมาแล้ว!”

หม่าเสี่ยวหนานยิ้มและยืนขึ้นมาทันที

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย แน่นอนว่าพริบตาเดียวเขาก็เห็นสวี่ตงหันมายิ้มให้ตัวเองด้วยความเย็นชา

หากเป็นเมื่อก่อน เมื่อตัวเองเห็นทายาทเศรษฐีคนนี้ก็จะรู้สึกต่ำต้อยมาก แต่ตอนนี้......เหอะเหอะ

เขาก็คือเฉินเกอ?

จ้าวยีฟานก็เงยหน้าขึ้นมาหันไปมองเฉินเกอ

ที่จริงจ้าวยีฟานอยากจะหาแฟนคนหนึ่งจริงๆ ครอบครัวของคนๆนี้อาจจะไม่ต้องร่ำรวยมาก ธรรมดาหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ว่า หน้าตาต้องดี มีลักษณะเฉพาะด้านที่ดึงดูดตัวเองได้

ทันใดนั้น เธอเห็นลักษณะของเฉินเกอแม้จะดูดีเล็กน้อย แต่ว่า เสื้อผ้าที่สวมใส่จากหัวไปถึงเท้ารวมกันแล้ว ไม่เกิน150เหรียญแน่นอน

ธรรมดาเกินไป!

โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเรื่องราวของเฉินเกอที่สวี่ตงเล่ามาเมื่อครู่นี้ ทันใดนั้น ความประทับใจแรกที่มีต่อเฉินเกอแย่ถึงที่สุดแล้ว

สีหน้าของจ้าวยีฟานเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“เฉินเกอนี้คือ ยีฟาน นี้คือเพื่อนในหอของยีฟาน พวกนายทำความรู้จักกันหน่อย!”

หม่าเสี่ยวหนานยิ้มแนะนำ

เฉินเกอพยักหน้า “ผมชื่อเฉินเกอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ยีฟาน!”

เฉินเกอยื่นมือออกมาอย่างมีมารยาท

แต่จ้าวยีฟาน ไม่แม้แต่จะมอง หันไปดื่มน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว

มือของเฉินเกออยู่กลางอากาศ จำเป็นต้องเก็บกลับไปด้วยความเสียใจ

หม่าเสี่ยวหนานรู้ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองมีนิสัยแบบนี้มาโดยตลอด ถูกใจก็คุยต่ออีกสองสามประโยค ไม่ถูกใจก็แย่เลย ไม่แม้แต่จะสนใจเลยสักนิด

สำหรับเรื่องนี้เฉินเกอก็ไม่พูดอะไร　　

กำลังจะนั่งลง

ทันใดนั้น สายตาของสวี่ตงมองไปยังถุงพลาสติกสีแดงที่อยู่ในมือของเฉินเกอ

ยิ้มด้วยความเย็นชาทันที : “โห เฉินเกอวันเกิดของเสี่ยวหนาน นายซื้อของขวัญอะไรมาหรอ? เอาออกมาให้ทุกคนดูหน่อยสิ!”

ประธานหอพักของเฉินเกอทนดูต่อไปไม่ได้: “สวี่ตง นายเอาแต่กลั่นแกล้งเฉินเกอทำไมกัน?”

สวี่ตงหัวเราะเสียงดัง เยาะเย้ยคนอื่น มักจะทำให้เขารู้สึกมีตัวตนมาก

ทันใดนั้น เขามองไปที่เฉินเกออย่างเยือกเย็น หยิบของขวัญที่ตัวเองซื้อออกมา

บังเอิญ เป็นกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำรุ่นหนึ่งเช่นกัน

“เสี่ยวหนาน นี้คือแอร์เมส ที่ผมซื้อให้เธอ!”

สวี่ตงหยิบกระเป๋าออกมา ดึงดูดจ้าวยีฟานและสาวสวยกลุ่มเพื่อนๆในหอพักของเธอในทันที　

“แอร์เมส? กระเป๋านี้ราคาในท้องตลาด8999สินะ?”