ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 402

บทที่ 402 คนตระกูลเฉินที่มาจากเมืองหนานหยาง

หลังจากที่สิ้นเสียงพูดของซือถูหง

ก็เห็นลูกน้องสองสามคน ได้พาตัวหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา

หญิงสาวก้มหน้าไว้ ไม่พูดไม่จาแม้แต่คำเดียว แต่ใบหน้าที่งดงามนั้น สามารถที่จะทำให้คนที่อยู่ในนี้ต่างตกตะลึง

“เหมือนมาก เหมือนราวกับเป็นคนคนเดียวกัน!”

“ใช่น้อ ฉันยังนึกว่า ฟางเมิ่งซินในอดีตได้กลับมาแล้ว!”

“พวกเราต่างโดนหลอกกันแล้ว นายท่านแห่งตระกูลฟางอาจจะรู้ที่อยู่ของฟางเมิ่งซินนานแล้วก็ได้ เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมาก ข้าทาสบริวารอย่างพวกเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย!”

คนที่อยู่ในนี้ก็ได้พูดคุยกันขึ้นมา

และหญิงสาวคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือเฉียงเวย

สีหน้าของเฉียงเวยดูแย่มาก เธอเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บ ร่างกายยังอ่อนแอมาก

“เป็นลูกสาวของคุณอาจริงๆด้วย ที่แท้คุณปู่ได้ตามหาลูกสาวของคุณอาเจอแล้ว!”

ฟางเจี่่ยนนันก็เข้าใจทันที

“เฉียงเวย!”

สีหน้าของฟางปู้ถงก็ตึงเครียดมาก

เดิมทีเช้าวันนี้เขาได้จัดคนแอบพาซูเฉียงเวยออกไป แต่คิดไม่ถึง บ้านตระกูลฟางในวันนี้กลับมีสายของตระกูลซือถูอยู่ จึงได้ถูกซือถูหงชิงตัวไปกลางทาง

“นายท่านฟาง ตอนนี้มีทั้งพยานบุคคลพยานหลักฐาน ท่านยังมีอะไรจะพูดอีกไหม ฟางเมิ่งซินอยู่ไหน? อยากให้นายท่านรีบๆพาตัวฟางเมิ่งซินออกมา!”

คนของครอบครัวเหล่านั้นต่างสวมกอดกัน

เวลานี้ได้มองมาทางฟางปู้ถงอย่างโกรธเคือง

ขณะนี้ฟางปู้ถงก็ไม่มีอะไรจะพูด

สีหน้าเคร่งเครียด

เขาอยากจะช่วยซูเฉียงเวยไว้ แต่การเผชิญหน้ากับการยุยงของตระกูลซือถูเขาก็ต้องให้คำตอบกับครอบครัวข้าทาสบริวารด้วย

และในขณะที่เขาไม่รู้จะทำยังไงนั้น

“พวกแกทำไมต้องมาบีบบังคับตระกูลฟางด้วย ฉันอยู่นี่!”

เสียงหนึ่งได้ดังขึ้นมาจากด้านหลังของผู้คน

จากนั้นก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินมาที่นี่จากด้านนอกประตูหลัก

“อืม?”

“เธอเป็นใครน่ะ? ทำไมถึงเข้ามาได้?”

“โอ้ รีบดูหน้าผู้หญิงคนนี้สิ น่าเกลียดมากเลย!”

“ไม่ไหวแล้ว หากดูต่ออีก ขนบนร่างกายของฉันลุกซู่ขึ้นมาหมดแล้ว!”

ผู้คนต่างปั่นป่วนขึ้นมา

และสายตาของหยางเส่วนั้นเมื่อกี้ได้มองอยู่บนร่างของซูเฉียงเวยตลอด เธอรู้สึกคุ้นหน้าของซูเฉียงเวยมาก แต่ก็คิดไม่ออกว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน

เวลานี้ได้เห็นผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามา หยางเส่วเบ้ปากอย่างรังเกียจ

และฟางปู้ถงนั้น ร่างทั้งร่างได้สั่นอย่างรุนแรง

เพราะเสียงนี้เขาคุ้นเคยมาก เขาได้รอคอยเสียงนี้ มายี่สิบกว่าปีแล้ว

แต่ว่าคนที่อยู่ด้านหน้า ทำให้ฟางปู้ถงแทบไม่อยากจะเชื่อ นี่ก็คือลูกสาวที่เมื่อก่อนเป็นสาวงามระดับประเทศเมิ่งซินเหรอ?

“เมิ่งซิน? เธอ......เธอใช่เมิ่งซินมั้ย?”

ฟางปู้ถงถามด้วยมือที่สั่นเทา

พี่รองกับพี่สามมองไปที่ฟางเมิ่งซินด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ไปพยุงฟางปู้ถงไว้

“ท่านพ่อ ยี่สิบปีแล้ว เมิ่งซินกลับมาแล้ว”

น้ำตาก็ได้หลั่งออกมาจากดวงตาของฟางเมิ่งซิน

“น้องสาว?”

พี่รองพี่สามมึนงงมาก ต่างมองหน้ากัน

“ซือ.......”

แม้กระทั่งคนอย่างซือถูหง อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่

“ที่แท้ก็เป็นเมิ่งซินคุณหนูใหญ่ฟางแห่งตระกูลฟางจริงๆ โอ้มายก๊อต ถึงว่าตระกูลฟางตามหาเธอมาตั้งหลายปีแต่ก็ไม่เจอ ที่แท้สาวงามที่ทำให้ผู้คนหลงใหลกันทั้งบ้านทั้งเมืองอย่างฟางเมิ่งซิน ตอนนี้ได้กลายเป็นแบบนี้เสียแล้ว!”

“ถึงแม้จะพบเจอกันตามท้องถนน ก็คงไม่มีใครจะจำเธอได้หรอก!”

ผู้คนต่างซุบซิบกัน

“คุณหนู คุณออกมาได้ยังไง!”

คนใช้อย่างน้าเซี๋ยได้วิ่งไปทางฟางเมิ่งซิน

“น้าเซี๋ย เพื่อที่จะช่วยเฉียงเวย ฉันไม่ออกมาก็คงไม่ได้แล้ว! น้าเซี๋ย หลายปีมานี้ ฉันได้ทำให้น้าลำบากมามากแล้ว!”

ฟางเมิ่งซินพูดอย่างโทษตัวเอง

จากนั้นเธอก็ได้มองไปที่เฉียงเวยลูกสาวของเธอซึ่งก็กำลังมองเธออย่างสงสัย

“เฉียงเวย ก่อนหน้านี้แม่ได้หารือกับพี่ชายของหนูแล้ว ดังนั้นจึงได้โกหกหนู ฉันเป็นแม่ของหนูเอง!”

ฟางเมิ่งซินได้ดึงมือของซูเฉียงเวยขึ้นมา

และซูเฉียงเวยนั้น ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว

เพราะอะไรก่อนหน้านี้ที่เห็นน้าฟางนั้น เธอจึงรู้สึกผูกพัน

ที่แท้เธอก็คือฟางเมิ่งซินที่ตัวเองกำลังตามหา เป็นแม่ของเธอเอง?

ขณะนี้หัวใจของซูเฉียงกำลังสับสน เธอไม่รู้ว่าเวลานี้ควรจะเรียกผู้หญิงที่ตัวเองรู้สึกผูกพันคนนี้ว่าแม่หรือว่าน้าฟาง!

“ฉันเข้าใจแล้ว ถึงว่าล่ะ ก่อนหน้านี้ที่เราหาเบาะแสของคุณอาไม่เจอเลยแม่แต่น้อย!”

ฟางเจี่่ยนนันกล่าว

“ฮึ วันนี้ไม่ใช่วันนับญาติของพวกคุณนะ ฟางเมิ่งซิน ในเมื่อเธอก็ออกมาแล้ว งั้นเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ก็ต้องมีคำอธิบายให้เราด้วยนะ? เธอหลบซ่อนไปตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว พวกเรานั้นเพื่อที่จะตามหาเธอ ได้พยายามจนทุกวิถีทางแล้ว!”

ซือถูหงกล่าวอย่างเย็นชา

“ซือถูหง ฉันรู้ว่านายต้องการอะไร นายไม่จำเป็นต้องเอาฉันมาข่มขู่ตระกูลฟาง ทรัพย์สินในส่วนนั้น ถึงแม้จะแบ่งก็ไม่ใช่ครอวครับข้าทาสบริวารอย่างพวกแกจะมาควบคุมได้ ในเมื่อพวกแกต้องการที่จะตามหาตัวฉัน ตอนนี้ฉันก็ได้ปรากฏตัวแล้ว ฉันสามารถไปกับพวกแก ให้พวกแกลงโทษ!”

ฟางเมิ่งซินกล่าว

ขณะนี้ซือถูหงโมโหจนหน้าเขียวหมดแล้ว

แม้ว่าเมื่อก่อนตัวเองจะคยไล่จีบฟางเมิ่งซิน แต่ว่ามาถึงวันนี้ ความรู้สึกที่ดีแบบนั้นได้หายไปนานแล้ว

หากว่าฟางเมิ่งซินไม่ปรากฏตัวคงจะดี แต่ว่าฟางเมิ่งซินได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว แผนการที่ตัวเองวางเอาไว้ได้พังทลายลงหมด

ถึงแม้จะฆ่าฟางเมิ่งซินให้ตาย ทรัพย์สินพวกนั้นก็ไม่ได้มันมาอยู่ดี แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?

หลายปีมานี้ซือถูหงก็ได้พยายามตามหาฟางเมิ่งซินโดยตลอด อยากหาเธอให้พบเพื่อจะได้กักขังเธอไว้ในบ้าน

แต่ไม่ว่าจะหายังไงก็หาไม่พบ

นี่มันก็คือระเบิดเวลาลูกหนึ่ง

เพียงแต่คิดไม่ถึง ในเวลาที่สำคัญแบบนี้มันก็ได้ระเบิดขึ้นมา

พวกซือถูหงนั้น ชั่วพริบตาเดียวก็ได้กลายเป็นทหารที่ไม่มีสิทธิ์ออกรบ

“ฮึ เธออย่าคิดว่าพวกเราจะปล่อยเธอไปนะ เด็กๆ มาพาตัวเธอไปเดียวนี้!”

หัวหน้าของครอบครัวข้าทาสบริวารก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

โกรธจนตะโกนออกมา

ฟางปู้ถงกำลังจะขัดขวาง

“นายท่าน ด้านนอกมีคนนำของขวัญวันเกิดมาให้ท่านครับ!”

เวลานี้ พ่อบ้านคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาด้วยอาการหอบ สีหน้าตึงเครียดเล็กน้อย

“อืม?”

“ของขวัญทุกชิ้นต่างมีมูลค่าที่สูงทั้งนั้น!”

พ่อบ้านดูเหมือนจะตกใจมาก

“อะไร? ใครเป็นคนส่งมา?”

วันนี้ แขกที่ควรเชิญฟางปู้ถงก็ได้เชิญมาหมดแล้ว

กำลังทรัพย์ของครอบครัวเหล่านี้ ฟางปู้ถงเข้าใจอย่างถ่องแท้ พวกเขาไม่มีปัญญาที่มอบของขวัญที่มีมูลค่าสูงได้

อีกอย่าง ถึงแม้จะเป็นของธรรมดา ก็คงไม่สามารถทำให้พ่อบ้านของตัวเองตกใจได้ขนาดนี้

พ่อบ้านได้กลืนน้ำลายแล้วกล่าว พวกเขาบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าของนายท่าน ตระกูลเฉินที่มาจากเมืองหนานหยาง!”

อะไรนะ? ตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง

ฟางปู้ถงมือสั่นขึ้นมาทันที ไม้เท้าได้ตกลงไปบนพื้น

และผู้คนในนี้ ก็ตกตะลึงกันหมด

ตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง ไม่ว่าข้าทาสบริวารหรือญาติสายตรงของตระกูลฟาง ต่างก็รู้ดี

ตอนนี้เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ไพศาล

ก็คือตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง ทำให้ตระกูลฟางหลายสิบปีมานี้ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา

ดำรงชีวิตอย่างหวาดกลัว

และความแค้นระหว่างสองตระกูล ผู้คนต่างรู้กันดี

ฟางเจี่่ยนนันเวลานี้ได้เดินไปที่ข้างกายของคุณปู่

คนที่ทำให้พ่อแม่เธอเสียชีวิต ก็คือตระกูลเฉิน

วันนี้ในที่สุดก็จะได้เจอศัตรูที่ลึกลับคนนี้แล้วใช่มั้ย?

ซือถูหงสีหน้าซีดเซียว การต่อต้านในวันนี้ คิดว่าคงไม่ใช่เวลา วันนี้ตระกูลเฉินก็ได้มาแล้ว ยังจะมีบทบาทสำหรับซือถูหงเหรอ

โดยปกติจะพูดว่าตระกูลเฉินเป็นศัตรูอะไรแบบนี้ มันก็แค่พูดไปอย่างนั้น ในความเป็นจริงใครจะกล้าเป็นศัตรูกับตระกูลเฉินกัน

ถึงแม้เมื่อก่อนตระกูลเฉินจะทำร้ายคนของพวกเขาตั้งมากมาย แต่อยู่ต่อหน้าต่อหน้าคนที่มีพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ ซือถูหงและหัวหน้าครอบครัวข้าทาสบริวารเหล่านี้ แม้กระทั่งตดยังไม่กล้าเลย

และเฉินเกอที่มองอยู่ด้านข้าง ก็มึนงงเล็กน้อย

คนในตระกูลมางั้นเหรอ?

เอ๊ ตัวเองถึงแม้จะได้บอกตำแหน่งของตระกูลฟางกับลูกน้อง แต่คิดไม่ถึง แต่กลับเป็นคนตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยางที่มานี่?

คนที่มาเป็นใครกัน?

เฉินเกอสงสัย

และในเวลานี้พ่อบ้านได้พูดขึ้นอีกครั้ง:

“คนที่มาจากเมืองหนานหยางคือประมุขน้อยตระกูลเฉินหรือคุณชายเฉิน!”