ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 60

บทที่ 60 คุณคือคุณชายเฉิน

“แกพูดอะไรนะ? แกคือลูกคนรวยงั้นเหรอ? ฮ่าๆๆ！”

ตอนนี้ซูหยิ่งดีใจเป็นอย่างมาก

ซูมู่หานทำตัวสูงส่งและเย่อหยิ่งมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่า ตอนนี้กลับหาผู้ชายแปลกๆแบบนี้มาเป็นแฟน?

ราวกับคนโง่ยังไงยังงั้น

หลี่เจี่ยนหนานเองก็พูดด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยว่า “ งั้นขอถามหน่อยคุณเฉินเกอ ตอนนี้คุณพักอยู่ที่ไหนเหรอ? ที่บ้านทำอุตสาหกรรมอะไร?”

พูดไป พร้อมกับสะบัดแขนดูนาฬิกา ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่เห็นว่านาฬิกาที่เขาใส่อยู่มันเป็นของแพงขนาดนี้

เฉินเกอมองทั้งสองด้วยความเย็นชา “อุตสาหกรรมของบ้านฉัน พวกแกสองคนไม่คู่ควรที่จะรู้！”

“ฮ่าๆๆๆ！”

ทั้งสองหัวเราะกันยกใหญ่

ซูมู่หานดึงเสื้อของเฉินเกอเบาๆ เพื่อบอกเขาว่าอย่าพูดต่อเลย

เมื่อกี้ที่เธอพูดออกไปแบบนั้นก็เพราะใจร้อน นึกไม่ถึงว่าเฉินเกอจะแสดงตามสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป

แน่นอนซูมู่หานรู้ว่าเฉินเกอใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างยากจน แถมยังถูกคนอื่นรังแกอยู่ตลอด เพียงแค่ว่าหลังจากนั้นเขาถูกลอตเตอรี่ก็เท่านั้นเอง

แต่ต่อให้ถูกลอตเตอรี่ ก็ไม่สามารถเอาไปเทียบกับหลี่เจี่ยนหนานได้

เธอก็แค่อยากจะยั่วโมโหซูหยิ่ง

แต่นึกไม่ถึงว่า นอกจากซูหยิ่งจะไม่โมโหแล้ว กลับหัวเราะเยาะเธออีก！

ในระหว่างที่ทั้งสี่คนกำลังวางแผนอยู่ในใจ

มีเสียงแตกของขวดดังขึ้นมา

“ฉันไม่สนฉันไม่สน！ฉันต้องเอาใบขับขี่มาให้ได้ วันนี้ฉันต้องขับรถให้ได้ ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีไหน ก็ต้องหาทางเอาใบขับขี่มาให้ฉัน！”

เฉินเกอมองดูอย่างตั้งใจ

เป็นผู้หญิงประมาณยี่สิบกำลังทำตัวงี่เง่าต่อหน้าแฟนของเธอ

ทั้งสองคงจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดา

ผู้หญิงน่าจะสอบไม่ผ่าน เพราะงั้นจึงโมโหขึ้นมา

“เสี้ยหมิง เธออย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจะหาวิธี จะใช้เส้นสาย พยายามเอาใบขับขี่มาให้กับเธอ！”

“เฮิง อย่างนี้ค่อยยังชั่ว ทำไมนักเรียนหญิงคนอื่นถึงได้มาเร็วขนาดนี้ ทั้งๆที่เป็นเพราะรถที่ฉันได้มันขับยากเอง ไม่งั้นฉันก็คงถอยรถเข้าช่องเข้าไปแล้ว อ่าๆๆ！ ฉันจะต้องรีบขับลัมโบร์กีนี การาโด้ของคุณให้ได้ จากนั้นก็ไปขับวนรอบโรงเรียนเก่าสักหน่อย！”

เสี้ยหมิงโกรธจนร้อนรนไปหมด！

ผู้ชายก็คอยปลอบอยู่ข้างๆ

เฉินเกอร้องเอ้เบาๆ ทั้งสองคนนี้ เขาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่เจอที่ไหนกันนะ เฉินเกอนึกไม่ออกในทันที

“คุณชายเจียง คุณหนูเสี้ยหมิง?”

จู่ๆหลี่เจี่ยนหนานก็ส่งเสียงเรียกด้วยความดีใจ

“อ่า? เจี่ยนหนาน คุณรู้จักเจ้าของลัมโบร์กีนีด้วยเหรอ?”

ซูหยิ่งจัดทรงผมตัวเอง แล้วถามขึ้นมา

“รู้จักสิ เมื่อก่อนคุณชายเจียงก็คือหนุ่มหล่อในมหาลัยเจียงหนานของพวกเรา ที่บ้านทำอุตสาหกรรมค้าส่งนม ร่ำรวยมาก ไม่กี่วันก่อนฉันเห็นเขาอยู่ในหมู่เพื่อนฝูง เพิ่งซื้อลัมโบร์กีนี การาโด้ สามล้านแปดแสนบาทเชี่ย！”

หลี่เจี่ยนหนานแนะนำอย่างโอ้อวดเล็กน้อย

โอ้อวดที่ตัวเองรู้จักคุณชายที่ร่ำรวยขนาดนี้

“ว้าว！ซื้อลัมโบร์กีนีในราคาสามล้านแปดแสน เท่เป็นบ้าเลย！”

ซูหยิ่งพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจ

เฟอร์รารีของหลี่เจี่ยนหนานคันนี้ แค่เจ็ดแสนห้าหมื่นเอง

ก็ทำให้ซูหยิ่งรู้สึกว่าเท่มากแล้ว！

หลี่เจี่ยนหนานจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

จากนั้นก็รีบไปทักทายทันที

“เจี่ยนหนาน แกเองเหรอ！”

คุณชายเจียงพอเห็นหลี่เจี่ยนหนานเดินเข้ามา คนที่โวยวายอยู่ข้างๆอย่างเสี้ยหมิงตอนนี้ก็หยุดลงแล้ว

พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน

“นึกไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ พูดถึง หลังจากจบไป พวกเราก็ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วใช่ไหม......? โอ้ว ไหนดูสิ ขับรถเฟอร์รารีแล้วงั้นเหรอ ไม่เลวเลยนี่！”

คุณชายเจียงมีรอยยิ้มที่ขมขื่น

“เทียบกับคุณไม่ได้หรอก ของคุณเป็นถึงลัมโบร์กีนี จริงสิคุณชายเจียง รถของคุณอยู่ที่ไหนเหรอ? อยากจะเห็นกับตาสักหน่อย！”

ซูหยิ่งโอบกอดแขนของหลี่เจี่ยนหนานเอาไว้ ตอนนี้ก็ยิ้มอ่อนๆให้กับคุณชายเจียง

ก็เรียกได้ว่าได้ทักทายกันแล้ว